Angststoornissen zijn van oudsher gezien als problemen in de kindertijd en vroege volwassenheid. De prevalentie van angststoornissen bij oudere volwassenen varieert echter van 10% tot 20%, waardoor deze klasse van stoornissen vaker voorkomt dan andere veelvoorkomende psychiatrische problemen op latere leeftijd, zoals dementie of depressie.
Begin op latere leeftijd
Het begin van gegeneraliseerde angststoornis (GAD) kan specifiek op elk moment in de levenscyclus optreden, hoewel de gemiddelde leeftijd waarop het begint 31 jaar oud is. Van alle angststoornissen is GAS echter de meest voorkomende op latere leeftijd, met schattingen in de oudere volwassen leeftijdsgroep variërend van 1% tot 7%.
De prevalentie ervan bij oudere volwassenen kan gedeeltelijk een afspiegeling zijn van de vasthoudendheid van GAS. Jonge volwassenen die worstelen met gegeneraliseerde angst kunnen een herhaling van symptomen ervaren in de middelste en latere levensfasen. Het nieuwe optreden van GAS bij oudere volwassenen is vaak gerelateerd aan een naast elkaar bestaande depressie
De diagnose van GAS op latere leeftijd kan door verschillende factoren worden bemoeilijkt:
- Oudere volwassenen kunnen hun symptomen anders presenteren dan jongere mensen. Ze kunnen de fysieke symptomen van angst gemakkelijker verwoorden dan psychologische symptomen.
- De aanwezigheid van een medische aandoening (waarvan de kans toeneemt met de leeftijd) is een bekende risicofactor voor angststoornissen.
- Oudere volwassenen hebben meer kans dan jongere volwassenen om meerdere medicijnen te nemen. Omdat fysieke symptomen van angst kunnen overlappen met bijwerkingen van medicijnen, is het nuttig om aandacht te besteden aan de triggers en het tijdsverloop van fysieke symptomen, aangezien deze verband houden met medicatieschema's of veranderingen ten opzichte van andere potentiële stressoren.
Waarom GAD onderbehandeld wordt bij oudere volwassenen
GAD wordt helaas onderbehandeld bij oudere volwassenen. Ontoereikende diagnose is een reden hiervoor, maar een andere is het gebrek aan toegang of het vermogen om behandeling te zoeken. Van oudere volwassenen die met deze aandoening leven, wordt geschat dat slechts ongeveer een kwart professionele hulp zoekt voor hun symptomen.
Screening op angst is een manier om de identificatie, diagnose en behandeling van GAS bij oudere volwassen populaties te verbeteren. Vrouwen van alle leeftijden hebben twee keer zoveel kans op symptomen van angststoornissen zoals GAS. Als zodanig beveelt een groep professionals in de preventieve gezondheidszorg aan dat alle vrouwen tijdens routinematige gezondheidsonderzoeken moeten worden gescreend op angststoornissen.
Diagnose
De eerste stap in een diagnostische evaluatie kan het spreken met een huidige arts zijn, ofwel een huisarts in de eerste lijn of een clinicus die betrokken is bij de behandeling van een bestaande medische ziekte. Diagnose omvat meestal het nemen van een medische geschiedenis, een lichamelijk onderzoek en soms laboratoriumtests om medische aandoeningen uit te sluiten die mogelijk bijdragen aan of lijken op angstsymptomen.
Een arts zal ook vragen stellen over de aard, duur en ernst van angstsymptomen om te helpen bepalen of deze gevoelens normale zorgen of een angststoornis vertegenwoordigen. Een verwijzing voor een uitgebreide evaluatie met een zorgverlener kan volgen.
Behandeling
De beschikbare behandelingen voor GAS bij jongere volwassenen, waaronder medicatie en psychotherapie, zijn niet zo uitgebreid onderzocht in gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken bij oudere volwassenen.
medicatie
Antidepressiva, vaak SSRI's, worden vaak voorgeschreven om de symptomen van een gegeneraliseerde angststoornis te behandelen. Bevindingen van medicatieonderzoeken voor angststoornissen die zijn voltooid in steekproeven van volwassenen van verschillende leeftijden en de bestaande onderzoeken bij oudere volwassenen ondersteunen over het algemeen het gebruik van medicijnen voor angst bij mensen op latere leeftijd.
Psychotherapie
Er zijn ook aanwijzingen dat de psychotherapeutische benadering die met goed resultaat wordt gebruikt bij de behandeling van GAS bij kinderen en jonge volwassenen, cognitieve gedragstherapie (CGT), even gunstig is voor oudere volwassenen.
Aanpassingen en verbeteringen aan CGT, bijvoorbeeld het gebruik van educatief materiaal in grote letters en het leveren van de behandeling in groepsvorm, beloven nog meer voordelen voor deze leeftijdsgroep. Om barrières voor behandeling, waaronder mobiliteit en toegang, aan te pakken, worden ook begeleide zelfhulpbenaderingen die zijn afgeleid van CGT-principes bestudeerd.
Als u of een geliefde worstelt met een gegeneraliseerde angststoornis, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.