Wat is scheidingsangst?
Verlatingsangst wordt losjes gedefinieerd als de angst om weg te zijn van de primaire verzorger. De meest gebruikelijke manier waarop kinderen hun angst voor scheiding uiten, is door driftbuien en vastklampen.
Verlatingsangst is een gezond en normaal onderdeel van de ontwikkeling van uw kind tussen de 8 en 14 maanden. Scheidingsangststoornis daarentegen is een diagnose voor kinderen die buiten de grenzen van deze verder normale ontwikkelingsfase vallen.
Symptomen
De symptomen van verlatingsangst als ontwikkelingsstadium worden tot de leeftijd van 2 als normaal beschouwd en bevatten altijd elementen die ervoor zorgen dat de ouder twijfelt aan het verlaten, waaronder:
- Overmatig huilen
- Krachtig vasthouden aan het lichaam of de kleding van de zorgverlener
- Weigering om met een verzorger of andere kinderen om te gaan
- Schreeuwen
Scheidingsangst versus scheidingsangststoornis
Het is normaal dat sommige oudere kinderen, vooral degenen die verlegen zijn, een fase doormaken waarin ze niet willen dat hun ouders weggaan. Een verzorger kan het kind echter meestal doorverwijzen om deel te nemen aan groepsactiviteiten. Kinderen ouder dan 2 jaar die niet reageren op omleiding of ernstige symptomen vertonen, kunnen worstelen met separatieangststoornis, een angststoornis die de volgende symptomen omvat:
- Leeftijd-ongepaste verlatingsangst bij oudere kinderen of volwassenen
- Buitensporige angsten of zorgen dat er iets met de ouder of het kind zal gebeuren terwijl de twee gescheiden zijn
- Ronduit weigeren om deel te nemen aan afzonderlijke activiteiten en ontroostbaar huilen voor de duur van de scheiding
- Hoofdpijn
- maagklachten
Diagnose
Verlatingsangst is een specifieke psychische stoornis die verschilt van normale verlatingsangst, hoewel het moeilijk kan zijn om het verschil te zien omdat de symptomen elkaar kunnen overlappen. Hoewel verlatingsangst ooit werd beschouwd als een aandoening die pas op 18-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd, heeft de DSM-5 de definitie uitgebreid om ook volwassenen te omvatten
Om de diagnose separatieangststoornis te krijgen, moet uw kind gedurende ten minste zes maanden symptomen vertonen en deze moeten aanzienlijke stress veroorzaken en het functioneren thuis, op school, op het werk of bij leeftijdsgenoten belemmeren.
Oorzaken
Hoewel experts de onderliggende oorzaken van verlatingsangst niet hebben geïdentificeerd, zijn er verschillende externe triggers waarvan bekend is dat ze de angst verergeren, waaronder:
- Nieuwe situaties die kinderen uit hun routine halen, zoals een nieuwe verzorger, een recente verhuizing of een nieuw broertje of zusje
- Familieproblemen, zoals huwelijksproblemen of financiële problemen, die de volwassenen in huis onder druk zetten, kunnen een negatief effect hebben op kinderen
- Een familiegeschiedenis van angst of andere psychische aandoeningen
Behandeling
Hoewel voor de ontwikkeling geschikte verlatingsangst bij kinderen geen behandeling nodig is, kan een separatieangststoornis professionele interventie van een opgeleide professional in de geestelijke gezondheidszorg vereisen.
Psychotherapie
Psychotherapie of "praattherapie" kan nuttig zijn bij de behandeling van uw oudere kind met verlatingsangst of verlatingsangststoornis. Zorg ervoor dat u vóór uw eerste therapiebezoek zoveel mogelijk informatie verzamelt, inclusief details over het gedrag van uw kind, zowel wanneer u weggaat als tijdens uw afwezigheid. Een goede therapeut wordt onderdeel van het team dat u, uw kind en de verzorger omvat.
medicatie
Als psychotherapie niet voldoende is, of als uw kind lijdt aan een gelijktijdig voorkomende stoornis zoals depressie, kan een antidepressivum zoals een selectieve serotonineheropnameremmer (SSRI) of anti-angstmedicatie worden voorgeschreven om ernstige symptomen te helpen beheersen.
Omgaan met
Normale verlatingsangst is beheersbaar door een gezamenlijke inspanning van ouders en verzorgers. Het instellen van een routine is de meest kritische component voor succes. Geef niet toe aan de verleiding om weg te sluipen, dit kan kinderen angstiger maken. De volgende keer dat uw kind angstig wordt voordat u vertrekt:
- Leg in eenvoudige, directe bewoordingen uit wat er zal gebeuren, inclusief waar u heen gaat, wie de leiding heeft en wanneer u terugkeert.
- Geef je kind de tijd om zich aan te passen door een paar keer samen een nieuwe school of oppas te bezoeken. Laat ze wennen aan de nieuwe persoon voordat je vertrekt.
- Blijf kalm en opgewekt en focus op het plezier dat uw kind zal hebben; behandel de scheiding als een normaal verschijnsel.
- Zeg een keer vaarwel hoeveel je kind ook schreeuwt of huilt, geef het een dikke knuffel en kus, zeg gedag en loop de deur uit.
- Bouw voort op kleine successen door ze de eerste dag slechts een uur of twee te laten staan en geleidelijk aan de tijdsduur toe te voegen, altijd terugkerend wanneer u beloofde.
