De informatie in dit artikel kan voor sommige mensen triggerend zijn. Als u zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Hoewel er veel soorten depressieve stoornissen zijn, zijn de meest voorkomende typen bij kinderen depressieve stoornis (MDD), aanhoudende depressieve stoornis (PDD) en disruptieve stemmingsdysregulatiestoornis (DMDD). Depressieve episodes zijn ook een belangrijk kenmerk van een bipolaire stoornis bij kinderen.
Het goede nieuws is dat depressieve stoornissen bij kinderen behandelbaar zijn. Als u de tekenen en symptomen bij uw kind herkent, kan een professional in de geestelijke gezondheidszorg met u en uw gezin samenwerken om het juiste behandelplan te vinden om de symptomen te verminderen en de kwaliteit van leven van uw kind te verhogen.
Soorten depressieve stoornissen
Hier is een blik op de verschillende soorten depressieve stoornissen bij kinderen, samen met de symptomen, oorzaken, risicofactoren, diagnose, behandeling en coping-tips.
Ernstige depressieve stoornis
Depressieve stoornis (MDD) is een ernstige aandoening waarbij een kind episodes van depressie ervaart. De meeste tieners hebben symptomen die minstens twee weken aanhouden.
Volgens de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5), symptomen van depressie bij kinderen kunnen zijn:
- academische achteruitgang
- Terugtrekking van vrienden en familie
- Verlies van interesse in dingen van vroeger plezier
- Problemen met slapen
- Eetlust en/of gewichtsveranderingen
- Schuldgevoelens of verkeerd begrepen worden
- Vastklampen aan een ouder
- Onverklaarbaar huilen
- Gedachten of acties van zelfbeschadiging
Bovendien kunnen kinderen met MDD symptomen van angst vertonen, zoals verlegenheid, angst en onverklaarbare lichamelijke klachten.
Ongeveer 2% tot 3% van de kinderen onder de 10 jaar voldoet aan de criteria voor MDD, maar tussen de 10 en 14 jaar stijgt het percentage tot 5% tot 8% voor kinderen in het algemeen. Ongeveer twee keer zoveel meisjes zullen op 15-jarige leeftijd depressief worden als jongens. Vóór de puberteit hebben jongens vaker depressies dan meisjes.
Herstelpercentages voor MDD zijn hoog voor kinderen die een behandeling krijgen. Dat geldt echter ook voor terugkerende episodes van depressie. Het National Institute of Mental Health (NIMH) suggereert vroege identificatie en behandeling van depressie bij kinderen, gezien de gevolgen op korte en lange termijn, zoals een slecht zelfbeeld, middelenmisbruik, het nemen van risico's, slechte academische prestaties, slechte sociale ontwikkeling en het risico op zelfmoord.
Aanhoudende depressieve stoornis
Aanhoudende depressieve stoornis (PDD), voorheen bekend als dysthymie of dysthyme stoornis, is een chronische maar mildere stemmingsstoornis dan MDD. Voor volwassenen moeten symptomen van depressie vaker wel dan niet worden ervaren gedurende ten minste twee jaar om de diagnose PDD te krijgen. Voor kinderen wordt de eis verlaagd naar één jaar.
Kinderen met PDD zijn functioneler dan kinderen met MDD. Ondanks hun symptomen kunnen kinderen met PDD meestal naar school gaan en deelnemen aan activiteiten die sommige kinderen met MDD misschien niet kunnen. Kinderen met PDD hebben mogelijk zo lang met depressie geleefd dat ze denken dat hun depressieve toestand 'normaal' is. Ouders of anderen die dicht bij het kind staan, denken misschien dat ze een verlegen of introverte persoonlijkheid hebben in plaats van een depressieve stoornis.
Symptomen van PDD bij kinderen zijn vergelijkbaar met symptomen van MDD, maar minder ernstig. Het percentage PDD bij kinderen is 3%. Volgens een studie gepubliceerd in de Tijdschrift voor psychiatrisch onderzoek in 2008 krijgt 75% van die kinderen MDD. De combinatie van MDD en PDD wordt als 'dubbele depressie' beschouwd.
Herstelpercentages voor PDD zijn hoog bij kinderen, vooral met de juiste behandeling. Nogmaals, terugvallen zijn dat ook. Uit hetzelfde onderzoek uit 2008 bleek dat de terugvalpercentages voor PDD ongeveer 70% waren over een periode van 10 jaar bij kinderen. Bovendien werd gemeld dat hoe langer een kind met PDD leeft, hoe groter de kans is dat ze MDD ervaren.
Disruptieve stemmingsontregelingsstoornis
Toegevoegd aan de DSM-5, voor kinderen tot 18 jaar, is disruptive mood disregulation disorder (DMDD) een aandoening die wordt gekenmerkt door extreme woede en prikkelbaarheid en frequente, intense woede-uitbarstingen. Dit gedragspatroon gaat verder dan een kind dat 'humeurig' is of dat driftbuien krijgt. In plaats daarvan vertonen kinderen een patroon van abnormaal, episodisch en vaak gewelddadig en oncontroleerbaar sociaal gedrag zonder provocatie.
Symptomen van DMDD zijn onder meer een prikkelbare of boze stemming gedurende het grootste deel van de dag (bijna elke dag), ernstige woede-uitbarstingen (drie of meer keer per week) en problemen met functioneren als gevolg van prikkelbaarheid thuis, op school of met leeftijdsgenoten. Om te worden gediagnosticeerd, moet een kind deze symptomen gedurende 12 maanden of langer gestaag vertonen. Het begin van DMDD is meestal 10 jaar en kinderen onder de 6 of ouder dan 18 kunnen er geen diagnose van krijgen.
Aangezien DMDD een relatief nieuwe diagnose is, is de behandeling gebaseerd op wat bewezen is te werken om de symptomen van MDD te verlichten, evenals aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), angststoornissen en oppositionele opstandige stoornis.
Bipolaire stoornis
Depressie kan optreden als onderdeel van een bipolaire stoornis. Dit is een aandoening waarbij het kind zowel manische of hypomanische als depressieve episodes ervaart. Er is enige controverse over de diagnose bipolaire stoornis bij kinderen, omdat deze vaak verkeerd wordt gediagnosticeerd.
Het begin van een bipolaire stoornis is meestal de late adolescentie of vroege volwassenheid, maar kan voorkomen bij jonge kinderen. Symptomen van een bipolaire stoornis bij jonge kinderen zijn anders dan bij volwassenen: kinderen vóór de leeftijd van 9 kunnen prikkelbaarheid en psychomotorische agitatie, verhoogde of repetitieve bewegingen, paranoia en psychotische symptomen vertonen.
Na de leeftijd van 9 jaar zijn de symptomen vergelijkbaar met die van volwassenen met een bipolaire stoornis: opgetogenheid of overdreven opgewonden toestand; risico nemen; vermogen om te functioneren met weinig of geen slaap; race gedachten; snel of luid praten; desorganisatie; en overdreven gevoel van capaciteiten of prestaties.
Bipolaire stoornis komt voor bij 1% tot 3% van de adolescenten en de percentages zijn in de afgelopen tien jaar verviervoudigd, aldus het NIMH.
Behandeling is altijd nodig voor kinderen met een bipolaire stoornis, gezien de ernstige gevolgen ervan, zoals slechte academische prestaties, verstoorde persoonlijke relaties, middelenmisbruik en zelfmoord. Medicatie kan helpen bij het stabiliseren van de stemming van een kind, maar de aandoening is vaak een levenslange aandoening.
Symptomen
Er zijn verschillende soorten depressieve stoornissen en elk kan een andere impact hebben op het leven van een kind. In het algemeen kunnen depressieve stoornissen echter verdriet en prikkelbaarheid veroorzaken en het voor kinderen moeilijk maken om de dagelijkse taken en eisen van het leven bij te houden en resulteren in slechte schoolprestaties, terugtrekking uit vrienden en familie en riskante of delinquente handelingen. Depressie ziet er bij kinderen vaak anders uit dan bij volwassenen.
Oorzaken
Niemand kent de exacte oorzaken van depressieve stoornissen bij kinderen, maar een verscheidenheid aan factoren lijkt bij te dragen, waaronder genetica en chemische onevenwichtigheden in de hersenen. Trauma uit het verleden, seksueel misbruik, slechte relaties uit de kindertijd met ouders en een voorgeschiedenis van een persoonlijkheidsstoornis kunnen ook depressies veroorzaken, vooral als er een familiegeschiedenis is.
Diagnose
Als u denkt dat uw kind een depressieve stoornis heeft (of een ander psychisch probleem), maak dan een afspraak met de kinderarts van uw kind. De arts kan verschillende bloedonderzoeken uitvoeren om gezondheidsproblemen uit te sluiten (zoals infectieuze mononucleosis, schildklieraandoeningen, drugsgebruik, enz.) die symptomen van depressie kunnen veroorzaken of nabootsen en u doorverwijzen naar een hulpverlener voor geestelijke gezondheidszorg voor een volledige evaluatie. Er is geen laboratoriumtest die depressieve stoornissen diagnosticeert.
Tijdens uw bezoek is het belangrijk om zoveel mogelijk informatie te verstrekken over de geestelijke gezondheidsachtergrond van uw kind en de huidige symptomen, waaronder stemming, slaappatroon, energieniveaus en gedrag. Hierdoor kan de arts een geïnformeerde diagnose stellen.
Behandeling
Behandeling voor een depressieve stoornis kan in de loop van de tijd aanpassingen vereisen en een combinatie van psychotherapie, medicatie en veranderingen in levensstijl omvatten.
Psychotherapie (Praattherapie)
Een therapeut kan uw kind informeren over hun specifieke depressieve stoornis en kan copingstrategieën bieden om de symptomen te beheersen. Therapie kan cognitieve gedragstherapie, ondersteunende counseling of interpersoonlijke therapie omvatten, evenals gezinstherapie om relatieproblemen aan te pakken, gedragsproblemen en strategieën om het hele gezin te helpen het hoofd te bieden.
Behandeling waarbij het kind, het gezin, de arts en de school betrokken zijn, werkt vaak het beste, dus het is belangrijk om de therapieafspraken van uw kind bij te wonen, vragen te stellen en te communiceren met hun school en andere behandelaars.
Uw therapeut of psychiater kan u zelfs vragen om de voortgang van uw kind te registreren om te bepalen wat werkt en wat niet.
Als uw kind een veiligheidsrisico vormt (gedachten aan zelfmoord, een zelfmoordpoging, zelfbeschadiging, hallucinaties, zelfverwonding), kan een verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis nodig zijn.
medicatie
Een psychiater kan een stimulerend middel, antidepressivum of atypische antipsychotische medicatie voorschrijven om de stemming van uw kind te stabiliseren. Het vinden van de juiste medicatie en de juiste dosering kan enige tijd duren, omdat er niet één medicijn is dat voor iedereen het beste werkt.
Het is belangrijk om de medicatie van uw kind te controleren en op bijwerkingen te letten. Zorg ervoor dat u onmiddellijk uw arts belt als uw kind zelfmoordgedachten of zelfmoordgedrag vertoont tijdens het gebruik van een antidepressivum. Alle antidepressiva hebben een FDA-black-boxwaarschuwing voor een verhoogd risico op zelfmoordgedachten voor personen onder de 25 jaar, vooral in de eerste paar weken na het starten van de behandeling.
Veranderingen in levensstijl
Als u uw kind helpt om voeding, regelmatige lichaamsbeweging, goede slaap en stressbeheersing deel uit te laten maken van hun dagelijks leven, kan dit ook helpen om enkele symptomen van depressieve stoornissen te verlichten. Het is ook belangrijk dat u het goede voorbeeld geeft door deze gezonde leefgewoonten ook in uw dagelijks leven op te nemen.
Omgaan met
Depressieve stoornissen hebben gevolgen voor het hele gezin, dus het is belangrijk dat de ouders, verzorgers en broers en zussen zoveel mogelijk leren over depressieve stoornissen. Zo weet iedereen wat hij kan verwachten en op welke waarschuwingssignalen hij moet letten.
Werk nauw samen met de professional in de geestelijke gezondheidszorg van uw kind en zorg ervoor dat u vragen stelt en op de hoogte blijft van de nieuwste behandelingsopties.
Op een gegeven moment kan uw kind medicatie of therapie weerstaan, en het is belangrijk om hun gevoelens te valideren en te praten over waarom het volgen van de aanbevelingen van de artsen en het vasthouden aan hun geïndividualiseerde behandelplan hun kansen om zich beter te voelen vergroten.
Tijd nemen om voor jezelf te zorgen, zal je ook helpen om er beter mee om te gaan. Het opvoeden van een kind met een depressieve stoornis is stressvol en uitdagend en je hebt onderweg emotionele steun en praktisch advies nodig. Overweeg om lid te worden van een steungroep voor ouders met kinderen met een psychische aandoening.
Een woord van Verywell
Als u symptomen van een depressieve stoornis bij uw kind opmerkt, wees dan bereid om hierover met uw kind te praten en doe uw best om ondersteunend en niet-oordelend te blijven. Hoewel het angstaanjagend kan zijn om te horen dat uw kind een depressieve stoornis heeft, is het geen 'levenslange gevangenisstraf'. Vroegtijdige interventies kunnen kinderen helpen weer op het goede spoor te komen voordat de symptomen een ernstige tol eisen van hun leven en hun vermogen om te functioneren.
