Een klinisch interview is een hulpmiddel dat artsen, psychologen en onderzoekers helpt een nauwkeurige diagnose te stellen van een verscheidenheid aan psychische aandoeningen, zoals een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Er zijn twee veelvoorkomende typen: gestructureerde klinische interviews en klinische diagnostische interviews.
Gestructureerde klinische interviews
De gouden standaard voor gestructureerde klinische interviews is het Structured Clinical Interview voor DSM-5, ook wel SCID genoemd. Het is een semigestructureerde interviewgids die wordt afgenomen door een psycholoog of andere professional in de geestelijke gezondheidszorg die bekend is met de diagnostische criteria van psychische aandoeningen.
Doel
Gestructureerde klinische interviews hebben verschillende toepassingen, waaronder:
- Het beoordelen van patiënten om een diagnose te stellen op basis van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Health Disorders, 5th Edition (DSM-5)
- Oefen voor studenten die de geestelijke gezondheidszorg in gaan om betere interviewers te worden
- Onderzoek om bepaalde groepen mensen te bestuderen die allemaal dezelfde symptomen of klinische proeven hebben
SCID's kunnen ook helpen bepalen of u meer dan één ziekte heeft. Ze bevatten gestandaardiseerde vragen om ervoor te zorgen dat elke patiënt op dezelfde manier wordt ondervraagd.
Aangezien veel van de vragen over diagnostische criteria subjectief zijn (bijvoorbeeld in vergelijking met het aantal op een bloedtest dat kan worden gebruikt om een lichamelijke aandoening te diagnosticeren), helpt een gestandaardiseerde gids zoals de SCID ervoor te zorgen dat onderzoeken naar mensen met dezelfde algemene symptomen.
Een gestructureerd klinisch interview helpt om een grotendeels subjectieve diagnose iets objectiever te maken.
Soorten vragen
De vragen over de SCID variëren van vragen over uw familie en medische geschiedenis tot uw ziekten en huidige klachten, evenals de aard, ernst en duur van de symptomen die u heeft ervaren. De vragen worden zeer gedetailleerd en specifiek, maar niet alle vragen hebben een antwoord nodig, aangezien de SCID een breed scala aan ziekten dekt, waarvan u de meeste waarschijnlijk niet heeft.
Vragen die u kunt worden gesteld tijdens een gestructureerd klinisch interview die specifiek over OCS gaan, zijn onder meer:
- Zijn uw symptomen begonnen na een nieuwe ziekte of het nemen van een nieuw medicijn?
- Wat zijn de specifieke details van uw obsessies en dwanghandelingen?
- Hoe lang heb je deze obsessies en dwanghandelingen al?
- Hoe hebben deze obsessies en dwanghandelingen je leven beïnvloed?
- Was u lichamelijk ziek voordat u obsessies en/of dwanghandelingen kreeg?
- Gebruikte u drugs voordat u obsessies en/of dwanghandelingen kreeg?
- Hoe oud was u toen deze symptomen begonnen?
Een SCID kan tussen de 15 minuten en enkele uren duren, afhankelijk van de ernst en het type van uw symptomen.
Klinische diagnostische interviews
Een andere geldige manier om psychische aandoeningen te beoordelen en / of te diagnosticeren, is door een klinisch diagnostisch interview (CDI) te gebruiken. CDI's zijn anders omdat ze een gesprek of verhaal inhouden tussen de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg en de patiënt in plaats van een lijst met gestandaardiseerde vragen zoals de SCID met zich meebrengt.
Een klinisch diagnostisch interview duurt ongeveer twee en een half uur, en de professional in de geestelijke gezondheidszorg die het interview doet, zal waarschijnlijk aantekeningen maken terwijl u praat. Een symptoomchecklist kan ook samen met de CDI worden gebruikt om de interviewer te helpen een diagnose te stellen.
Soorten vragen
De vragen tijdens een CDI zijn veel breder en laten je ruimte om details te geven. Voorbeelden van vragen zijn:
- Hoe was je jeugd?
- Hoe is uw relatie met uw moeder/vader/broers/zussen?
- Hoe was school voor jou?
- Wat voor soort vriendschappen had je als kind?
- Hoe zijn je romantische relaties geweest?
- Wat is je werk en hoe lang doe je het al?
SCID versus CDI
Je vraagt je misschien af of de ene interviewmethode beter is dan de andere. Het korte antwoord is nee. Een onderzoek uit 2015 toonde zelfs aan dat beide interviewmethoden even valide en nuttig zijn. Welke methode een clinicus gebruikt, hangt waarschijnlijk af van de standaard van hun organisatie en/of persoonlijke voorkeur
Het is uiterst belangrijk dat een grondige diagnosemethode wordt gebruikt, ongeacht welke interviewmethode uw therapeut aanbeveelt om te bepalen of u te maken heeft met een obsessieve-compulsieve stoornis of een andere psychische aandoening,
Te vaak wordt een diagnose van de geestelijke gezondheid gesteld zonder de hulp van deze hulpmiddelen. Met de informatie die op internet beschikbaar is, stellen mensen steeds vaker zelf een diagnose van psychische aandoeningen. En met een tekort aan aanbieders van geestelijke gezondheidszorg (plus tijdsbeperkingen en kosten die worden opgelegd door derde betalers), wordt deze stap soms ongepast gestroomlijnd.
Een woord van Verywell
Gezien het grote effect dat OCS en andere psychische stoornissen kunnen hebben op iemands leven, is het absoluut noodzakelijk dat deze eerste diagnostische interviews niet worden overgeslagen. Het stellen van een nauwkeurige diagnose is nuttig bij het bepalen van het type behandelingen en therapieën dat in klinische onderzoeken het meest effectief is gebleken voor die specifieke diagnose.
Het is ook erg belangrijk om deze interviews af te nemen om een basislijn te krijgen van de mate waarin de aandoening uw leven verstoort. Vooruitgang in de geestelijke gezondheid kan soms traag zijn en volgt vaak het spreekwoordelijke drie stappen vooruit en twee stappen terug traject. Als u precies begrijpt waar u mee te maken had op het moment dat u de diagnose kreeg, kan uw therapeut bepalen of uw huidige therapieplan werkt of dat een andere aanpak nodig is.
