Een visuele klif omvat een schijnbare, maar niet daadwerkelijke val van het ene oppervlak naar het andere, oorspronkelijk gemaakt om de dieptewaarneming van baby's te testen. Het is gemaakt door een transparant glazen oppervlak te verbinden met een ondoorzichtig patroonoppervlak. De vloer eronder heeft hetzelfde patroon als het ondoorzichtige oppervlak. Dit apparaat creëert de visuele illusie van een klif en beschermt het onderwerp tegen letsel.
Geschiedenis van de visuele klif
Om dieptewaarneming te onderzoeken, hebben psychologen E.J. Gibson en R.D. Walk ontwikkelden de visuele kliftest voor gebruik bij menselijke baby's en dieren. Eerder onderzoek had uitgewezen dat baby's zullen reageren op verschillende diepte-signalen nog voordat ze kunnen kruipen.
Met diepte-aanwijzingen kunnen mensen diepte in een visuele scène detecteren. Deze kunnen zowel monoculaire signalen omvatten zoals relatieve grootte en overlap, of binoculaire signalen zoals retinale ongelijkheid. Gibson en Walk waren geïnteresseerd in de vraag of het vermogen van een baby om diepte waar te nemen een aangeleerd gedrag is of dat het, zoals ze vermoedden, aangeboren was.
Gibson en Walk beschreven hun visuele klifapparaat als een grote plaat van zwaar plexiglas die een voet of meer van de vloer ondersteunde. Vroege versies van de experimenten hadden betrekking op proefdieren zoals schildpadden, geiten, ratten, lammeren, kittens, honden, varkens en apen.
Aan één kant van het glas is een contrastrijke stof met een patroon tegen de onderkant gedrukt om het glas er solide uit te laten zien. Hetzelfde materiaal wordt op de vloer onder het glas gelegd, waardoor de visuele illusie van een klif ontstaat. Hierdoor konden onderzoekers de perceptie van baby's testen en toch de veiligheid van hun jonge proefpersonen waarborgen.
Visuele Cliff-babytest
In de test wordt een kind aan het ene uiteinde van het platform geplaatst en staat de verzorger aan de andere kant van het heldere oppervlak. De veronderstelling was dat als een kind dieptewaarneming had ontwikkeld, het de visuele klif zou kunnen waarnemen en zou terughoudend zijn of weigeren naar de verzorger te kruipen. Er werd ook aangenomen dat baby's die nog steeds geen dieptewaarneming hadden, graag naar hun verzorgers zouden kruipen zonder zelfs maar de schijnbare daling op te merken.
Gibson en Walk concludeerden dat het vermogen om diepte waar te nemen ergens ontstaat rond de leeftijd dat een baby begint te kruipen. Hoogtevrees, zo suggereerden ze, is iets dat later in de kindertijd wordt geleerd door ervaring op te doen met stoten, schaafwonden en vallen.
De visuele klif begrijpen
Aanvankelijk geloofden psychologen dat de perceptie van de visuele klif een kwestie was van fysieke en visuele volwassenheid. Baby's konden het verschil zien op de leeftijd van acht maanden, terwijl jongere baby's met een minder ontwikkelde dieptewaarneming de klif niet konden zien.
Omdat kinderen van zes maanden oud konden worden verleid om over de visuele rand te wiebelen, terwijl kinderen van tien maanden de drempel niet wilden overschrijden, werd in 2013 aangenomen dat de jongere kinderen nog geen dieptewaarneming hadden ontwikkeld, terwijl de oudere kinderen dat wel hadden. .
Later onderzoek dat in 2014 werd gepubliceerd, heeft echter aangetoond dat kinderen vanaf drie maanden de visuele klif kunnen waarnemen. Wanneer ze over de schijnbare "rand" worden geplaatst, versnelt hun hartslag, worden de ogen groter en neemt de ademhaling toe. Dus als deze baby's de visuele klif kunnen waarnemen, waarom zouden ze dan bereid zijn om weg te kruipen van wat een rechte drop-down lijkt te zijn?
Het probleem is dat kinderen van deze leeftijd nog niet volledig beseffen dat het mogelijk is om over deze visuele klif te gaan als gevolg daarvan. Dit besef komt pas later wanneer het kind begint te kruipen en echte ervaring opdoet met tuimelen.
Lange tijd werd aangenomen dat het vermijden van de visuele klif verband hield met hoogtevrees, maar recent onderzoek suggereert dat baby's de drop-off vermijden omdat ze het gevoel hebben dat ze niet over de fysieke vaardigheden beschikken om de afdaling mogelijk te maken.
