Angststoornissen zijn meer dan alleen een geval van zenuwen. Het zijn ziekten, die vaak verband houden met iemands biologische samenstelling en levenservaringen, en uw symptomen kunnen u ervan weerhouden om ermee om te gaan en kunnen het zelfs moeilijk maken om uw dagelijkse activiteiten vol te houden. Gelukkig zijn er een aantal medicijnen beschikbaar om de symptomen van angststoornissen te behandelen.
Medicijnen die worden gebruikt om angststoornissen te behandelen
Hoewel er verschillende categorieën medicijnen worden gebruikt bij de behandeling van angst, zijn hier vier hoofdklassen van medicijnen die professionals in de geestelijke gezondheidszorg gebruiken om angststoornissen te behandelen.
Elke klasse medicatie probeert angst op een andere manier te verminderen en heeft zijn eigen voordelen en risico's. Hoewel sommige als voorkeursopties kunnen worden beschouwd, kan de medicijnkeuze variëren op basis van het type angst dat u heeft en uw symptomen.
Het gebruik van medicijnen voor angststoornissen wordt als veilig en effectief beschouwd. Het kan enkele weken (meestal vier tot zes weken) duren voordat de meeste angstmedicatie begint te werken, en kan bijzonder nuttig zijn bij gebruik in combinatie met psychotherapie.
Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's)
Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) worden momenteel beschouwd als de eerstelijnsmedicatie voor de meeste vormen van angst. Ze werken door ervoor te zorgen dat er meer serotonine beschikbaar komt in de hersenen, wat zowel de stemming als de angst kan verbeteren.
Als bij u een angststoornis is vastgesteld, kan uw arts een van de volgende SSRI's aanbevelen:
- Celexa (citalopram)
- Luvox (fluvoxamine)
- Paxil (paroxetine)
- Prozac (fluoxetine)
- Zoloft (sertraline)
Hoewel SSRI's minder bijwerkingen hebben dan sommige andere antidepressiva, kunnen ze nog steeds maagdarmklachten, slaapproblemen en seksuele disfunctie veroorzaken. Veel bijwerkingen verdwijnen echter binnen een paar weken na het begin van de medicatie, dus geef uw lichaam de tijd om zich aan te passen.
SSRI's worden beschouwd als een eerstelijnsbehandeling voor alle angststoornissen. De behandeling van OCS vereist doorgaans een hogere dosis.
Serotonine-noradrenalineheropnameremmers (SNRI's)
Serotonine-norepinefrineheropnameremmers (SNRI's) zijn een optie voor mensen die niet reageren op SSRI's. Ze worden SNRI's genoemd omdat ze de niveaus van zowel serotonine als noradrenaline, een andere neurotransmitter in de hersenen, verhogen.
De meest voorgeschreven SNRI's voor angst zijn:
- Cymbalta (duloxetine)
- Effexor (venlafaxine)
- Pristiq (desvenlafaxine)
SNRI's worden als even effectief beschouwd als SSRI's, maar ze hebben meestal meer bijwerkingen. Deze kunnen hoofdpijn, seksuele disfunctie, slapeloosheid, maagklachten en verhoogde bloeddruk omvatten.
SNRI's worden als even effectief beschouwd als SSRI's. Ze worden daarom beschouwd als een eerstelijnsbehandeling voor alle angststoornissen, behalve obsessieve compulsieve stoornis (OCS).
Tricyclische antidepressiva (TCA's)
Tricyclische antidepressiva (TCA's) waren enkele van de eerste antidepressiva die werden ontwikkeld. Net als SNRI's blokkeren TCA's de heropname van serotonine en noradrenaline.
De TCA's die tegenwoordig het meest worden voorgeschreven, zijn:
- Elavil (amitriptyline)
- Pamelor (nortriptyline)
- Tofranil (imipramine)
Hoewel ze net zo effectief zijn als SSRI's bij de behandeling van angststoornissen, veroorzaken TCA's vaak aanzienlijke bijwerkingen, waaronder een droge mond, constipatie, wazig zien, moeite met urineren en hypotensie (lage bloeddruk bij het opstaan). Om deze redenen worden TCA's meestal alleen voorgeschreven als andere medicijnen geen verlichting kunnen bieden.
Benzodiazepinen
Benzodiazepinen (soms "benzo's" genoemd) zijn de meest gebruikte groep sedativa. Ze worden meestal voorgeschreven voor kortdurende behandeling van ernstige of therapieresistente angst.
Benzodiazepinen worden ook zo nodig voorgeschreven om u te helpen ontspannen en spierspanning te verminderen. Omdat ze snel werken, zijn ze erg nuttig bij de behandeling van paniekaanvallen. Ze kunnen ook nuttig zijn voor sociale fobie (SAD) en fobieën als ze slechts af en toe worden gebruikt.
Veel voorkomende benzodiazepinen zijn:
- Ativan (lorazepam)
- Klonopin (clonazepam)
- Valium (diazepam)
- Xanax (alprazolam)
Bij occasioneel gebruik of dagelijks gedurende een paar weken, hebben benzo's een laag risico op verslaving. Dit risico neemt toe wanneer benzodiazepinen gedurende meer dan een paar weken regelmatig worden ingenomen. Benzodiazepinen worden niet als veilig beschouwd voor continu gebruik, omdat dit het risico op afhankelijkheid en tolerantie kan verhogen.
U moet zich onthouden van alcohol wanneer u benzodiazepinen gebruikt, omdat de interactie tussen benzodiazepinen en alcohol kan leiden tot ernstige en mogelijk levensbedreigende complicaties. Vertel uw arts zeker over andere medicijnen die u gebruikt.
risico's
Angstmedicatie heeft enkele belangrijke risico's waarvan u zich bewust moet zijn. Deze risico's verschillen een beetje tussen de medicijnklassen, waarbij zelfmoordgedachten een groter risico vormen bij antidepressiva en afhankelijkheid en ontwenningsverschijnselen bij benzodiazepinen.
Zelfmoordgedachten
In 2005 eiste de Food and Drug Administration (FDA) dat alle antidepressiva een black-boxwaarschuwing droegen met betrekking tot het verhoogde risico op zelfmoordgedachten en -gedrag bij kinderen en jonge volwassenen tot 25 jaar.
Personen jonger dan 25 jaar moeten zorgvuldig worden gecontroleerd op toegenomen depressie, opwinding, prikkelbaarheid, suïcidaliteit en ongewone gedragsveranderingen, vooral aan het begin van de behandeling of wanneer de dosering wordt gewijzigd.
Als u zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Tolerantie en afhankelijkheid
Langdurig gebruik van benzodiazepinen wordt over het algemeen niet aanbevolen omdat u tolerantie en/of afhankelijkheid kunt ontwikkelen.
Tolerantie betekent dat u meer van de medicatie moet nemen om het te laten werken. Afhankelijkheid houdt in dat u ontwenningsverschijnselen krijgt als u stopt met het innemen van de medicatie. Sommige mensen misbruiken deze medicijnen om high te worden.
Intrekking
Veel mensen die langdurig medicijnen gebruiken, kunnen afhankelijk worden. Als ze stoppen met het medicijn, moeten ze dit geleidelijk doen om ontwenningsverschijnselen te voorkomen.
Ontwenningsverschijnselen treden meestal op binnen drie dagen na het stoppen met een medicijn en duren één tot twee weken. Ironisch genoeg zijn veel ontwenningsverschijnselen vergelijkbaar met de angstsymptomen waarvoor u in eerste instantie behandeling zocht:
- Ongerustheid
- Moeite met concentreren
- Hoofdpijn
- Slapeloosheid
- Zweten
Sommige medicijnen veroorzaken ernstigere ontwenningsverschijnselen dan andere. Stoppen met benzodiazepinen kan bijvoorbeeld leiden tot ernstige of levensbedreigende ontwenningsverschijnselen, zoals toevallen.
Zorg ervoor dat u met de arts praat voordat u stopt met medicatie. Om deze symptomen te voorkomen, zal uw arts uw medicatiedosis waarschijnlijk geleidelijk afbouwen.
Een woord van Verywell
Zorg ervoor dat u uw medicijnen precies inneemt zoals voorgeschreven door uw arts. Als u ernstige bijwerkingen heeft, raadpleeg dan uw arts, maar stop niet met uw medicatie zonder toestemming van uw arts, omdat dit ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken.