Hoewel er verschillende wijzigingen zijn aangebracht in de classificatie van angststoornissen met de publicatie van de vijfde editie van de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (kortweg DSM-5), sociale angststoornis (SAD) en gegeneraliseerde angststoornis (GAD) blijven naast elkaar bestaan binnen dezelfde diagnostische categorie. Maar hoewel ze enkele kenmerken gemeen hebben, zijn GAD en SAD (soms sociale fobie genoemd) verschillende problemen.
Gedeelde functies
Zowel GAS als SAD worden gekenmerkt door aanhoudende angst die buitensporig is of niet in verhouding staat tot een daadwerkelijke dreiging. De betekenis van 'bedreiging' verschilt echter tussen de twee.
Mensen met SAD ervaren soms fysieke symptomen die verband houden met hun angst, net als mensen met GAS. Bevooroordeeld denken - in veel gevallen catastroferen (het bedenken van worstcasescenario's) - staat ook centraal bij beide soorten angststoornissen.
GAS en SAD kunnen ook samen voorkomen, en het hebben van een van deze aandoeningen vergroot de kans dat een persoon depressie of andere angststoornissen ervaart, zoals een obsessief-compulsieve stoornis.
Verschillen
Hoewel de soorten denkvallen vergelijkbaar kunnen zijn, is het de gedachte inhoud dat onderscheidt GAD van SAD. Mensen met GAS hebben de neiging zich zorgen te maken over een reeks onderwerpen. Zorgen kunnen gaan over belangrijke levenskwesties, zoals gezondheid of financiën, maar ze gaan ook over veel kleine, dagelijkse stress die anderen niet als intens.
Sociale zorgen zijn niet ongewoon bij mensen met GAS. Hun focus ligt echter eerder op lopende relaties dan op angst voor evaluatie. Een persoon met GAS kan zich bijvoorbeeld ongecontroleerd zorgen maken over de gevolgen van een ruzie met zijn vriendin. Een moeder met GAS kan zich te veel zorgen maken of ze wel of niet de juiste beslissing heeft genomen om haar kind van school te laten veranderen.
Mensen met een sociale angststoornis daarentegen maken zich vaak zorgen over het ontmoeten van nieuwe mensen, het geobserveerd worden en optreden voor anderen (bijvoorbeeld spreken in de klas of een instrument bespelen in een band). Hun gedachteninhoud concentreert zich meestal op negatieve evaluatie en mogelijk afwijzing.
Een persoon met een sociale fobie kan bijvoorbeeld moeite hebben om een gesprek te beginnen tijdens een happy hour op het werk, uit angst dat ze angstig lijken, 'iets doms' zeggen en belachelijk worden gemaakt door hun collega's. Een persoon met een sociale angststoornis kan daten helemaal vermijden vanwege angst om zich vernederd of beschaamd te voelen op een date.
Een rode draad hier is opnieuw een pathologische mate van bezorgdheid die van invloed is op het vermogen van het individu om relaties te ontwikkelen of te onderhouden, aan basisverplichtingen te voldoen en om aan hun persoonlijke en professionele potentieel te voldoen.
GAD-
Ervaar fysieke symptomen
-
Zorgen over grote levensproblemen en kleine, dagelijkse stress
-
Vertoon vermijdingsgedrag
-
Gemiddelde leeftijd bij aanvang is 31
-
Ervaar fysieke symptomen
-
Zorgen over het ontmoeten van mensen, geobserveerd worden, optreden voor anderen
-
Vertoon vermijdingsgedrag
-
Gemiddelde leeftijd bij aanvang is 13
Aangezien de andere componenten van de angstcyclus-emoties en gedachten elkaar overlappen, volgt hieruit dat de gedragsverschillen tussen GAS en sociale angststoornis subtiel zijn. Beide aandoeningen worden gekenmerkt door een hoge mate van vermijding, maar de reden die ten grondslag ligt aan de vermijding zal waarschijnlijk anders zijn
Stel dat iemand zich ziek meldt op de dag van een presentatie op het werk. Als deze persoon GAS heeft, kunnen ze de vergadering vermijden uit angst dat ze niet genoeg moeite hebben gedaan om hun toespraak voor te bereiden en dat ze deze nooit op tijd zullen afmaken. Als deze persoon SAD heeft, vermijden ze de vergadering misschien uit angst dat niemand hun ideeën leuk zal vinden of dat anderen het zouden merken als ze zweten terwijl ze praten.
Ontwikkelingsproblemen
De gemiddelde leeftijd waarop GAS begint is later voor GAS dan voor sociale angststoornis, 31 jaar voor de eerste en 13 jaar voor de laatste. Dat gezegd hebbende, mensen met GAS hebben vaak symptomen lang voordat ze behandeling zoeken.
De stressoren van de adolescentie en vroege volwassenheid, wanneer mensen doorgaans veel sociale overgangen doormaken (bijvoorbeeld scholen, vriendschappen of romantische relaties), kunnen symptomen van sociale angst verergeren. De verantwoordelijkheden van de volwassenheid (bijvoorbeeld financiën, ouderschap of carrièrebeslissingen) kunnen GAS-symptomen versterken.
Bij oudere personen kan de inhoud van de zorgen en het bijbehorende gedrag enigszins veranderen. Ouderen met een sociale fobie kunnen bijvoorbeeld angst en schaamte ervaren over hun uiterlijk of een beperking (bijvoorbeeld slecht horen of trillende bewegingen) waardoor ze sociale interacties vermijden of ernstig minimaliseren.
De presentatie van GAS bij oudere volwassenen (de meest voorkomende van de angststoornissen in deze leeftijdsgroep) wordt gekenmerkt door het eerder uiten van lichamelijke symptomen dan van psychische symptomen. over de gezondheid van familieleden of hun eigen welzijn.
Gelijktijdige aandoeningen
Het is niet ongebruikelijk dat personen met GAS in de loop van hun leven, of zelfs gelijktijdig, voldoen aan criteria voor een andere psychiatrische diagnose. Het meest voorkomende probleem is depressie.
Een substantiële subset van mensen ervaart echter gelijktijdig voorkomende GAS en sociale angststoornis. GAS en posttraumatische stressstoornis (PTSS) komen ook vaak samen voor
Gelukkig overlappen de behandelingen voor GAS en sociale fobie ook. Veel medicijnen zijn nuttig voor beide problemen. Cognitieve gedragspsychotherapie is de eerstelijns psychotherapie voor deze aandoeningen. Dit type behandeling helpt het individu om vooroordelen in het denken aan te pakken en zoveel mogelijk vermijdend gedrag te elimineren.
Een woord van Verywell
Hoewel GAD en SAD het symptoom van angst delen, verschillen ze in de gedachte-inhoud die bij die angst hoort, evenals in de redenen die ten grondslag liggen aan gedrag dat door de stoornis wordt veroorzaakt. Beide aandoeningen kunnen de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen en het is belangrijk dat mensen met deze aandoeningen een behandeling zoeken. Psychotherapie en medicijnen kunnen ongemakkelijke symptomen verminderen en mensen in staat stellen hun leven zo volledig mogelijk te leven.