Elk jaar worden ongeveer 250.000 mensen in de Verenigde Staten het slachtoffer van haatmisdrijven - misdaden gebaseerd op onverdraagzaamheid en vooroordelen die mensen terroriseren vanwege wie ze zijn of wat ze geloven. Deze misdaden zijn niet alleen meestal gericht op minderheidsgroepen, maar ze verscheuren ook de eenheid van onze gemeenschappen.
Met zoveel vernietiging in hun kielzog, wat motiveert iemand om deel te nemen aan dit soort haatvol geweld? De redenen zijn complex en veelzijdig. Hier is een nadere blik op haatmisdrijven in de Verenigde Staten en de psychologie erachter.
Wat is een haatmisdaad?
Volgens het Federal Bureau of Investigation (FBI) is een haatmisdrijf een geweldsmisdrijf dat bedoeld is om mensen te schaden of te intimideren of hun eigendommen te beschadigen vanwege hun ras, etniciteit, seksuele geaardheid, geslacht, genderidentiteit, handicap, religie of andere minderheid groepsstatus.
Soms aangeduid als vooringenomenheidsmisdrijven, worden haatmisdrijven gepleegd door mensen die geloven dat ze gerechtvaardigd zijn om gewelddadig te handelen.
Sommige geleerden geloven dat de term 'haatmisdaad' achterhaald en onnauwkeurig is, omdat wat mensen ertoe aanzet te handelen zelden beperkt is tot haat alleen. In plaats daarvan is het een dodelijke mix van emoties, variërend van woede en angst tot vijandigheid en verontwaardiging. Volgens de FBI is haat alleen geen misdaad, maar een toegevoegd onderdeel van strafbare feiten zoals moord, brandstichting, vandalisme en geweldpleging.
Het is ook belangrijk op te merken dat niet al het geweld dat wordt ingegeven door haat, wordt beschuldigd van een haatmisdrijf. Volgens de Anti-Defamation League hebben misdrijven op een hoger niveau, zoals moord, al ernstige gevolgen, en wordt de dader vaak niet beschuldigd van een straf met een "lagere" veroordeling.
Waarom mensen haatmisdrijven plegen
Volgens de American Psychological Association zijn "haatmisdrijven een extreme vorm van vooroordelen die waarschijnlijker worden gemaakt in de context van politieke en sociale verandering."
Politiek pesten en discours kan er bijvoorbeeld toe leiden dat mensen anderen waar ze weinig van af weten devalueren, vooral als ze het gevoel hebben dat hun levensonderhoud of manier van leven wordt bedreigd (zelfs als dit niet door de realiteit wordt gestaafd).
Evenzo merken ze op dat overtreders niet noodzakelijkerwijs worden gemotiveerd door haat, maar in plaats daarvan angstig of boos kunnen zijn. Uiteindelijk kunnen deze gevoelens ertoe leiden dat ze onbekende groepen mensen ontmenselijken en hen aanvallen met agressie
Bovendien hebben mensen de neiging om groepen mensen waar ze geen deel van uitmaken homogener te zien dan hun eigen groep. Met andere woorden, wanneer ze iemand uit een minderheidsgroep zien, is de kans kleiner dat ze die persoon als een individu zien en is de kans groter dat ze vooroordelen toepassen.
Ze gaan ervan uit dat ze weten hoe de persoon is en zien ze nooit echt los van de groep. Bijgevolg kunnen deze aannames samen met vooroordelen en stereotypen de basis worden voor haatmisdrijven.
Motiverende factoren van haatmisdrijven
Als het gaat om het begrijpen van de psychologie achter haatmisdrijven, halen wetshandhavingsinstanties zoals de FBI vaak een onderzoek aan dat is uitgevoerd door sociologen Jack McDevitt en Jack Levin.
In hun onderzoek identificeerden McDevitt en Levin vier primaire motivaties van mensen die haatmisdrijven plegen. Deze motiverende factoren omvatten sensatiezoekend, defensief, vergeldend en missiegericht gedrag. Hier wordt elke motiverende factor nader bekeken.
Op sensatie zoekende daders
Gedreven door een onevenwichtige behoefte aan opwinding en drama, zijn deze overtreders vaak mensen die problemen willen veroorzaken. Vaak is er geen echte reden voor hun misdaden. Ze zijn gewoon geïnteresseerd in de opwinding die ze krijgen als ze het leven van anderen verwoesten, vooral degenen die zichzelf niet kunnen verdedigen.
Om deze reden worden ze aangetrokken door mensen die kwetsbaarder zijn vanwege hun ras, seksuele identiteit, geslacht of religieuze achtergrond. Ze geloven ook typisch dat het de samenleving niet kan schelen wat er met deze slachtoffers gebeurt. Ze kunnen zelfs geloven dat anderen hun aanvallen zullen toejuichen.
Volgens het Southern Poverty Law Center (SPLC) zijn ze verantwoordelijk voor 66% van de haatmisdrijven in de Verenigde Staten als het gaat om overtreders die op zoek zijn naar spanning. van de misdaden kennen hun slachtoffers niet eens.
Defensieve overtreders
Als het gaat om defensieve overtreders, zien deze aanvallers zichzelf als de verdediging van iets dat belangrijk voor hen is, zoals hun gemeenschappen, hun werkplekken, hun religie of hun land. In tegenstelling tot de sensatiezoekers die hun slachtoffers per ongeluk en zonder waarschuwing aanvallen, richten defensieve overtreders zich op specifieke mensen en maken ze slachtoffer.
Verdedigers rationaliseren en rechtvaardigen hun acties ook als noodzakelijke stappen om bescherming te bieden en te voorkomen dat bedreigingen werkelijkheid worden. En net als sensatiezoekers tonen ze weinig of geen berouw voor hun daden.
In plaats daarvan voelen ze zich gerechtvaardigd. Ze geloven ook dat het grootste deel van de samenleving steunt wat ze doen, maar gewoon te bang is om te handelen.
Over het algemeen zijn defensieve overtreders verantwoordelijk voor 25% van de haatmisdrijven in de VS. Ze rationaliseren hun aanvallen door een soort bedreiging voor zichzelf, hun identiteit of hun gemeenschap te identificeren.
Een voormalig politiechef van New Jersey, Frank Nucera Jr., is een voorbeeld van een defensieve dader die een zwarte tiener verwondde terwijl hij in hechtenis zat. Hij schreeuwde een racistische bewering dat zwarte mensen deel uitmaakten van ISIS en dat Donald Trump de laatste hoop was voor blanken.
Vergeldingsovertreders
Gemotiveerd door wraak, worden deze daders vaak gemotiveerd door iets dat in hun leven is gebeurd. Of ze werden persoonlijk het slachtoffer of ze waren getuige van een incident met haat of terrorisme en dat was de katalysator voor hun misdaad.
Bovendien handelen ze vaak alleen en richten ze zich op degenen die op de een of andere manier verbonden zijn met de oorspronkelijke daders. Het doelwit van de vergeldingsdader kan bijvoorbeeld van hetzelfde ras of dezelfde religie zijn als degenen die zij de schuld geven van iets anders, maar die niets te maken hadden met de oorspronkelijke misdaad.
Bij vergeldingsaanvallen handelen daders als reactie op een echt of vermeend misdrijf dat tegen henzelf of anderen is gepleegd. Deze aanvallen vertegenwoordigen 8% van de haatmisdrijven die elk jaar worden gepleegd.
Een voorbeeld van vergeldingsdelinquenten was te zien na de aanslagen van 9/11. Haatmisdrijven tegen Arabieren en moslims namen exponentieel toe na 9/11.
Missie overtreders
Hoewel dit type haatmisdrijven zeldzaam is - het vertegenwoordigt slechts 1% van de gepleegde haatmisdrijven - is het vaak de meest haatdragende en gewelddadige. Deze daders maken van hun haat een beroep en schrijven vaak uitgebreid over hun gevoelens. Ze hebben meestal ook uitgebreide, met voorbedachten rade aanvalsplannen
De mensen die deze misdaden begaan, zijn vaak verbonden met groepen die hun mening delen en zichzelf zien als kruisvaarders voor een ras, religie of politieke zaak. Hun doel is om oorlog te voeren tegen hun vermeende vijanden.
Over het algemeen schrijven missie-overtreders lange manifesten, bezoeken ze haatwebsites die hun opvattingen ondersteunen en zijn ze bereid te reizen om mensen op specifieke sites of locaties te targeten. Omdat deze overtreders denken dat het systeem tegen hen wordt gemanipuleerd, voelen ze zich gerechtvaardigd om onschuldige mensen aan te vallen.
Bovendien lijken hun misdaden vaak veel op terrorisme. Daarom geloven wetenschappers vaak dat de twee uitersten elkaar vaak overlappen. Zo zouden de blanke supremacist Dylan Roof die negen mensen vermoordde in een overwegend zwarte kerk in Charleston en Omar Mateen die 49 mensen vermoordde in een homonachtclub in Orlando, beide als missiedelinquenten worden beschouwd.
Een woord van Verywell
Helaas komt haat veel voor in de Verenigde Staten. Maar het hoeft niet zo te zijn. Je kunt helpen een einde te maken aan haatmisdrijven door je uit te spreken tegen vooroordelen, vooroordelen en stereotypen. Elkaar begrijpen en waarderen als individuen - in plaats van mensen te ontmenselijken - is immers de eerste stap naar het beëindigen van haat in dit land.
