Bariatrische chirurgie wordt vaak aanbevolen voor patiënten met grotere lichamen. Een grote lichaamslengte, in de medische wereld obesitas genoemd, is niet hetzelfde als een eetstoornis. Toch is er een kruispunt.
Een aanzienlijk aantal mensen dat bariatrische chirurgie overweegt, kan een eetstoornis hebben. Een bestaande eetstoornis kan de uitkomst van bariatrische chirurgie verergeren. Bovendien kan de operatie zelf omstandigheden creëren die eetstoornissen of eetstoornissen veroorzaken of nabootsen.
Wat is bariatrische chirurgie?
Bariatrische chirurgie, ook bekend als chirurgie voor gewichtsverlies, verwijst naar een reeks procedures die de structuur van het lichaam fysiek veranderen om de hoeveelheid voedsel die kan worden geconsumeerd te beperken of om malabsorptie van voedingsstoffen te veroorzaken om gewichtsverlies te veroorzaken.
Beperkende procedures
Restrictieve procedures beperken de voedselinname door de maagcapaciteit te verminderen. Dergelijke procedures omvatten:
- Laparoscopisch verstelbare maagband band: Een verstelbare band rond het bovenste deel van de maag plaatsen om een klein zakje te creëren om voedsel in te bewaren
- Sleeve gastrectomie (maag sleeve): Permanente en chirurgische verwijdering van ongeveer 80% van de maag, waardoor een buisvormige maag overblijft ter grootte en vorm van een banaan
- Verticale gestreepte gastroplastiek: Een band en nietjes gebruiken om een klein buikzakje te maken
Malabsorptieve procedures
Malabsorptieve procedures verkorten de lengte van de functionele dunne darm en omvatten procedures zoals:
- biliopancreatische afleiding, een procedure waarbij delen van de maag operatief worden verwijderd. Het kleine zakje dat overblijft, is rechtstreeks verbonden met het laatste segment van de dunne darm, waarbij het bovenste deel van de dunne darm volledig wordt omzeild, en er blijft een gedeeld kanaal over waarin de spijsverteringssappen van gal en pancreas zich mengen voordat ze de dikke darm binnenkomen. Gewichtsverlies treedt op omdat de meeste calorieën en voedingsstoffen naar de dikke darm worden geleid en niet worden opgenomen.
- Jejunoileale bypass, een procedure die voornamelijk plaatsvond in de jaren zestig en zeventig en waarbij ongeveer 90% van de dunne darm operatief werd omzeild om de opname van voedingsstoffen te kortsluiten; het wordt niet langer uitgevoerd vanwege ernstige ondervoeding en overlijden.
Combinatieprocedures
Ten slotte combineren sommige procedures restrictie met malabsorptie. Een dergelijke procedure is de Roux-en-Y maagbypass (RYGB), waarbij het bovenste deel van de maag wordt geniet, waardoor een klein maagzakje overblijft dat de orale inname beperkt. Dit zakje wordt vervolgens rechtstreeks bevestigd aan een deel van de dunne darm, het Roux-lidmaat, waarbij de rest van de maag en het bovenste deel van de dunne darm worden omzeild, wat verder milde malabsorptie veroorzaakt.
Tegenwoordig zijn de maagmanchet en de RYGB de meest uitgevoerde bariatrische procedures in de VS. Naar schatting zijn in 2017 in totaal 228.000 maagoperaties uitgevoerd, waarvan 59% een maagmanchet en 18% RGBY.
Belangrijke overwegingen
Als u een eetstoornis heeft of worstelt met eetstoornissen en een maagoperatie overweegt, is het belangrijk om te begrijpen dat de operatie de eetstoornis of eetproblemen waarschijnlijk niet zal oplossen; in feite kan het het erger maken. Er is ook geen garantie dat het uw gewichtsproblemen permanent zal oplossen. Het is absoluut noodzakelijk dat uw arts u voorbereidt op alle mogelijke risico's en mogelijke uitkomsten van de procedure.
Gedwongen dieet
Critici zeggen dat bariatrische chirurgie slechts een gedwongen dieet is - de verschillende technieken zijn ontworpen om het vermogen van uw maag om voedsel vast te houden te verminderen of om uw organen te beschadigen, zodat ze niet zoveel voedingsstoffen kunnen opnemen. Kortom: geïnduceerde ondervoeding. Postoperatieve voedingstekorten komen vaak voor.
dodelijke slachtoffers
De dood is een andere reële mogelijkheid. Gerapporteerde sterftecijfers voor mensen die bariatrische chirurgie ondergaan zijn zo hoog als 5% van de patiënten die binnen een jaar overlijden - het werkelijke percentage kan zelfs nog hoger zijn als gevolg van onderrapportage. Uit een onderzoeksrapport bleek dat sterfgevallen die te wijten waren aan een maagbypass niet werden verantwoord en geregistreerd als sterfgevallen door andere oorzaken. Andere complicaties zijn waarschijnlijk en omvatten alle lichaamssystemen.
effectiviteit
Het meeste onderzoek naar bariatrische chirurgie richt zich op de uitkomsten gedurende het eerste jaar na de operatie; gegevens over langetermijnresultaten zijn beperkt. De meeste onderzoeken rapporteren resultaten voor minder dan 80% van de patiënten, waarbij degenen worden weggelaten die mogelijk zijn gestopt met het onderzoek vanwege slechte resultaten en de schaamte die daarmee gepaard gaat. En weinig studies volgen de resultaten na twee jaar na de operatie.
Deze problemen vertekenen de gerapporteerde resultaten aanzienlijk, zoals opgemerkt door Puzziferri: "Er bestaan aanzienlijke risico's voor het komen tot te optimistische conclusies over het effect van een interventie voor gewichtsverlies wanneer de follow-up onvolledig is. Vanwege onvolledige follow-up kunnen de meeste onderzoeken naar bariatrische chirurgie te optimistische schattingen voor de effecten van deze operaties rapporteren.”
Opkomende gegevens suggereren dat de operatie slechts tijdelijke verlichting kan bieden van de medische problemen die het moet behandelen en dat het gewicht geleidelijk kan worden herwonnen. Na de operatie zijn de patiënten nog steeds groot, hoewel minder, en hebben ze mogelijk geen significant betere gezondheidsresultaten. Sommigen zullen misschien nooit meer regelmatig kunnen eten of zijn beperkt tot het eten van kleine hoeveelheden en het vermijden van bepaalde voedingsmiddelen.
Eetstoornissen en bariatrische chirurgie
Onderzoek suggereert dat eetstoornissen en problematisch eetgedrag veel voorkomen bij mensen die bariatrische chirurgie zoeken, mogelijk omdat ze herhaaldelijk een dieet hebben gevolgd, wat een voorbode kan zijn van ongeordend eten. Bestaande aandoeningen kunnen de resultaten van een operatie aanzienlijk beïnvloeden.
Helaas zijn onderzoekers van mening dat eetstoornissen en problematisch eetgedrag waarschijnlijk worden geminimaliseerd of onderrapporteerd door patiënten die ervoor kiezen om deze procedures te ondergaan. Ze zijn misschien bang dat ze niet worden goedgekeurd voor een operatie als ze toegeven dat ze een eetstoornis of eetstoornis hebben.
Binge eating disorder (BED), die wordt gekenmerkt door episodes van het eten van grote hoeveelheden voedsel terwijl het gevoel de controle te verliezen, is de meest voorkomende eetstoornis die is gemeld bij patiënten die een bariatrische operatie ondergaan.
De schattingen van de prevalentie van BED variëren sterk vanwege het gebruik van verschillende criteria en verschillende beoordelingsmethoden en variëren van 4% tot 49%. Maar deze zijn mogelijk niet nauwkeurig zoals hierboven uitgelegd.
Impact van eetstoornissen op de resultaten van bariatrische chirurgie
De impact die het hebben van een bestaande eetstoornis heeft op het succes van de operatie is moeilijk te bestuderen. Sommige onderzoeken suggereren dat een diagnose van BED voorafgaand aan de operatie geassocieerd is met symptomen van een eetstoornis na de operatie en minder gewichtsverlies of meer gewichtstoename.
Helaas kunnen patiënten met eetstoornissen voorafgaand aan de operatie onvoldoende worden geëvalueerd en behandeld. Individuele programma's voor bariatrische chirurgie gebruiken hun eigen beoordelingsprocedures. Er is geen algemeen aanvaarde of aanbevolen praktijk.
De meeste criteria voor bariatrische chirurgie zijn gericht op een patiënt met een lichaam dat groter is dan een bepaalde grootte (gemeten aan de hand van de body mass index, BMI), een voorgeschiedenis van mislukte pogingen tot gewichtsverlies en een gebrek aan psychologische contra-indicaties, die niet goed gedefinieerd zijn . Symptomen van een eetstoornis worden mogelijk niet adequaat beoordeeld.
Eetstoornissen na een operatie
Eetstoornissen na bariatrische chirurgie zijn moeilijk te beoordelen en worden mogelijk te weinig gerapporteerd. Complicaties van de operatie kunnen medische problemen en symptomen zijn die het gedrag of de symptomen van een eetstoornis kunnen nabootsen, zoals braken, constipatie en verminderde eetlust.
Andere symptomen die verband houden met de operatie kunnen ertoe leiden dat patiënten compenserend gedrag vertonen om ongemakkelijke gevoelens te verlichten als ze te veel hebben gegeten of voedsel hebben gegeten dat moeilijk te verdragen is.
Patiënten met bariatrische chirurgie ervaren anatomische en fysiologische veranderingen die hun dieet en eetgedrag aanzienlijk veranderen. Dientengevolge kan het eten van een objectief grote hoeveelheid voedsel in één keer, zoals vereist voor de diagnose van BED, fysiek onmogelijk zijn, althans gedurende een periode na de operatie.
Het is dus mogelijk dat bestaande diagnostische criteria voor eetstoornissen niet adequaat de presentatie weergeven die wordt gezien bij patiënten na bariatrische chirurgie. Patiënten voldoen mogelijk technisch gezien niet aan de criteria voor BED, zelfs niet als ze worden beoordeeld, zelfs als ze klinisch significante eetpathologie hebben. De gerapporteerde prevalentiecijfers van eetstoornissen in de populatie na bariatrische chirurgie kunnen daarom kunstmatig laag zijn.
Verlies van controle na de operatie om te eten
De ervaring van verlies van controle tijdens het eten van kleinere hoeveelheden voedsel lijkt echter vaak te worden gemeld bij patiënten na de operatie.
Er zijn aanwijzingen dat de ervaring van verlies van controle, ongeacht de hoeveelheid gegeten voedsel, het meest bepalende kenmerk van eetaanvallen kan zijn.
Onderzoekers hebben een diagnose van "bariatrische eetbuistoornis" voorgesteld om die patiënten te beschrijven die voldoen aan de DSM-5-criteria voor eetbuistoornis, behalve het "ongewoon grote" criterium voor eetbuien. Voorlopig onderzoek ondersteunt de "aanwezigheid van een eetstoornis die erg lijkt op een eetbuistoornis bij een significante subgroep van patiënten" na bariatrische chirurgie.
Verlies van controle over eten komt veel voor bij bariatrische patiënten. Het wordt gevonden bij 13% tot 61% van de patiënten voorafgaand aan de operatie en bij 17% tot 39% van de patiënten na een operatie.
Postoperatieve anorexia nervosa, boulimia nervosa en OSFED
Hoewel er weinig bekend is over het aantal gevallen van boulimia nervosa voor of na de operatie, zijn er gevallen gemeld van boulimia nervosa na bariatrische chirurgie. Evenzo worden percentages van anorexia nervosa voorafgaand aan de operatie niet gerapporteerd en worden ze niet vaak gediagnosticeerd bij patiënten in grotere lichamen vanwege de diagnostische criteria van de DSM-5.
Maar onder patiënten die bariatrische chirurgie hebben ondergaan, beschrijven verschillende casusrapporten patiënten met atypische anorexia, verwijzend naar mensen die aan alle criteria voor anorexia nervosa voldoen, behalve het objectief lage gewicht. Dit wijst verder op het bewijs dat lichamen van nature divers zijn en dat extreem gewichtsverlies schadelijk kan zijn
Nachtelijk eetsyndroom, een voorgestelde diagnose die momenteel is geclassificeerd als een soort "andere gespecificeerde voedings- of eetstoornis (OSFED)", wordt gekenmerkt door episodes van wakker 's nachts te veel eten en een verstoord circadiaans ritme, is ook gedocumenteerd bij patiënten na bariatrische chirurgie met prevalentiepercentages variërend van 2% tot 18%.
Problematisch gedrag na een operatie
Patiënten met bariatrische chirurgie worden geïnstrueerd om hun eetgedrag na de operatie te veranderen. Ze worden geïnstrueerd om de grootte van de maaltijd te beperken en uitgebreid te kauwen. Ze worden gevraagd om strikte schema's te volgen, hun voedsel te wegen en te meten en specifieke voedingsmiddelen te vermijden. In de algemene bevolking worden deze exacte gedragingen vaak gediagnosticeerd als symptomen van eetstoornissen.
In feite is de preoccupatie met het handhaven van het gewichtsverlies en het vermijden van gewichtstoename voorgeschreven voor patiënten met bariatrische chirurgie ongelooflijk vergelijkbaar met wat wordt waargenomen bij een eetstoornis.
Dit kan ertoe leiden dat je je afvraagt of bariatrische chirurgie mensen alleen maar leert hoe ze een meer beperkende eetstoornis kunnen hebben.
Braken
Episodisch braken lijkt relatief vaak voor te komen na bariatrische chirurgie. Individuen kunnen opzettelijk of spontaan overgeven na het eten van bepaalde onverdraaglijke voedingsmiddelen of na te snel eten of onvoldoende kauwen. Sommige artsen kunnen periodiek braken aanmoedigen om ongemakkelijke lichamelijke symptomen te verlichten.
Zelfs als het in het begin spontaan optreedt, kunnen patiënten uiteindelijk leren om het opzettelijk te doen, in de overtuiging dat het zal helpen hun gewicht onder controle te houden. Frequent braken kan echter een verstoring van de elektrolytenbalans veroorzaken, wat kan leiden tot hartritmestoornissen die een plotselinge dood kunnen veroorzaken.
Dumping
Dumping - het falen van voedsel om te verteren, waardoor er meer vocht in de dunne darm komt en extreme diarree veroorzaakt - komt na de operatie voor bij velen na het nuttigen van snoep of grote hoeveelheden voedsel. Patiënten klagen vaak over duizeligheid en zweten na het eten van een glucoserijke maaltijd of het nuttigen van een grote maaltijd.
Dit is buitengewoon oncomfortabel en gaat gepaard met intense vermoeidheid. Dumping is een ander postoperatief gedrag dat soms opzettelijk wordt gebruikt om af te vallen of om te proberen het gegeten voedsel te compenseren.
grazen
Weiden - het herhaaldelijk eten van kleine hoeveelheden voedsel op een ongeplande manier en/of niet als reactie op honger - is een nieuw erkend gedrag. Om repetitief te zijn, moet het twee keer in dezelfde periode gedurende de dag voorkomen (d.w.z. ochtend). Er wordt gesuggereerd dat er twee soorten zijn: dwangmatig met verlies van controle en niet-compulsief (afgeleid en hersenloos maar zonder verlies van controle).
Weidegang onderscheidt zich enerzijds van eetbuien door de hoeveelheid gegeten voedsel, en anderzijds van verlies van controle over het eten door het ontbreken van een afgebakende tijdsperiode.
Weiden kan een natuurlijke reactie zijn op de verminderde capaciteit van de maag, omdat de persoon mogelijk niet in staat is om de hoeveelheid voedsel binnen te krijgen die hij nodig heeft bij een enkele maaltijd.
Naar schatting komt begrazing voor bij maximaal 47% van de patiënten na een operatie. Plukken of knabbelen - patronen van herhaaldelijk en ongepland eten - lijken op grazen. Sommige patiënten kunnen ook kauwen en spugen
Problemen met lichaamsbeeld
Een losse huid, die vaak voorkomt na een operatie, kan de ontevredenheid over het lichaam vergroten. Een wrede ironie is dat de ontevredenheid over lichaamsgrootte die bestond vóór de operatie misschien niet wordt verlicht, maar in plaats daarvan wordt vervangen door bezorgdheid over de losse huid.
Hulp krijgen
Postoperatief verlies van controle over eten en eetbuien zijn beide geassocieerd met minder gewichtsverlies en meer psychosociale problemen. Helaas wordt postoperatieve psychologische ondersteuning niet uniform verstrekt.
Er zijn geen gevestigde behandelingen specifiek voor patiënten met eetstoornissen of eetproblemen na bariatrische chirurgie. Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de psychologische behandeling met de meeste ondersteuning voor volwassenen met eetstoornissen, waaronder BED en boulimia nervosa en kan daarom nuttig zijn voor patiënten met post-bariatrische eetstoornissen en eetstoornissen.
Mensen met grotere lichamen kunnen wanhopig zijn om operaties te ondergaan waarvan ze denken dat ze de gezondheid zullen verbeteren en hun levenslange strijd met hun gewicht zullen oplossen. Inderdaad, gewichtsstigma en afkeer van dikke mensen is gemeengoed. Artsen zullen vaak een operatie aanmoedigen.
Mensen die bariatrische procedures ondergaan, worden echter geconfronteerd met ernstige medische complicaties en wisselen vaak één probleem - grote lichaamsgrootte - uit voor andere, zoals permanente gezondheidsproblemen en een mogelijke eetstoornis. Patiënten moeten beter worden geïnformeerd over de mogelijke risico's.
Een woord van Verywell
Als u een eetstoornis heeft en een maagoperatie overweegt, is het het beste om eerst een behandeling voor een eetstoornis te krijgen, idealiter van een therapeut die praktiseert vanuit een Health at Every Size-benadering en geen belang heeft bij uw operatiebeslissing. Als u een bariatrische operatie heeft ondergaan en een van de bovenstaande symptomen ervaart, wordt u sterk aangemoedigd om hulp te zoeken bij een specialist in eetstoornissen.
Als u of een geliefde kampt met een eetstoornis, neem dan contact op met de hulplijn van de National Eating Disorders Association (NEDA) voor ondersteuning op 1-800-931-2237.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
