Als uw echtgenoot u heeft bedrogen en u probeert het vertrouwen te verzoenen en opnieuw op te bouwen, zult u te maken krijgen met een van de moeilijkste uitdagingen die een getrouwd stel kan ervaren. Een strategie die soms wordt gebruikt om verdere ontrouw te ontmoedigen, is om de ontrouwe echtgenoot een "overeenkomst voor ontrouw na het huwelijk" te laten ondertekenen, waarbij hij instemt met een bepaalde financiële betaling (of een ander belangrijk item van waarde) dat moet worden betaald als ze opnieuw vals spelen. Dergelijke overeenkomsten, ook wel 'levensstijlclausules' genoemd, kunnen worden opgesteld door familierechtadvocaten.
Redenen voor ontrouw na huwelijkse voorwaarden
De in Manhattan gevestigde echtscheidingsadvocaat Jacqueline Newman legt de typische onderliggende redenen voor huwelijkse voorwaarden uit: ze worden vaak gedaan nadat er een element van ontrouw in het huwelijk is geweest. De persoon die is afgedwaald, probeert zijn/haar echtgenoot te verzekeren dat het niet meer zal gebeuren en om de oprechtheid van deze belofte te bewijzen, verbindt hij zich ertoe om pen op papier te zetten om te laten zien hoeveel spijt hij heeft.” Ze waarschuwt tegen deze overeenkomsten omdat, zegt ze, "Als je te veel vastlegt in het document om die tweede kans te krijgen, neem je het risico dat je partner wacht totdat de inkt droog is om zijn/haar echtscheidingsadvocaat te bellen nu dat ze weten dat ze een goede deal zullen krijgen.”
Mevr. Newman is van mening dat postnups soms nodig zijn om het paar vooruit te helpen. "Op een minder sceptische toon kunnen ze soms werken, want als een echtgenoot gelooft dat zijn verdwaalde echtgenoot bereid was om in wezen te 'betalen' voor zijn/haar zonden, laat dit zien dat ze begaan zijn, en dat is misschien alles wat nodig is om het koppel weer op de rails te krijgen.” Ze merkt op: "Posthuwelijkse overeenkomsten komen veel minder vaak voor dan huwelijkse voorwaarden, maar we hebben er zeker een groot deel van in mijn kantoor."
Advocaatadviezen over ontrouwovereenkomsten
"Een afschrikmiddel voor geld is meestal niet genoeg om een rijke potentiële bedrieger te stoppen." ~ Andrew G. Vaughn, advocaat en professor
Andrew G. Vaughn, advocaat, eigenaar van NuVorce, en hoogleraar wet op binnenlandse betrekkingen aan de Loyola University Chicago School of Law, zegt dat deze levensstijlclausules het meest voorkomen bij beroemde klanten. Professor Vaughn stelt: “Ze werken niet. Rijke mensen hebben veel geld. Een afschrikmiddel voor geld is meestal niet genoeg om een rijke potentiële bedrieger te stoppen.” Hij raadt ze niet aan en merkt op dat ze relatief zeldzaam zijn. Hij stelt zelfs dat het nogal ingewikkeld is om dergelijke zeer afdwingbare contracten op te stellen.
Brandy Austin, een familierechtadvocaat uit Arlington Texas, is van mening dat postnups om ontrouw af te schrikken "eigenlijk relatief zeldzaam zijn onder mensen uit de lagere middenklasse tot de lagere klassen. Ze zijn meer voor beroemdheden, publieke figuren… politici.” Maar, ook in haar ervaring, zijn deze overeenkomsten in welke vorm dan ook niet erg gebruikelijk. "Als het wordt opgenomen als een afschrikmiddel, is de kans klein dat iemand vals speelt en ermee instemt al zijn bezittingen te geven." Mevrouw Austin is ook van mening dat deze overeenkomsten niet zo effectief zijn bij de rijken. "Als je al in staat bent om een uitbetaling te doen, heeft geld niet dezelfde waarde en zal het ontrouw waarschijnlijk niet afschrikken."
De meeste staten zijn "geen schuld" in termen van echtscheiding, maar in de staat Texas kunnen rechtbanken in sommige gevallen van ontrouw een onevenredig bedrag van het landgoed toekennen op basis van "het besteden van het gemeenschapsgoed aan iemand anders dan uw echtgenoot of kinderen- gemeenschapseigendom verspillen”, zegt mevrouw Austin.
Aan de andere kant, Randall M. Kessler, familierechtadvocaat, auteur en professor in de rechtenfaculteit in Atlanta, meldt dat hij deze overeenkomsten vaak in zijn praktijk ziet en is van mening dat ze steeds gebruikelijker worden. "Niet alleen wanneer een echtgenoot zich misdraagt, maar ook wanneer een familielid een echtgenoot eigendom wil geven maar de andere echtgenoot niet mag, zodat het 'het geschenk in de familie houdt'." Hij gelooft dat ze werken, en dat ze "afdwingbaar zijn in elke staat behalve Ohio en wat ze doen, is ervoor zorgen dat mensen over hun echtscheiding onderhandelen. Waarom naar de rechter stappen en het risico lopen dat een huwelijkse voorwaarden tegen u wordt afgedwongen als u iets meer kunt onderhandelen dan vereist is onder de huwelijkse voorwaarden?” Hij heeft ze zelfs aanbevolen, bijvoorbeeld: "Als iemand boos is op zijn of haar echtgenoot maar niet wil scheiden." Hij waarschuwt echter: "denk er net als bij elke familierechtzaak lang en goed over na, want als het onderwerp eenmaal ter sprake komt of advocaten erbij betrokken raken, worden de gevoelens verhard en loopt het vaak uit op een volledige echtscheiding."
Jeffrey A. Landers, CDFA, de maker van het Think Financially, Not Emotionally-merk van boeken en seminars die zijn ontworpen om vrouwen voor, tijdens en na de scheiding te onderwijzen, empoweren en ondersteunen, heeft over dit onderwerp online op Forbes geschreven. Hij legt uit: "Levensstijlclausules hebben betrekking op niet-financiële aspecten van het huwelijk, zoals wie het huishouden zal doen, de frequentie van vakanties…" Ze worden "over het algemeen gezien als richtlijnen voor gedrag binnen het huwelijk, en hoewel ze niet gericht zijn op activa , per se, zijn er meestal financiële sancties voor het niet naleven van de voorwaarden.” Hij stelt dat clausules met betrekking tot ontrouw de meest voorkomende en populaire van dergelijke levensstijlclausules zijn. Volgens meneer Landers zijn ze ook niet meer alleen voor celebs.
Volgens de familierechtadvocaat van Pennsylvania, Jeffrey Kash, komt dit onderwerp niet vaak aan de orde in zijn praktijk, maar deze overeenkomsten zijn afdwingbaar in zijn staat. Hij beveelt cliënten wel aan "aan te dringen op overeenkomsten die ontrouw bestraffen en op andere concessies in gevallen waarin een echtgenoot zich schuldig heeft gemaakt aan wangedrag binnen het huwelijk en in het huwelijk wil blijven." Hij adviseert deze concessies na te streven "terwijl de andere echtgenoot zich schuldig voelt", wat de verraden partner helpt voordat het schuldspel en het vechten begint. "Beperk dit soort overeenkomsten niet alleen tot ontrouw met leden van het andere geslacht." stelt hij ook voor.
De heer Kash beschrijft een zaak die hij enkele jaren geleden behandelde, waarin de man zich met zijn vrouw verzoende nadat de vrouw een affaire had gehad. Als voorwaarde voor het verzoeningsproces verzocht de man de vrouw om een "nahuwelijkse overeenkomst te ondertekenen die haar huwelijksvermogensrechten zou beperken in het geval dat ze vervolgens betrokken zou raken bij een andere buitenechtelijke affaire." Je kunt wel raden wat er daarna gebeurde. Vrouw bedriegt opnieuw en het huwelijk, waarbij de vrouw afstand had gedaan van haar recht op huwelijksvermogen, werd gehandhaafd.
Onderhandelen over een ontrouwovereenkomst
Het proces van het onderhandelen over 'levensstijlclausules' kan de communicatielijnen tussen echtgenoten openen en het huwelijk op onvoorziene manieren helpen. Deze clausules kunnen mensen in een toegewijde relatie aanmoedigen om trouwkwesties en verwachtingen van tevoren te bespreken. Gevoelens over monogamie en ontrouw worden duidelijk gemaakt. Dergelijke communicatie alleen kan nuttig zijn, zelfs als de clausule nooit wordt afgedwongen.
Waar paren die levensstijlclausules overwegen zich echt op moeten concentreren, is de houding van degene die vals speelde:
- Als de partner die is afgedwaald meer dan bereid lijkt om alles te doen om het huwelijk te redden, inclusief het ondertekenen van een huwelijkscontract, kan dat als een positieve stap voorwaarts worden beschouwd.
- Als de verraden partner zijn ontrouwe partner tot een dergelijke overeenkomst moet overhalen, is dat waarschijnlijk een sterke aanwijzing dat het vreemdgaan waarschijnlijk niet zal veranderen.
Een woord van Verywell
Of levensstijlclausules voor ontrouw afdwingbaar zijn, of dat ze door een stel worden gebruikt of niet, erover praten en erover nadenken kan nuttig zijn. Als er op de juiste manier over wordt onderhandeld en ze kunnen worden gehandhaafd, kunnen ze zeker worden gestructureerd om bedrog en andere slechte daden te ontmoedigen. Ze kunnen ook worden gebruikt wanneer beide partijen willen dat de echtscheidingsprocedure vertrouwelijk blijft in het geval van toekomstig slecht gedrag. Alle experts hebben goede punten naar voren gebracht om te overwegen of dit een goede optie voor uw huwelijk kan zijn.