De meesten van ons denken niet graag aan 'macht' als we aan relaties denken. Intieme relaties hebben te maken met delen en samenwerken - maar er zijn er twee nodig om te delen en samen te werken. Wat als een partner dat niet wil?
Wie minder van een relatie wil, heeft meer macht. Het meest voor de hand liggende voorbeeld van dit principe is echtscheiding. Er is maar één persoon nodig om een relatie te beëindigen. Het maakt niet uit hoe graag de andere partner wil dat het huwelijk werkt.
Dit basisprincipe is te zien in veel kleinere interacties. Diner en een film? Alleen als beide partners dat willen. Seks? Ook dat werkt het beste als het in overleg en coöperatief is. Zeker, seks is niet altijd met wederzijdse instemming, maar relaties duren meestal niet lang na verkrachting binnen het huwelijk of andere vormen van seks zonder wederzijds goedvinden.
Wat maakt niet-toestemming zo'n krachtig hulpmiddel? Het plaatst niet alleen de niet-instemming in de positie van beslisser, maar het geeft ook een duidelijk signaal af dat 'mijn verlangens belangrijker zijn dan de jouwe'. Voor de partner die meer uit een relatie wil, kan dit een verwoestende boodschap zijn om te ontvangen. Het suggereert dat de niet-instemmende partner in de toekomst de keuze zal hebben om samenwerking, genegenheid en steun te onthouden of te verlenen - zonder rekening te houden met de behoeften of verlangens van het andere lid van de relatie.
Reageren op niet-medewerking in een relatie
Er zijn eigenlijk maar drie mogelijke reacties op niet-medewerking in een relatie.
- De eerste is om de beslissing van de niet-toestemming te aanvaarden, wat die ook moge zijn, om op zijn minst een schijn van samenwerking en wederkerigheid te behouden. Deze optie, hoewel het voor een bepaalde periode acceptabel kan zijn, geeft de controle volledig af. Voor de meeste mensen is het geen haalbare oplossing voor de lange termijn.
- De tweede is vechten voor samenwerking - een riskante keuze voor iemand die sterk naar een relatie verlangt.
- De derde is om weg te lopen en in wezen te zeggen: "Als je ervoor kiest om me niet te steunen of met me mee te doen, zal ik het alleen doen of iemand anders zoeken om me de steun of het gezelschap te geven dat ik nodig heb." Hoewel deze optie lijkt misschien de meest veelbelovende, maar het kan ook het moeilijkst zijn voor iemand die vertrouwt op een bestaande relatie voor veiligheid en zelfrespect.
Als dit het geval is, hoe blijven relaties dan bestaan? Vertrouwen is een essentieel onderdeel. Als we onze partner vertrouwen, vertrouwen we er gedeeltelijk op dat ze niet weggaan. We vertrouwen er ook op dat onze partner rekening zal houden met onze behoeften en wensen bij het nemen van beslissingen die van invloed zijn op beide partners. Dit vertrouwen wordt geleidelijk opgebouwd. Als iemand op kleine manieren betrouwbaar blijkt te zijn, nemen we het risico om hem nog meer te vertrouwen.
Menselijke relaties gaan over veel meer dan macht. Deze relaties gaan over intimiteit, vriendschap, liefde, respect, nieuwsgierigheid, tevredenheid, delen, communicatie en nog veel meer. Desondanks is het nog steeds waar dat wie minder van een relatie wil, meer macht heeft. In een goede relatie verschuift de macht heen en weer, omdat elke partner rekening houdt met de behoeften van de ander en dienovereenkomstig de macht neemt of afstaat.
De 6 beste online huwelijkstherapieprogramma's
