In de psychologie is een zelfrapportage elke test, meting of enquête die is gebaseerd op het eigen rapport van een persoon over zijn symptomen, gedrag, overtuigingen of attitudes. Zelfrapportagegegevens worden meestal verzameld in papier-en-potlood of elektronisch formaat, of soms via een interview. interview
Zelfrapportages worden vaak gebruikt in psychologische onderzoeken omdat ze veel waardevolle en diagnostische informatie kunnen opleveren voor een onderzoeker of een clinicus. Een van de meest gebruikte zelfrapportagetools is de Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) voor persoonlijkheidstests.
Voordelen van zelfrapportagegegevens
Een van de belangrijkste voordelen van zelfrapportagegegevens is dat ze gemakkelijk te verkrijgen zijn. Het is ook een belangrijke manier waarop clinici hun patiënten diagnosticeren door vragen te stellen. Degenen die de zelfrapportage maken, zijn meestal bekend met het invullen van vragenlijsten.
Voor onderzoek is het goedkoop en kan het veel meer proefpersonen bereiken dan door observatie of andere methoden kunnen worden geanalyseerd. Het kan relatief snel worden uitgevoerd, zodat een onderzoeker resultaten in dagen of weken kan verkrijgen in plaats van een populatie gedurende een langere periode te observeren. Zelfrapportages kunnen privé worden gemaakt en kunnen worden geanonimiseerd om gevoelige informatie te beschermen en mogelijk waarheidsgetrouwe reacties te bevorderen.
Nadelen van zelfrapportagegegevens
Het verzamelen van informatie via een zelfrapportage heeft beperkingen. Mensen zijn vaak bevooroordeeld als ze over hun eigen ervaringen rapporteren. Veel mensen worden bijvoorbeeld bewust of onbewust beïnvloed door 'sociale wenselijkheid'. Dat wil zeggen, ze hebben meer kans om ervaringen te melden die als sociaal aanvaardbaar worden beschouwd of die de voorkeur hebben.
Zelfrapportages zijn onderhevig aan deze vooroordelen en beperkingen:
- Eerlijkheid: Onderwerpen kunnen het meer sociaal acceptabele antwoord geven in plaats van waarheidsgetrouw te zijn.
- Introspectief vermogen: De proefpersonen kunnen zichzelf mogelijk niet goed inschatten.
- Interpretatie van vragen: De formulering van de vragen kan verwarrend zijn of verschillende betekenissen hebben voor verschillende onderwerpen.
- Beoordelingsschalen: Iets ja of nee beoordelen kan te beperkend zijn, maar numerieke schalen kunnen ook onnauwkeurig zijn en onderhevig aan de individuele neiging om een extreem of middelmatig antwoord te geven op alle vragen.
- Responsbias: Vragen zijn onderhevig aan alle vooroordelen van wat de vorige antwoorden waren, of ze nu betrekking hebben op recente of significante ervaring en andere factoren.
- Bemonsteringsbias: De mensen die de vragenlijst invullen, zijn het soort mensen die een vragenlijst invullen. Zijn ze representatief voor de populatie die je wilt bestuderen?
Zelfrapportage-informatie met andere gegevens
De meeste deskundigen op het gebied van psychologisch onderzoek en diagnose stellen voor dat zelfrapportagegegevens niet alleen mogen worden gebruikt, omdat deze vaak bevooroordeeld zijn. Onderzoek kan het beste worden gedaan wanneer zelfrapportagegegevens worden gecombineerd met andere informatie, zoals het gedrag van een persoon of fysiologische gegevens . Deze “multimodale” of “multi-methode” beoordeling geeft een globaler, en daardoor waarschijnlijker nauwkeuriger beeld van het onderwerp.
De vragenlijsten die in onderzoek worden gebruikt, moeten worden gecontroleerd om te zien of ze in de loop van de tijd consistente resultaten opleveren. Ze moeten ook worden gevalideerd door een andere gegevensmethode die aantoont dat antwoorden meten wat ze beweren te meten. Vragenlijsten en antwoorden moeten gemakkelijk te onderscheiden zijn tussen controles en de testgroep.
