Er zijn veel keuzes bij het beslissen welk type therapie u zoekt voor een eetstoornis. Een vorm van therapie die u mogelijk wordt aangeboden, is dialectische gedragstherapie (DBT).
DGT is een specifiek type cognitief-gedragsmatige behandeling. Het werd eind jaren zeventig ontwikkeld door Marsha Linehan, Ph.D. voor de behandeling van chronisch suïcidale personen met de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD). Het wordt nu erkend als de voorkeursbehandeling voor deze populatie. Bovendien heeft onderzoek aangetoond dat het effectief is voor een reeks andere psychische stoornissen, waaronder middelenafhankelijkheid, depressie, posttraumatische stressstoornis (PTSS) en eetstoornissen.
Het woord 'dialectisch' betekent dat therapeuten en cliënten bij DGT hard werken om verandering in evenwicht te brengen met acceptatie, twee schijnbaar tegengestelde krachten of strategieën. Als je bijvoorbeeld dialectische gedragstherapie ondergaat, zal je therapeut met je samenwerken zodat je jezelf accepteert zoals je bent en ook gemotiveerd bent om te veranderen.
DBT vereist vijf componenten
Een volledig hechtende DGT-behandeling vereist vijf componenten:
1. DBT-vaardigheidstraining
DGT-vaardigheidstraining vindt meestal plaats in groepsvorm die wordt uitgevoerd als een klas waarin groepsleiders gedragsvaardigheden aanleren en huiswerk opdragen. Het huiswerk helpt cliënten bij het oefenen met het gebruik van de vaardigheden in hun dagelijks leven. Groepen komen wekelijks bij elkaar en het duurt 24 weken om het volledige vaardighedencurriculum te doorlopen.
Vaardigheidstraining bestaat uit vier modules:
- Mindfulness: de praktijk van volledig bewust en aanwezig zijn in het moment
- Distress Tolerance: hoe verontrustende gevoelens te tolereren?
- Interpersoonlijke effectiviteit: hoe je je behoeften kunt uiten en grenzen kunt stellen om gezonde relaties op te bouwen
- Emotieregulatie: hoe verander je emoties die je wilt veranderen?
2. Individuele therapie
DGT individuele therapie richt zich op het vergroten van de motivatie van de cliënt en het helpen van cliënten om de vaardigheden toe te passen op uitdagingen en gebeurtenissen in hun leven. Individuele therapie vindt doorgaans eenmaal per week plaats zolang de cliënt in therapie is, en loopt gelijktijdig met DGT-vaardigheidstraining.
3. Coaching om te zorgen voor generalisatie van vaardigheden
DBT maakt gebruik van telefonische coaching om ondersteuning in het moment te bieden. Het doel is om cliënten te coachen in het gebruik van hun DGT-vaardigheden om effectief om te gaan met moeilijke situaties die zich in hun dagelijks leven voordoen. Cliënten kunnen tussen de sessies door hun individuele therapeut bellen om coaching te krijgen op de momenten dat ze hulp nodig hebben.
4. Structureer de omgeving met Case Management
Casemanagementstrategieën helpen de cliënt om zijn of haar eigen leven te leren managen, zoals hun fysieke en sociale omgeving.
5. DGT-consultatieteam ter ondersteuning van de therapeut
Het DGT-consultatieteam biedt kritische ondersteuning aan de verschillende teamleden die de verschillende aspecten van de DGT-behandeling bieden, waaronder individuele therapeuten, groepsleiders voor vaardigheidstrainingen, casemanagers en anderen die de cliënt of patiënt helpen behandelen.
Andere vormen van DGT
Er zijn ook veel therapeuten die DGT-vaardigheden gebruiken in individuele therapie met cliënten. Sommige therapeuten bieden ook een op zichzelf staande DGT-vaardigheidstrainingsgroep aan. Elk van deze componenten alleen is echter geen echte of volledig hechtende DGT-behandeling. Deze individuele elementen van DGT-behandeling kunnen nog steeds gunstig zijn, maar zijn mogelijk niet zo nuttig als het ontvangen van alle vijf componenten van de behandeling. Dialectische gedragstherapie is ook aangepast voor gebruik in residentiële en klinische behandelomgevingen.
Werkt dialectische gedragstherapie bij eetstoornissen?
Hoewel cognitieve gedragstherapie (CGT) effectief is gebleken voor veel patiënten met eetstoornissen en meestal wordt aanbevolen als de eerste behandelingslijn, werkt het niet voor iedereen. Dit heeft ertoe geleid dat onderzoekers op zoek zijn gegaan naar andere behandelingen die mogelijk werken voor patiënten die niet reageren op CGT. Specialisten in eetstoornissen die over DGT leerden, trokken een analogie tussen de functie van eetstoornissen, gedrag bij patiënten met een eetstoornis en de functie van zelfverwonding bij patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Beide soorten gedragingen hebben de neiging om tijdelijke verlichting van negatieve emoties te bieden. Het is dus logisch om patiënten te leren hoe ze het effect kunnen reguleren en beheren.
De resultaten zijn veelbelovend omdat de behandeling effectief lijkt in het vertragen of stoppen van problematisch gedrag bij eetstoornissen. Het meeste onderzoek dat is gedaan, heeft echter dialectische gedragstherapie niet vergeleken met andere behandelingen (of helemaal geen behandeling).
De enige studie die DGT vergeleek met actieve groepstherapie voor eetaanvallen, vond geen echte verschillen - beide behandelingen werkten even goed.
Bij de meeste onderzoeken naar dialectische gedragstherapie werd gekeken naar de behandeling van mensen met een eetbuistoornis en boulimia nervosa, niet naar anorexia nervosa.
Wie zou dialectische gedragstherapie moeten proberen?
Gezien het huidige onderzoek naar dialectische gedragstherapie en eetstoornissen, is het waarschijnlijk het meest nuttig voor mensen die lijden aan boulimia nervosa of eetbuistoornis. Het is waarschijnlijk ook nuttig voor cliënten die naast een eetstoornis lijden aan een borderline persoonlijkheidsstoornis en/of intense emoties. DGT is doorgaans intensiever, duurder en langduriger dan individuele poliklinische behandeling zoals CGT, en wordt daarom meestal niet als eerstelijnsbehandeling gebruikt. Het kan een uitstekende optie zijn voor patiënten die geen verbeteringen hebben aangebracht met CGT of andere individuele psychotherapieën, en die worstelen met eetbuien die duidelijk worden veroorzaakt door negatieve emoties.
DGT-vaardigheidstraining kan een effectieve aanvullende behandeling zijn voor individuele therapie voor eetstoornissen. Enkele van de vaardigheden waar een persoon met een eetstoornis aan kan werken in dialectische therapie, zijn onder meer bewuster eten, leren om triggers te identificeren en het verbeteren van reacties op negatieve emoties of stressoren.
