Er is een verschil tussen verslaving, lichamelijke afhankelijkheid en tolerantie voor pijnmedicatie. Het is absoluut noodzakelijk dat ieder van ons het verschil begrijpt.
Veel mensen met chronische pijnaandoeningen, waaronder bepaalde soorten artritis, krijgen pijnstillers voorgeschreven. Hun medische toestand dicteert de noodzaak van dergelijke medicijnen - daarom werd het voorgeschreven als onderdeel van hun behandelplan. Maar als je naar het nieuws luistert, worden mensen die legitieme pijnstillers krijgen, op één hoop gegooid met de misbruikers. We kunnen gemakkelijk begrijpen hoe dat zich heeft ontwikkeld. Er is immers een epidemie van opioïdenmisbruik in de VS. Er wordt gezegd dat de medicijnen te veel worden voorgeschreven. Tel daar een beroemdheid bij op die sterft aan een overdosis drugs en de anti-drugscampagnes rijzen de pan uit.
Elk van de bovengenoemde problemen is een legitieme zorg. Maar dat geldt ook voor de minachting voor mensen (bijvoorbeeld chronische pijnpatiënten) die legitiem pijnmedicatie nodig hebben om te functioneren en enige kwaliteit van leven te hebben. Hun benarde situatie kan niet worden geminimaliseerd terwijl de urgentie van andere zaken wordt aangepakt. Dit besef is grotendeels verloren gegaan omdat te veel mensen het verschil tussen verslaving, lichamelijke afhankelijkheid en tolerantie niet begrijpen. We kunnen de scheidslijnen tussen deze drie factoren niet vervagen en verwachten problemen op te lossen die verband houden met drugsgebruik en -misbruik. Het is de eerste stap die we allemaal moeten nemen om de terminologie te begrijpen.
Wat is verslaving?
De American Society of Addiction Medicine (ASAM), de American Academy of Pain Medicine (AAPM) en de American Pain Society (APS) erkennen de volgende definitie van verslaving met betrekking tot het gebruik van opioïden voor de behandeling van pijn:
Verslaving is een primaire, chronische, neurobiologische ziekte, waarbij genetische, psychosociale en omgevingsfactoren de ontwikkeling en manifestaties beïnvloeden.
Verslaving wordt gekenmerkt door gedragingen die een of meer van de volgende kenmerken omvatten: verminderde controle over drugsgebruik, dwangmatig gebruik, voortgezet gebruik ondanks schade en verlangen.
Wat is fysieke afhankelijkheid?
De American Society of Addiction Medicine (ASAM), de American Academy of Pain Medicine (AAPM) en de American Pain Society (APS) erkennen de volgende definitie van lichamelijke afhankelijkheid:
Lichamelijke afhankelijkheid is een staat van aanpassing die zich manifesteert door een geneesmiddelklasse-specifiek ontwenningssyndroom dat kan worden veroorzaakt door abrupte stopzetting, snelle dosisverlaging, verlaging van de bloedspiegel van het geneesmiddel en/of toediening van een antagonist.
Wat is tolerantie?
De American Society of Addiction Medicine (ASAM), de American Academy of Pain Medicine (AAPM) en de American Pain Society (APS) erkennen de volgende definitie van tolerantie:
Tolerantie is een staat van aanpassing waarbij blootstelling aan een medicijn veranderingen teweegbrengt die resulteren in een vermindering (d.w.z. afname of afname) van een of meer van de effecten van het medicijn in de loop van de tijd.
Dat gezegd hebbende, zijn de meeste specialisten op het gebied van pijnmedicatie en verslaving het erover eens dat chronische pijnpatiënten die langdurig met opioïden worden behandeld, gewoonlijk lichamelijke afhankelijkheid ontwikkelen. Sommige patiënten zullen tolerantie ontwikkelen. Maar meestal ontwikkelt deze groep patiënten geen verslaving. Het werkelijke risico op verslaving wordt als onbekend en niet voorspelbaar beschouwd, maar het is waarschijnlijk gerelateerd aan verschillende factoren, waaronder genetische aanleg.
Verslaving zelf is een primaire chronische ziekte. Blootstelling aan drugs is slechts één factor in de ontwikkeling ervan. In de meeste gevallen leidt blootstelling aan medicijnen die het beloningscentrum van de hersenen kunnen stimuleren in feite niet tot verslaving.
Karakteristieke kenmerken en gedragingen
Verminderde controle, hunkering en dwangmatig gebruik van de drug, evenals het voortgezette gebruik van de drug ondanks negatieve fysieke, mentale of sociale gevolgen, worden beschouwd als kenmerkende kenmerken van verslaving. Maar het kan een beetje ingewikkelder zijn dan alleen de aanwezigheid van die functies te herkennen. Dezelfde kenmerken kunnen verband houden met onvoldoende pijnverlichting. Een arts moet zijn oordeel kunnen uitoefenen en onderscheid kunnen maken tussen verslaving en een andere oorzaak.
Er zijn specifieke gedragingen die wijzen op de mogelijkheid van verslaving. Die gedragingen omvatten:
- Niet houden aan het voorgeschreven schema voor het medicijn
- Meer dan één dosis tegelijk innemen
- Herhaalde meldingen van gestolen of verloren drugs
- Dokter winkelen (het medicijn van meer dan één arts krijgen)
- Isolatie (tijd alleen willen)
- Daarnaast het gebruik van niet-voorgeschreven psychoactieve drugs
- Pijnstillers gebruiken voor sedatie, intoxicatie, om energie te stimuleren of om angstniveaus te verlagen
- Het aanvragen van bepaalde formuleringen of toedieningsroutes van het medicijn
- Vermijding van of desinteresse in behandelingsopties zonder opioïden
Verslaving is duidelijk geassocieerd met potentieel ernstige, zelfs fatale gevolgen. Aan de andere kant wordt fysieke afhankelijkheid beschouwd als een normale reactie van het lichaam op het chronische of voortdurende gebruik van bepaalde medicijnen - en niet alleen opioïde pijnstillers. Lichamelijke afhankelijkheid kan bijvoorbeeld optreden met corticosteroïden, antidepressiva, bètablokkers en andere medicijnen die niet als verslavend worden beschouwd. Als geneesmiddelen die verband kunnen houden met lichamelijke afhankelijkheid moeten worden gestaakt, moet het geneesmiddel worden afgebouwd om ontwenningsverschijnselen te voorkomen (bijv. afbouwen van prednison).
Tolerantie is zelfs een beetje lastiger om te begrijpen. Tolerantie kan optreden voor het gewenste effect van het medicijn, maar het kan ook optreden voor de ongewenste effecten. Tolerantie is ook variabel en komt voor met verschillende snelheden voor verschillende effecten. Als we bijvoorbeeld opioïden gebruiken, treedt tolerantie voor de analgetische effecten langzamer op dan voor ademhalingsdepressie.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.Het komt neer op
Verslaving is meestal een gedragsstoornis, hoewel het kan overlappen met lichamelijke afhankelijkheid. Gewoonlijk houdt verslaving in dat het medicijn wordt gebruikt ondanks negatieve gevolgen, het verlangen naar het medicijn, zelfs als er geen fysieke pijn is, en het gebruiken om andere redenen dan de voorgeschreven indicatie. Lichamelijke afhankelijkheid is duidelijk wanneer iemand een tolerantie voor een medicijn ontwikkelt of als iemand ontwenningsverschijnselen krijgt door plotseling te stoppen met het medicijn. Tolerantie is aanwezig wanneer dezelfde dosis niet hetzelfde resultaat oplevert, waardoor hogere doses nodig zijn om het gewenste resultaat te bereiken. Op zichzelf betekent lichamelijke afhankelijkheid niet dat er sprake is van verslaving, maar het kan wel gepaard gaan met verslaving als er sprake is van verslaving.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
