Bipolaire manie, of gewoon manie, is een fase van een bipolaire stoornis. Het wordt gekenmerkt door aanhoudende perioden van abnormaal verhoogde of prikkelbare stemming, intense energie, snelle gedachten en ander extreem en overdreven gedrag. Een manische episode kan worden afgewisseld met perioden van depressie waarin een persoon symptomen kan ervaren zoals vermoeidheid, verdriet en hopeloosheid.
De tekenen en kenmerken van bipolaire manie kunnen van persoon tot persoon verschillen en kunnen van enkele dagen tot enkele weken aanhouden.
variaties
Manie past op verschillende manieren in de bipolaire puzzel, afhankelijk van het type bipolaire stoornis. In grote lijnen:
- Bipolaire I-stoornis omvat ernstige episodes van manie en vaak episodes van depressie.
- Bipolaire II-stoornis heeft hypomanische episodes die worden afgewisseld met perioden van ernstige depressie.
- Cyclothyme stoornis omvat episodes van hypomane symptomen afgewisseld met symptomen van depressie.
De "klassieke" tekenen van de manie die aanwezig zijn bij de bipolaire I-stoornis, zijn misschien wat meestal wordt bedoeld met: bipolaire manie. Bipolaire II heeft mildere perioden van opgetogenheid, bekend als hypomanie, die doorgaans korter duurt en over het algemeen beter beheersbaar is. Hypomanie kan evolueren naar manie.
Daarnaast kunnen er specificeerders zijn die bipolaire stoornissen verder karakteriseren, waaronder angstige angst, snel fietsen, gemengde, melancholische, atypische of psychotische kenmerken. Er kan ook een seizoenspatroon in de afleveringen zitten
Tekenen en functies
Bij het bevestigen of uitsluiten van manie, zal een gediplomeerde geestelijke gezondheidswerker kijken naar een periode van meer dan een week van aanhoudend verhoogde of prikkelbare stemming met verhoogde activiteit en energie, vergezeld van ten minste drie van de volgende:
- Verhoogde spraaksnelheid gekenmerkt door snelle en meedogenloze breedsprakigheid, inclusief de druk om te blijven praten (onder druk staande spraak), zelfs wanneer anderen proberen te spreken
- Grandioze overtuigingen met een opgeblazen gevoel van eigenwaarde waarin een persoon gelooft dat hij of zij beter in iets is dan iemand anders of in staat is om een moeilijke taak in uren te volbrengen in plaats van dagen of weken
- Verminderde behoefte aan slaap en niet vermoeid voelen bij slaapgebrek
- Vlucht van ideeën en/of razende gedachten die een continue stroom van bewustzijn manifesteren, een zich herhalende cyclus van gedachten, of als gefragmenteerde, onsamenhangende gedachte: voor sommigen presenteert dit zich gewoon als losgekoppelde en zeer snelle (race) gedachten.
- Snel afgeleid zijn, je niet kunnen concentreren of gefixeerd zijn op een taak waar je jezelf niet van kunt losmaken
- Verhoogde doelgerichte activiteit of psychomotorische agitatie (zoals ijsberen of handenwringen) is een ernstige vorm van rusteloosheid die zich manifesteert met zinloze bewegingen, zenuwachtigheid en/of repetitieve bewegingen.
- Slecht beoordelingsvermogen en vaker nastreven van risicovolle of gevaarlijke activiteiten, waaronder gokken, buitensporige of buitensporige uitgaven en hyperseksueel gedrag
In extreme omstandigheden kan een persoon symptomen van psychose ervaren, gedefinieerd als een breuk met de realiteit die wordt gekenmerkt door hallucinaties, wanen of paranoia.
De mate van ernst, evenals de afwezigheid van psychose, is hoe het verschil tussen manie en hypomanie vaak wordt aangegeven.
Diagnose
Er is geen laboratoriumtest die manie kan diagnosticeren. Sommige medische aandoeningen kunnen uw humeur beïnvloeden, en daarom kan uw arts laboratoriumtests uitvoeren om dergelijke zorgen uit te sluiten. Uw arts kan dan een lichamelijk onderzoek uitvoeren, u vragen naar uw persoonlijke medische en familiegeschiedenis en vervolgens uw tekenen en symptomen evalueren.
Als u geen arts heeft die gespecialiseerd is in geestelijke gezondheid, kunt u eerst met uw primaire arts spreken (die u zou moeten kunnen doorverwijzen naar een gespecialiseerde arts). Zorg ervoor dat u uw symptomen en gedrag met uw arts bespreekt om zo gedetailleerd mogelijk te zijn - hoe specifieker, hoe beter.
Discussiegids bipolaire stoornis
Ontvang onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Download PDF
Aangezien mensen met een bipolaire stoornis eerder hulp zoeken als ze depressief zijn dan wanneer ze manie of hypomanie ervaren, kan uw zorgverlener met uw familie praten om vast te stellen wanneer u een verhoogde stemming vertoonde en bijzonder overprikkeld leek. Omdat opgetogenheid vaak goed aanvoelt en zelfs normaal lijkt in vergelijking met de dieptepunten en depressie van een bipolaire stoornis, is het vaak moeilijk voor een persoon met een bipolaire stoornis om te weten of de stemming te hoog was.
Op zichzelf zal geen van de genoemde tekenen en gedragingen bipolaire manie diagnosticeren, tenzij:
- Alle andere oorzaken van het gedrag zijn uitgesloten, inclusief drugs of een andere medische aandoening.
- Het gedrag wordt gezien als een significante interferentie met het dagelijks leven van een persoon.
Een manische episode moet minimaal een week duren of ziekenhuisopname vereisen.
Behandeling
Een persoon bij wie een volledige manische episode is vastgesteld, krijgt doorgaans een stemmingsstabilisator en vaak een antipsychoticum voorgeschreven. Psychotherapie (inclusief cognitieve gedragstherapie (CGT), gezinsgerichte therapie of groepstherapie) kan ook nuttig zijn.
Stemmingsstabilisatoren zoals lithium worden het vaakst gebruikt voor langetermijnbeheer en het voorkomen van toekomstige afleveringen
Personen met aanhoudende of ernstige manische episodes kunnen baat hebben bij elektroconvulsietherapie (ECT) als ze niet reageren op medicijnen.
Tijdens episodes van bipolaire manie kunnen ook aanvullende slaapmedicatie worden voorgeschreven.
Zelfs met de juiste behandeling van een bipolaire stoornis kunnen manie en stemmingswisselingen nog steeds voorkomen. Het dagelijks bijhouden van uw stemmingssymptomen, behandelingen, slaappatronen en gebeurtenissen in uw leven kan zeer nuttig zijn als het gaat om het bespreken van uw symptomen, behandelingsopties en zorgen met uw zorgverlener.