Obsessief-compulsieve stoornis (OCS) is een psychiatrische stoornis waarbij zowel obsessies (terugkerende, aanhoudende, opdringerige gedachten, beelden of driften die angst of angst veroorzaken) als dwanghandelingen (herhalend gedrag of mentale handelingen gericht op het neutraliseren of verminderen van angst of leed of het voorkomen van de gevreesde uitkomst).
Gevreesde resultaten begrijpen
Obsessies zijn ongewenste privé-gebeurtenissen die doorgaans niet alleen leiden tot angst voor het voortduren van de obsessie zelf, maar ook tot een gevreesde catastrofale afloop. wordt gedefinieerd als onethisch, immoreel of onvolmaakt.
Obsessies met betrekking tot vuil en verontreiniging kunnen bijvoorbeeld leiden tot een overweldigende angst dat als het vuil en de verontreiniging niet worden verzacht, iemand ziek kan worden of onbedoeld anderen ziek kan maken. In het geval van besmetting kan men ervoor kiezen om dwanghandelingen uit te voeren om de kans op ziekte te verkleinen en de angst drastisch te verminderen.
Deze angst kan zo overweldigend worden dat het dwanghandelingen veroorzaakt om het waargenomen potentieel voor schade te minimaliseren en het leed te verminderen.
"Precies goed OCS" uitgelegd
Er is echter een subtype van OCS waarvoor een gevreesde uitkomst niet de drijvende kracht is. Dit wordt vaak "precies juiste OCD" of "Touretic OCD (TOCD)" genoemd.
TOCD omvat dwanghandelingen zoals tellen, symmetrie/avond maken, ordenen, ordenen, positioneren, aanraken en tikken.
In TOCD is er geen uitgebreide obsessieve geloofsstructuur of gevreesde uitkomst die dit gedrag aanstuurt, maar eerder intense somatische (fysieke) en/of psychologische spanning of ongemak, vaak beschreven als iets dat onvolledig of 'niet goed' voelt. Soms wordt het leed verergerd door de overtuiging dat, tenzij het gedrag wordt uitgevoerd, het ongemak ondraaglijk en/of oneindig zal zijn.
Het gedrag wordt vervolgens uitgevoerd om deze ongemakkelijke sensaties te verlichten. Sommigen hebben gepostuleerd dat deze sensorisch aangedreven OCS ticachtig van aard is en duidelijker kan worden gekenmerkt door een overlap tussen OCS en ticstoornis/het syndroom van Gilles de la Tourette (TS).
Een tic uitdrukken
Tics zijn plotselinge, snelle, repetitieve, niet-functionele motorische gedragingen (motorische tics) of vocalisaties (fonische tics), die vaak worden voorafgegaan door voorafgaande (waarschuwings)sensaties. Deze opbouw van spanning wordt verlicht door tic-expressie, net als krabben aan een jeuk.
Veelvoorkomende motorische tics omvatten gedrag zoals knipperen met de ogen, schouderophalend schouderophalen en hoofdschokken, terwijl veel voorkomende fonische tics keel opruimen, snuiven en grommen zijn. Tics kunnen ook complex van aard zijn en omvatten een reeks gedragingen zoals aanraken, gebaren en herhaling van woorden of zinsdelen.
Het syndroom van Gilles de la Tourette omvat de aanwezigheid van meerdere motorische tics en een of meer fonische tic(s) in de loop van de aandoening. Hoewel men ooit dacht dat het volledig onvrijwillig was, hebben mensen vaak enige controle over de tijdelijke onderdrukking van dit gedrag
Gedurende hun leven zal 30% van de mensen met OCS ook een ticstoornis ervaren, volgens de Diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, vijfde editie (DSM-5).
Uit een onderzoek uit 2015 onder 1.374 mensen met TS bleek dat 72% ook voldeed aan de criteria voor OCS of ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).
Merk ook op dat mensen met OCS die een comorbide ticstoornis hebben gehad fenomenologisch verschillen in termen van hun OCS-symptoomthema's, comorbiditeit, verloop en patroon van familiale overdracht van mensen zonder voorgeschiedenis van ticstoornis. Volgens de American Psychiatric Association heeft onderzoek een genetische relatie tussen OCS en TS gesuggereerd en een gemeenschappelijke neurobiologische onderbouwing verondersteld.
Het resultaat: TOCD of "precies goed" OCS-symptomen lijken een mogelijke verstrengeling van de twee stoornissen te zijn.
Het verschil tussen tics en OCD
Vanuit een klinisch perspectief kan het onderscheid tussen OCS en tics een uitdaging zijn om te bepalen. Zo kan een herhaald aanraakgedrag worden gezien als ticgedrag vanwege het korte, niet-doelgerichte karakter.
Dit kan echter niet te onderscheiden zijn van OCS omdat het kan worden gezien als repetitief gedrag dat wordt uitgevoerd totdat het "goed" voelt. Een dergelijk onderscheid kan echter belangrijk zijn voor klinische besluitvorming.
Terwijl de evidence-based behandelingen voor OCS cognitieve gedragstherapie zijn - met name exposure en responspreventie (EX / RP) - en selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), zijn de evidence-based behandelingen voor ticstoornissen cognitieve gedragstherapie, met name gewoonteomkeringstraining (ook bekend als cognitieve gedragsinterventie voor tics (CBIT)), en neuroleptica en alfa-2-agonisten.
TOCD kan een grotere uitdaging zijn om te behandelen dan "klassieke" OCS.
Dus, gezien het als een fenomeen dat bestaat in een overlap van deze twee stoornissen, kan het niet alleen de aandacht vestigen op de noodzaak om al het mogelijke gedrag in het obsessief-compulsieve spectrum uitgebreid te beoordelen, het kan ook meer behandelingsopties beschikbaar maken.
Psychotherapeutisch gezien worden deze symptomen doorgaans behandeld met EX/RP, evenals met de praktijk van 'gewoon verkeerd' gedrag. Toegevoegde elementen van HRT/CBIT, zoals sensorische substitutiestrategieën en middenrifademhaling, zijn ook nuttig bij het verminderen van plaatselijke spanning.
Farmacologisch gezien is de kans groter dat deze mensen baat hebben bij een lage dosis neuroleptica of alfa-2-agonistvergroting van SSRI's dan bij typische OCS-presentaties.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.
