Medicijnen die worden gebruikt om eetstoornissen te behandelen

Inhoudsopgave:

Anonim

Herstel van een eetstoornis is een uitdaging. Als jij of een naaste een eetstoornis heeft, vraag je je misschien af: kan medicatie helpen? Het antwoord is ingewikkeld. In tegenstelling tot de meeste andere psychische stoornissen die met medicijnen kunnen worden behandeld, is gebleken dat eetstoornissen niet zo goed reageren op medicijnen. Sommige medicijnen kunnen echter nuttig zijn voor de behandeling van eetstoornissen en andere gelijktijdig voorkomende ziekten

Voor eetstoornissen is voedsel (en de normalisatie van eetpatronen) het primaire medicijn, samen met therapie om vervormde gedachten (of nutteloze gedachten) rond voedsel, gewicht, eten en lichaamsbeeld te helpen. In sommige gevallen kunnen psychiatrische medicatie (zoals antidepressiva, antipsychotica of stemmingsstabilisatoren) de therapie succesvoller maken. Veel mensen met een eetstoornis worstelen ook met angst en depressie en medicatie kan bij die symptomen helpen.

Een grondige diagnostische evaluatie met een psychiater wordt altijd aanbevolen voordat met een regime van psychiatrische medicatie wordt begonnen. Het kan onder andere belangrijk zijn om vast te stellen of angst- en stemmingssymptomen vóór de eetstoornis kwamen of symptomen van ondervoeding kunnen zijn.

Anorexia nervosa

Medicatie zou over het algemeen niet de eerste of primaire behandeling van anorexia nervosa moeten zijn. Hoewel enig succes is aangetoond met farmacologische behandeling van boulimia en eetbuistoornis, is er veel meer bewijs dat voedingsrehabilitatie en psychotherapie voor de behandeling van anorexia nervosa ondersteunt, vergeleken met medicatie.

Er is nog geen medicijn goedgekeurd door de FDA voor de behandeling van anorexia. Wanneer medicatie wordt voorgeschreven, is het primaire doel meestal gewichtstoename of het behandelen van de angst- of depressieve symptomen die samen met de anorexia kunnen optreden. Het wordt vaak voorgeschreven aan patiënten die onvoldoende hebben gereageerd op voedingsherstel en psychotherapie. Maar zelfs in deze gevallen is de werkzaamheid van medicatie niet goed bestudeerd - behandelingsonderzoeken worden als moeilijk uit te voeren beschouwd bij patiënten met anorexia omdat deze patiënten geneigd zijn om terughoudend te zijn met het nemen van medicatie uit angst voor gewichtstoename.

Er is beperkt bewijs dat de antipsychotica van de tweede generatie (ook wel atypische antipsychotica genoemd), zoals Zyprexa, kunnen leiden tot een kleine gewichtstoename. Het mechanisme waarmee deze kunnen werken is echter niet goed begrepen.

Interessant is dat, hoewel patiënten met anorexia vaak een aanzienlijk vertekend beeld hebben van voedsel en hun lichaam dat lijkt op psychotische wanen, deze symptomen niet lijken te reageren op antipsychotica. Als antipsychotica worden gebruikt, wordt aanbevolen deze te gebruiken in combinatie met gedragsinterventies die erop gericht zijn de patiënt te helpen een gezond gewicht te bereiken en te behouden.

Antidepressiva helpen doorgaans niet bij gewichtstoename, hoewel ze kunnen worden gebruikt om gelijktijdig voorkomende angst en depressie te behandelen. Helaas lijken veel medicijnen niet goed te werken bij patiënten met anorexia nervosa. Dit kan zijn omdat uithongering de functie van neurotransmitters in de hersenen beïnvloedt. Soms kunnen benzodiazepinen worden voorgeschreven voor gebruik vóór de maaltijd om angst te verminderen; er is echter geen onderzoek om deze praktijk te ondersteunen en benzodiazepinen kunnen verslavend worden.

Patiënten met anorexia nervosa lopen risico op botzwakte (osteopenie en osteoporose) en meer fracturen als gevolg van ondervoeding. Dit gaat vaak gepaard met het uitvallen van een menstruatie (menstruatie). Anticonceptiepillen worden vaak voorgeschreven door artsen in een poging de menstruatie te hervatten en botzwakte te minimaliseren

Onderzoek heeft echter niet aangetoond dat dit effectief is: anticonceptiepillen helpen niet bij de botdichtheid en kunnen de symptomen van anorexia maskeren door kunstmatige menstruatie te veroorzaken. Uiteindelijk worden anticonceptiepillen niet aanbevolen voor doeleinden die verder gaan dan anticonceptie

Onderzoek herinnert ons eraan dat een lage botdichtheid het best kan worden behandeld met gewichtsherstel, wat op dit moment de enige bekende manier is om de hormonen die bijdragen aan botverzwakking te normaliseren.

Boulimia nervosa

Van psychiatrische medicijnen is aangetoond dat ze nuttig zijn voor de behandeling van boulimia nervosa en worden het vaakst gebruikt als aanvulling op voedingsrevalidatie en psychotherapie. Voedingsherstel is gericht op het tot stand brengen van regelmatige en gestructureerde maaltijden. Medicatie alleen wordt meestal niet aanbevolen voor boulimia nervosa, tenzij een patiënt geen toegang heeft tot psychotherapie en voedingstherapie.

Een primair doel van de behandeling van boulimia nervosa is het stoppen van eetbuien en purgeren. Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI-antidepressiva) zijn de meest bestudeerde medicatie voor de behandeling van boulimia nervosa en worden over het algemeen goed verdragen door patiënten. Het is nog niet precies bekend waarom ze werken; de hypothese is dat bij ten minste enkele patiënten de serotonineroutes in het centrale zenuwstelsel verstoord zijn. Van deze klasse antidepressiva is aangetoond dat ze eetbuien, zuivering en psychologische symptomen, zoals de drang om dun te worden, verminderen. Deze klasse van medicijnen is nuttig gebleken bij het verbeteren van gelijktijdig voorkomende symptomen van angst en depressie.

Behandelingsonderzoeken tonen aan dat SSRI's het meest effectief zijn wanneer ze worden gecombineerd met psychotherapie. Medicatie kan psychotherapie voor sommigen effectiever maken. Medicatie alleen is voor de meeste patiënten niet zo effectief als psychotherapie alleen. Medicatie kan ook effectief zijn in combinatie met zelfhulp en begeleide zelfhulpbenaderingen.

Van de SSRI's is Prozac (de handelsnaam voor fluoxetine) het meest bestudeerd voor de behandeling van boulimia nervosa, en het is ook het enige medicijn dat specifiek is goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor volwassenen met boulimia nervosa.

Om deze redenen wordt het vaak aanbevolen als het eerste medicijn om te proberen. Er moet echter worden opgemerkt dat veel medicijnen door psychiaters "off-label" worden gebruikt, wat door de FDA wordt gedefinieerd als "gebruik van geneesmiddelen voor de indicatie, doseringsvorm, regime, patiënt of andere gebruiksbeperkingen die niet worden vermeld in de goedgekeurde etikettering .”

Onderzoek toont aan dat als een patiënt met boulimia nervosa goed reageert op Prozac, hij waarschijnlijk binnen drie weken na inname van de medicatie een positieve reactie zal vertonen. Het is belangrijk op te merken dat in meerdere gerandomiseerde controleonderzoeken 60 mg Prozac is vastgesteld als de standaarddosis voor boulimia nervosa. Dit is hoger dan de standaarddosis die wordt gebruikt voor ernstige depressie (20 mg).

Als Prozac niet werkt, worden vaak andere SSRI's geprobeerd. Het is niet ongebruikelijk dat andere middelen, zoals het anticonvulsivum Topiramaat, off-label worden gebruikt voor boulimia. Het wordt over het algemeen aanbevolen dat patiënten zes tot twaalf maanden medicijnen blijven gebruiken nadat ze verbetering van de medicatie hebben bereikt.

Vreetbui syndroom

Medicijnen lijken effectief bij het helpen van patiënten met een eetbuistoornis (BED) bij het stoppen van eetbuien, maar veroorzaken over het algemeen niet het gewichtsverlies dat een gemeenschappelijk doel is voor patiënten die hulp zoeken voor deze aandoening. Voor BED zijn drie hoofdklassen van medicijnen onderzocht : antidepressiva (voornamelijk de SSRI's, waaronder Prozac); anti-epileptica, vooral topiramaat; en Vyvanse (een ADHD-medicijn).

Net als bij patiënten met boulimia nervosa, kunnen antidepressiva nuttig zijn bij het verminderen van de frequentie van eetaanvallen bij patiënten met BED. Ze kunnen ook helpen om obsessieve gedachten en symptomen van depressie te verminderen. Topiramaat kan ook helpen de frequentie van eetbuien te verminderen en kan ook obsessieve gedachten en impulsiviteit verminderen.

Stimulerende medicijnen die worden gebruikt bij de behandeling van ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) blijken de eetlust te onderdrukken en zijn daarom recentelijk een aandachtspunt geweest voor de behandeling van BED. Onlangs werd Vyvanse (lisdexamfetamine), een ADHD-medicijn, het eerste medicijn dat door de FDA is goedgekeurd voor de behandeling van BED. Het is in drie onderzoeken onderzocht en werd geassocieerd met vermindering van eetbuien per week, verminderde eetgerelateerde obsessies en dwanghandelingen en veroorzaakte kleine gewichtsverlies.

Er zijn onvoldoende onderzoeken geweest die medicamenteuze behandeling rechtstreeks vergelijken met psychologische behandeling voor BED, maar medicijnen worden over het algemeen als minder effectief beschouwd dan psychotherapie. Daarom moeten ze meestal worden beschouwd als een tweedelijnsbehandeling na psychotherapie, als aanvulling op psychotherapie of wanneer therapie niet toegankelijk is.

Waarschuwing over Wellbutrin

Het antidepressivum bupropion (vaak op de markt gebracht als Wellbutrin) wordt vaak voorgeschreven aan patiënten die proberen af ​​te vallen en die mogelijk ook depressieve symptomen vertonen. Wellbutrin is echter in verband gebracht met aanvallen bij patiënten met zuiverende boulimia en wordt niet aanbevolen voor patiënten met eetstoornissen. with

Een woord van Verywell

Over het algemeen is medicatie meestal niet de primaire behandelingsmethode voor een eetstoornis. Medicatie kan nuttig zijn wanneer het wordt toegevoegd aan psychotherapie of wanneer psychotherapie niet beschikbaar is. Verder wordt medicatie vaak gebruikt wanneer patiënten ook symptomen van angst en depressie hebben om deze symptomen te verhelpen.

Medicijnen kunnen echter een risico met zich meebrengen voor bijwerkingen die niet worden gevonden bij psychologische therapieën. Uiteindelijk is het 'medicijn' bij uitstek voor een eetstoornis eten en normaal eten, evenals het vinden van een manier om te gaan met de nutteloze of vervormde gedachten rond eten, eten en lichaamsbeeld.

Er zijn verschillende behandelingen voor eetstoornissen die als effectief worden beschouwd, waaronder cognitieve gedragstherapie en gezinsbehandeling.