John B. Watson was een baanbrekende psycholoog die een belangrijke rol speelde bij de ontwikkeling van het behaviorisme. Watson geloofde dat psychologie in de eerste plaats wetenschappelijk waarneembaar gedrag zou moeten zijn. Hij wordt herinnerd voor zijn onderzoek naar het conditioneringsproces.
Watson staat ook bekend om het Little Albert-experiment, waarin hij aantoonde dat een kind geconditioneerd kan worden om bang te zijn voor een voorheen neutrale stimulus. Uit zijn onderzoek bleek ook dat deze angst gegeneraliseerd kan worden naar andere soortgelijke objecten.
Vroege leven
John B. Watson werd geboren op 9 januari 1878 en groeide op in South Carolina. Hij ging op 16-jarige leeftijd naar Furman University. Nadat hij vijf jaar later afstudeerde met een master's degree, begon hij psychologie te studeren aan de Universiteit van Chicago, waar hij zijn Ph.D. in de psychologie in 1903.
Carrière
Watson begon in 1908 psychologie te doceren aan de Johns Hopkins University. In 1913 gaf hij een baanbrekende lezing aan de Columbia University met de titel 'Psychology as the Behaviorist Views It', waarin in wezen het behavioristische standpunt werd uiteengezet. Volgens Watson zou psychologie de wetenschap moeten zijn van waarneembaar gedrag.
"Psychologie zoals de behaviorist het beschouwt, is een puur objectieve experimentele tak van de natuurwetenschap. Het theoretische doel is het voorspellen en beheersen van gedrag. Introspectie vormt geen essentieel onderdeel van haar methoden, noch is de wetenschappelijke waarde van haar gegevens afhankelijk van de bereidheid met die ze zich lenen voor interpretatie in termen van bewustzijn."
Het "Little Albert"-experiment
In zijn beroemdste en meest controversiële experiment, dat tegenwoordig bekend staat als het 'Little Albert'-experiment, hebben John Watson en een afgestudeerde assistent genaamd Rosalie Rayner een klein kind geconditioneerd om bang te zijn voor een witte rat. Ze bereikten dit door de witte rat herhaaldelijk te koppelen aan een luid, angstaanjagend kletterend geluid.
Ze waren ook in staat om aan te tonen dat deze angst gegeneraliseerd kon worden naar andere witte, harige objecten dan de witte rat. De ethiek van het experiment wordt tegenwoordig vaak bekritiseerd, vooral omdat de angst van het kind nooit is gedeconditioneerd.
In 2009 stelden onderzoekers voor dat Little Albert een jongen was genaamd Douglas Merritte. De vraag wat er met het kind was gebeurd, had velen decennialang geïntrigeerd. Helaas ontdekten de onderzoekers dat het kind op zesjarige leeftijd stierf aan hydrocephalus, een medische aandoening waarbij vocht zich ophoopt in de schedel.
In 2012 stelden onderzoekers voor dat Merritte neurologische stoornissen had ten tijde van het Little Albert-experiment en dat Watson de jongen bewust verkeerd heeft voorgesteld als een "gezond" en "normaal" kind. In 2014 suggereerden onderzoekers echter dat een ander kind, Albert Barger, beter overeenkomt met de kenmerken van Little Albert dan Douglas Merritte.
De academische wereld verlaten
Watson bleef tot 1920 aan de Johns Hopkins University. Hij had een affaire met Rayner, scheidde van zijn eerste vrouw en werd toen door de universiteit gevraagd zijn functie neer te leggen. Watson trouwde later met Rayner en de twee bleven samen tot haar dood in 1935. Nadat hij zijn academische positie had verlaten, begon Watson te werken voor een reclamebureau waar hij bleef tot hij in 1945 met pensioen ging.
Tijdens het laatste deel van zijn leven werden Watsons toch al slechte relaties met zijn kinderen steeds slechter. Hij bracht zijn laatste jaren door met een teruggetrokken leven op een boerderij in Connecticut. Kort voor zijn dood op 25 september 1958 verbrandde hij veel van zijn ongepubliceerde persoonlijke papieren en brieven.
Bijdragen aan psychologie
Watson zette het toneel voor het behaviorisme, dat al snel de psychologie ging domineren. Hoewel het behaviorisme na 1950 zijn greep begon te verliezen, worden veel van de concepten en principes vandaag de dag nog steeds veel gebruikt. Conditionering en gedragsverandering worden nog steeds veel gebruikt in therapie en gedragstraining om cliënten te helpen problematisch gedrag te veranderen en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen.
Prestaties en onderscheidingen
Watson's levenslange prestaties, publicaties en prijzen zijn onder meer:
- 1915 - Diende als voorzitter van de American Psychological Association (APA)
- 1919-Gepubliceerd Psychologie vanuit het standpunt van een gedragstherapeut
- 1925-Gepubliceerd Behaviorisme
- 1928-Gepubliceerd Psychologische zorg voor zuigelingen en kinderen
- 1957-Ontvangen de APA's Award voor Distinguished Scientific Contributions
Geselecteerde publicaties
Hier zijn enkele werken van Watson om verder te lezen:
- Watson JB. Psychologie zoals de behaviorist het ziet. Psychologisch overzicht. 1913;20(2):158-177. doi:10.1037/h0074428
- Watson JB, Rayner R. Geconditioneerde emotionele reacties. Tijdschrift voor experimentele psychologie. 1920;3(1):1-14. doi:10.1037/h0069608
Beroemd citaat
"Geef me een dozijn gezonde baby's, goed gevormd, en mijn eigen gespecificeerde wereld om ze in op te voeden en ik garandeer dat ik iedereen willekeurig zal nemen en hem zal opleiden om elk type specialist te worden dat ik zou kunnen selecteren - dokter, advocaat, kunstenaar , koopman en, ja, zelfs bedelaar en dief, ongeacht zijn talenten, neigingen, neigingen, bekwaamheden, roepingen en ras van zijn voorouders. Ik ga verder dan mijn feiten en ik geef het toe, maar dat geldt ook voor de voorstanders van het tegendeel en ze doen het al vele duizenden jaren." -John B. Watson, Behaviorisme, 1925
