Stoppen met heroïne kan buitengewoon moeilijk zijn, maar voor degenen die een oprecht verlangen of motivatie hebben om te stoppen, zijn er verschillende behandelingen beschikbaar en is herstel absoluut mogelijk. Deze omvatten gedragstherapieën en farmacologische behandelingen.
Verschillende behandelmethoden voor heroïneverslaving
Beide benaderingen van behandeling, gedragsmatige en farmacologische, kunnen afzonderlijk effectief zijn, maar onderzoek heeft aangetoond dat de integratie van beide soorten behandeling voor sommige heroïnegebruikers het meest effectief is.
Uitgebreide behandelingsprogramma's worden als effectief beschouwd als ze de verslaafde niet alleen helpen om abstinent te worden, maar, afhankelijk van het individu, ook een zekere mate van "normaliteit" in hersenfunctie en gedrag herstellen, de arbeidsparticipatie verhogen, het risico op hiv en andere ziekten verlagen, en crimineel gedrag te verminderen.
Ontgif.webpting
Gewoonlijk zullen heroïnegebruikers een ontgif.webptingsprogramma doorlopen voordat ze aan hun langetermijnbehandelingsprogramma beginnen. Tijdens ontgif.webpting krijgen patiënten soms medicijnen om de ontwenningsverschijnselen te verminderen, waaronder pijn, diarree, misselijkheid en braken.
Hoewel het ontgif.webptingsproces zelf geen verslavingsbehandeling is, kan het volgens het National Institute on Drug Abuse Research een effectieve eerste stap zijn wanneer het wordt gevolgd door gedragstherapie of farmacologische behandeling.
Farmacologische behandeling
Medicijnen die zijn goedgekeurd voor de behandeling van heroïneverslaving werken via dezelfde opioïde-receptoren in de hersenen waarop heroïne werkt, maar zijn veiliger.
Deze medicijnen zijn onderverdeeld in drie soorten: agonisten, die opioïde-receptoren activeren; gedeeltelijke agonist, die opioïde receptoren activeert maar een mindere respons geeft; en antagonisten, die de receptor blokkeren en dus de belonende effecten van opioïden.
Medicijnen waarvan is vastgesteld dat ze effectief zijn voor de behandeling van heroïne, zijn onder meer:
methadon (Dolophine of Methadose) is een opioïde-agonist die oraal wordt ingenomen en daarom traag werkt. Het werkt door de "high" die heroïnegebruikers ervaren te dempen en tegelijkertijd ontwenningsverschijnselen te voorkomen.
Methadon wordt dagelijks aan patiënten verstrekt via goedgekeurde poliklinische behandelingsprogramma's. De oudste van de farmacologische behandelingen voor heroïneverslaving, het is volgens de NIDA nog steeds een effectieve optie voor patiënten die niet goed reageren op andere medicijnen.
Buprenorfine (Subutex) is een gedeeltelijke opioïde agonist. Het werkt door het verlangen naar heroïne te verlichten zonder de "hoge" of gevaarlijke bijwerkingen van opioïden.
Suboxone is een medicijn dat buprenorfine en naloxon bevat, dat oraal of sublinguaal wordt ingenomen. Het is ontworpen om pogingen van patiënten om high te worden te voorkomen door het medicijn te injecteren. Als Suboxone wordt geïnjecteerd, veroorzaakt het ontwenningsverschijnselen die de gebruiker niet ervaart als hij de medicatie oraal inneemt zoals voorgeschreven.
Buprenorfine is goedgekeurd om te worden voorgeschreven door gecertificeerde artsen, waardoor dagelijkse uitstapjes naar een kliniek niet nodig zijn, zoals vereist met methadon. Dit maakt de behandeling toegankelijker dan methadon. Er zijn ook generieke versies van Suboxone beschikbaar, waardoor het een goedkopere optie is.
Naltrexon (Depade of Revia) is een opioïde-antagonist. Het werkt door de werking van opioïden in de hersenen te blokkeren. Naltrexon is niet verslavend, verdovend en veroorzaakt geen lichamelijke afhankelijkheid.
Een beperking van de effectiviteit van Naltrexon was de therapietrouw van de patiënt, maar een langwerkende, injecteerbare versie van de medicatie (Vivitrol) die eenmaal per maand kan worden toegediend, heeft de therapietrouw van de patiënt verbeterd door dagelijkse doses te elimineren.
Gedragstherapieën
Er zijn veel gedragstherapieën beschikbaar voor heroïneverslaving die effectief zijn bevonden door NIDA-onderzoek. Ze zijn beschikbaar in zowel residentiële als ambulante instellingen. Twee van deze benaderingen zijn contingency management en cognitieve gedragstherapie.
In een noodbeheerprogramma verdienen patiënten doorgaans punten in een op vouchers gebaseerd systeem voor elke negatieve drugstest. De vouchers kunnen worden ingewisseld voor artikelen die een gezonde levensstijl stimuleren.
Bij cognitieve gedragstherapie worden patiënten vaardigheden aangeleerd om met stress om te gaan en leren ze hun verwachtingen en gedrag met betrekking tot drugsgebruik aan te passen.
NIDA-onderzoek heeft aangetoond dat beide therapiebenaderingen effectiever werken in combinatie met farmacologische behandeling.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.