"Ooggetuigen die met hun vinger wijzen naar onschuldige beklaagden zijn geen leugenaars, want ze geloven oprecht in de waarheid van hun getuigenis… niet noodzakelijk de waarheid." - Elizabeth Loftus, Psychologie vandaag, 1996
Meest bekend vanwege
Elizabeth Loftus is een hedendaagse psycholoog die geroemd wordt om haar onderzoek naar het geheugen. Ze is vooral bekend om deze gebieden:
- Onderzoek naar het menselijk geheugen
- Ooggetuigen geheugen
- Desinformatie-effect
- Verklaringen voor vergeten
Vroege leven
Elizabeth Loftus werd geboren op 16 oktober 1944 in Los Angeles, Californië, uit ouders Sidney en Rebecca Fishman. Toen Elizabeth 14 jaar oud was, stierf haar moeder bij een verdrinkingsongeval.
Ze studeerde in 1966 af aan de Universiteit van Californië, Los Angeles met een bachelor in wiskunde en psychologie. Ze ging naar de graduate school aan de Stanford University en behaalde haar MA in 1967 en haar Ph.D. in 1970, zowel in de wiskundige psychologie.
Carrière
Loftus' werk heeft haar tot een figuur van bijval, kritiek en zelfs woede gemaakt. Door haar geheugenonderzoek heeft ze onthuld dat het menselijk geheugen niet alleen vaak verrassend onbetrouwbaar is, maar ook vatbaar is voor fouten en vatbaar is voor suggestie.
Loftus heeft niet alleen talloze boeken en artikelen geschreven, maar ze is ook verschenen in verschillende televisieprogramma's, waaronder: 60 minuten en Oprah. Ze heeft bij vele processen getuigd, waaronder die van beschuldigde kindermoordenaar George Franklin en seriemoordenaar Ted Bundy.
Persoonlijke ervaring met geheugen
Loftus heeft veel ervaring met de kwetsbaarheid en feilbaarheid van het menselijk geheugen. Op een familiebijeenkomst voor haar 44e verjaardag vertelde de oom van Loftus haar dat zij degene was geweest die het lichaam van haar moeder had gevonden in het zwembad na een verdrinkingsongeval. Daarvoor had ze zich nog maar heel weinig van het incident herinnerd, maar na de opmerking van haar oom begonnen de details ineens terug te komen.
Een paar dagen later ontdekte ze dat haar oom zich had vergist en dat het eigenlijk haar tante was die haar moeder ontdekte na de verdrinking. Het enige dat nodig was om valse herinneringen op te roepen, was een simpele opmerking van een familielid, die illustreerde hoe gemakkelijk het menselijk geheugen kan worden beïnvloed door suggestie.
Onderscheidingen en erkenning
Elizabeth Loftus heeft verschillende prijzen en erkenning gekregen voor haar werk, waaronder:
1995 - Distinguished Contribution Award van de American Academy of Forensic Psychology
2003 - APA Distinguished Scientific Award voor toepassingen van psychologie
2003 - Verkozen tot de American Academy of Arts and Sciences
2005 - Grawemeyer-prijs voor psychologie
2005 - Verkozen tot lid van de Royal Society in Edinburgh
2005 - Lauds and Laurels Faculty Achievement Award, University of California, Irvine
2009 - Distinguished Contributions to Psychology and Law Award van de American Psychology-Law Society
2010 - Howard Crosby Warren-medaille van de Society of Experimental Psychologists
2010 - Scientific Freedom and Responsibility Award van de American Association for the Advancement of Science
2012 - William T. Rossiter Award van de Forensic Mental Health Association of California
2013 - Gold Medal Award voor Life Achievement in the Science of Psychology van de American Psychological Foundation
Bijdragen aan psychologie
Loftus' onderzoek heeft de maakbaarheid van het geheugen aangetoond, en haar werk heeft een bijzondere invloed gehad op het gebruik van het menselijk geheugen in criminele getuigenissen en andere forensische settings.
Een studie gepubliceerd in de Herziening van de algemene psychologie gerangschikt in de top 100 van meest vooraanstaande psychologen van de 20e eeuw en Loftus stond op nummer 58, waardoor ze de best gerangschikte vrouw op de lijst was.
Geselecteerde publicaties
Elizabeth Loftus heeft vele artikelen en boeken gepubliceerd, waaronder:
Loftus, EF (1975). Hoofdvragen en het ooggetuigenverslag. Cognitieve psychologie, 7, 560-572.
Loftus, GR. & Loftus, EF (1976). Menselijk geheugen: de verwerking van informatie. Hillsdale, NJ: Erlbaum Associates.
Loftus, EF & Doyle, J. (1987). Ooggetuigenverklaring: civiel en strafrechtelijk. NL: Kluwer.
Loftus, E.F.; Hoffman, HG (1989). Verkeerde informatie en geheugen: het creëren van geheugen. Journal of Experimental Psychology: Algemeen, 118(1), 100-104.
