Volgens psycholoog en verslavingsdeskundige Jim Orford kunnen verslavingen het best worden begrepen als eetlust die door een psychologisch proces overdreven is geworden. Dit is een heel ander perspectief dan de traditionele kijk op verslaving als een 'ziekte' die voornamelijk wordt veroorzaakt door een verslavende stof die wordt geconsumeerd, zoals alcohol, cocaïne of heroïne.
Orford's benadering van het begrijpen van verslaving werd voor het eerst ontwikkeld in 1985, met de publicatie van zijn baanbrekende boek 'Excessive Appetites: A Psychological View of Addictions'. De tweede editie van het boek werd gepubliceerd in 2000
Kerneetlust
Het centrale idee van de theorie van overmatige eetlust is dat verslavingen vormen van extreme eetlust zijn, in plaats van vormen van afhankelijkheid van drugs.
De vijf belangrijkste verlangens van zijn theorie zijn:
- Alcohol drinken
- Drugsgebruik
- Aan het eten
- Oefening
- Gokken
Deze voorbeelden zijn gekozen als de duidelijkste en best gedocumenteerde voorbeelden van het fenomeen verslaving, die allemaal veel voorkomen en voor veel mensen niet problematisch zijn, maar buitensporig en verontrustend zijn wanneer er een sterke gehechtheid aan wordt ontwikkeld.
Terwijl het perspectief van overmatige eetlust alcohol en drugs als verslavingen erkent, worden ze gezien als voorbeelden van verslavingen, in plaats van de hele ervaring van verslaving vast te leggen. per se.
Volgens deze visie hebben de dramatische problemen die samenhangen met drugsverslaving ons begrip van wat er werkelijk aan de hand is met verslavingen zelfs vertroebeld.
In plaats van een puur fysiologisch proces te zijn, verklaart de theorie van overmatige eetlust van verslaving verslaving als een complex psychologisch proces, waarbij een groot aantal bijdragende factoren betrokken zijn.
Basisprincipes
Volgens Orford zijn de basisprincipes van het overmatige eetlustmodel van verslaving:
- Stoffen zijn slechts een subset van de menselijke activiteiten die verslavingspotentieel hebben.
- De determinanten van excessen zijn zeer divers, van genetica tot culturele en spirituele waarden.
- Beperkingen zijn even belangrijk als prikkels.
- Positieve leermechanismen staan centraal, wat leidt tot gehechtheid in de vorm van emotioneel-cognitief-gedragsschema's.
- Een verscheidenheid aan secundaire en tertiaire processen, waaronder neuroadaptatie, verbindingshechting.
- Veel van de ervaring van verslaving is een gevolg van een conflict dat wordt veroorzaakt door overdaad.
Sleutelfactoren
Het idee dat verslavingen buitensporige eetlust zijn, verschilt op twee belangrijke manieren van eerdere theorieën.
- Verslaving wordt beschreven als een grotendeels psychologisch proces, in plaats van een lichamelijke ziekte.
- Verslaving kan optreden als reactie op een breed scala aan verschillende gedragingen, niet alleen aan alcohol en andere drugs, die de overhand hebben, werken aan verslaving.
De excessieve eetlusttheorie van verslaving is een van de sterkste en duidelijkste argumenten voor het bestaan van gedragsverslavingen, zoals gokverslaving, voedselverslaving en bewegingsverslaving, die specifiek in de theorie zijn opgenomen en onderzocht.
Andere erkende gedragsverslavingen zijn:
- internet verslaving
- Seksverslaving
- Televisieverslaving
- Verslaving aan videogames
Orford noemt ook problematisch gedrag zoals winkeldiefstal en joyriding als mogelijke verslavingen.
Critici van de theorie hebben zijn theorie teruggebracht tot absurde niveaus, wat suggereert dat je verslaafd kunt raken aan alledaagse activiteiten die geen negatieve gevolgen hebben, zoals tennissen of kruiswoordraadsels.
Het hele punt van de theorie is echter dat er negatieve gevolgen zijn die schade toebrengen aan het individu of de mensen om hen heen. Volgens Orford is het niet het wel of niet leuk vinden van de activiteit die een probleem veroorzaakt, maar de toegeeflijkheid van de activiteit die aanhoudt, zelfs als het mensen pijn doet of wanneer de persoon wil stoppen.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of gedragsverslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.