Hoewel mensen de woorden "verslaving" en "dwang" door elkaar kunnen gebruiken, zijn ze niet hetzelfde. Dit misbruik veroorzaakt verwarring voor iedereen, vooral degenen die deze aandoeningen ervaren, maar ook voor professionals die mensen proberen te helpen vooruitgang te boeken tijdens de behandeling.
Verslaving versus dwang
Verslaving is een brede term die wordt gebruikt om het proces te beschrijven waardoor iemand afhankelijk wordt van een bepaalde stof of bepaald gedrag. Deze afhankelijkheid wordt zo belangrijk dat ze zullen volharden in het gebruik van de stof of het gedrag vertonen, zelfs als het schadelijk is voor henzelf, hun familie en andere belangrijke gebieden van hun leven.
Dwang daarentegen is een enge term die wordt gebruikt om de intense drang om iets te doen te beschrijven, wat soms tot gedrag kan leiden. Compulsies spelen wel een rol in het verslavingsproces. Naarmate een verslaving zich ontwikkelt, zal het gepaard gaan met een gevoel van dwang om een verslavend middel te nemen, zoals alcohol of heroïne, of om verslavend gedrag te vertonen, zoals gokken of seks.
Dwanghandelingen zijn ook een symptoom van een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Iemand met OCS kan een dwang hebben om gedrag te vertonen, zoals het wassen van de handen, het strikken van hun schoenen of het controleren van de kachel als een manier om angst te verminderen. Compulsies bij OCS zijn vaak direct gerelateerd aan obsessies, dit zijn herhaalde gedachten die angst veroorzaken.
Plezier versus opluchting
Een belangrijk verschil tussen deze twee termen is de manier waarop ze worden waargenomen. Mensen met OCS kunnen een gevoel van opluchting voelen wanneer ze dwangmatig gedrag vertonen, maar ze voelen geen plezier; iemand met een verslaving, maar doet plezier ervaren door hun gedrag.
Voor iemand met OCS ontwikkelen dwanghandelingen zich als een manier om de angst of angst die hun obsessies veroorzaken te verminderen. Iemand met een obsessie voor besmetting kan bijvoorbeeld dwanghandelingen ontwikkelen die gepaard gaan met overmatig wassen en schoonmaken. Dwanghandelingen veroorzaken vaak emotionele stress wanneer ze worden uitgevoerd, zelfs als ze enige tijdelijke verlichting bieden.
In het geval van verslaving houdt de wens om de stof te gebruiken of het gedrag te vertonen de verwachting in dat het plezierig zal zijn. Deze verwachting van plezier is zo sterk dat iemand met een verslaving zijn gedrag zal voortzetten, zelfs ondanks de negatieve gevolgen die het kan hebben, zoals:
- Financiële problemen
- Gezondheidsproblemen en lichamelijk ongemak
- Sociale afkeuring
- Juridische gevolgen
- Verminderd zelfrespect
Voor mensen met verslavingen komt er vaak een punt waarop ze niet echt genieten van het verslavende gedrag, en ze gewoon verlichting zoeken van de drang om eraan deel te nemen. Dit wordt nog verergerd door de ervaring van ontwenning die vaak optreedt wanneer ze stoppen met het innemen van de stof of het gedrag vertonen. Hoewel dit kan lijken op de manier waarop iemand met ocs dwanghandelingen uitvoert omdat het plezier weg is, was de oorspronkelijke motivatie om het gedrag te vertonen, zich goed voelen.
Ontkenning versus realiteit
Een ander belangrijk onderscheid tussen een verslaving en een dwanghandeling heeft te maken met bewustzijn en acceptatie van de werkelijkheid.
Iemand met OCS weet misschien dat hun obsessies niet realistisch zijn, of dat hun dwanghandelingen buitensporig of onlogisch zijn. Ze kunnen zich zelfs gestoord voelen door hun gedachten en hun behoefte om dwangmatig gedrag uit te voeren, maar ze doen het toch om hun leed te verlichten.
Daarentegen zijn mensen met verslavingen vaak onthecht van de logica achter hun acties en erkennen ze misschien niet de negatieve gevolgen die hun verslaving veroorzaakt. Dit staat bekend als ontkenning, en het is een kerncomponent van het verslavende proces. Het kan voor iemand met een verslaving moeilijk zijn om te beseffen dat hun middelengebruik of gedrag problemen in hun leven veroorzaakt, en het erkennen van dit feit is een zeer belangrijke stap op weg naar herstel.
Behandeling
Verslaving en OCS kunnen beide grote verstoringen in je leven veroorzaken. Beide aandoeningen zijn echter behandelbaar en het is belangrijk om professionele hulp te zoeken.
Behandeling voor OCS kan een combinatie van medicatie en therapie inhouden. Medicijnen kunnen antidepressiva bevatten zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) en tricyclische antidepressiva (TCA's), en uw arts kan deze aanvullen met een antipsychoticum.
Therapie voor OCS is over het algemeen een vorm van cognitieve gedragstherapie (CGT), waarbij u leert uw denkpatronen te herkennen en te veranderen. Blootstellingstherapie is vaak nuttig voor mensen met OCS, omdat het je helpt te leren hoe je angstopwekkende objecten of gedachten kunt tolereren zonder een dwang uit te voeren.
Behandeling voor verslaving kan variëren, afhankelijk van of u hulp zoekt voor verslavend gedrag of voor middelenmisbruik. Als uw verslaving een middel betreft, kan uw arts medicijnen voorschrijven om u te helpen veilig te ontgif.webpten en om te gaan met ontwenningsverschijnselen. Medicijnen kunnen ook betrokken zijn bij de behandeling van gedragsverslavingen.
Therapie is ook een belangrijk onderdeel van de verslavingszorg. Dit kan individuele of groepsbegeleiding zijn, maar ook een verblijf in een residentiële behandelingsinstelling.
Als u of een geliefde worstelt met dwanghandelingen of een verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelingsfaciliteiten in uw regio.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
