De inhoud van dit artikel kan zeer triggerend zijn als u zich bezighoudt met zelfverminking. Denk hier goed over na voordat u verder leest.
Zelfverminking is heel moeilijk te begrijpen als je nooit de drang hebt ervaren om dit gedrag zelf te vertonen. Als je een vriend of familielid hebt met borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) die zichzelf verminkt, kan dat eng, verwarrend en frustrerend zijn. Door te begrijpen waarom zelfverminking optreedt, kunt u uw geliefde helpen omgaan met deze driften en fungeren als een ondersteunend netwerk voor die persoon.
Wat is zelfverminking?
Zelfverminking omvat de directe en opzettelijke vernietiging of wijziging van het lichaam. Voorbeelden van dit gedrag zijn snijden, branden, zichzelf met naalden steken en ernstig krabben. In het onderzoek wordt vaak de term nonsuïcidal self-injury (NSSI) gebruikt.
Zelfverminking is meestal heel anders dan ander zelfbeschadigend gedrag. Onderzoek heeft aangetoond dat personen die zich schuldig maken aan zelfbeschadiging meestal niet proberen zelfmoord te plegen wanneer ze het gedrag vertonen, hoewel sommigen kunnen melden dat ze gemengde gevoelens hebben over de bedoeling van de handeling.
Dit wil niet zeggen dat mensen die zich bezighouden met zelfverminking niet suïcidaal zijn; veel mensen die zichzelf verminken, hebben ook zelfmoordgedachten of doen zelfs zelfmoordpogingen. Daarnaast zijn bij zeer ernstige zelfverminking mensen overleden aan hun verwondingen.
Als u zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Waarom mensen aan zelfverminking doen
Velen geloven dat mensen zichzelf verminken om aandacht te krijgen. Dit is een mythe. De meeste mensen die zichzelf schade toebrengen, doen het privé en zorgen ervoor dat de sporen of littekens worden verborgen.
Zelfbeschadigingen dragen vaak lange mouwen om deze tekens te bedekken. Ze schamen zich waarschijnlijk voor het gedrag en houden het geheim. Vooral voor mensen met BPS die gevoelig zijn voor afwijzing, maken ze zich voortdurend zorgen dat mensen achter hun geheimen komen.
Onderzoek heeft aangetoond dat de meeste mensen zichzelf verminken om te helpen bij het reguleren van interne ervaringen zoals intense emoties, gedachten, herinneringen en fysieke sensaties.
Wie doet aan zelfverminking?
Helaas is zelfverminking een veelvoorkomend gedrag, vooral onder mensen met een borderline-stoornis. Eén onderzoek toonde aan dat onder universiteitsstudenten (niet noodzakelijkerwijs met borderline-stoornis) hechtingsproblemen (onveilige hechting, scheiding in de kindertijd en emotionele verwaarlozing), samen met seksueel misbruik en dissociatie, significante risicofactoren waren voor zelfverwonding, en dat de risicofactoren waren genderspecifiek.
Er zijn aanwijzingen dat er significante sekseverschillen bestaan in prevalentie, methode en waar op het lichaam de zelfbeschadiging wordt toegebracht. Vrouwen rapporteerden hogere aantallen van het gedrag in het algemeen, meer snijden en krabben, en meer schade aan armen en benen dan mannen. Mannen meldden meer verbranding en zelfverwonding en meer schade aan de borst, het gezicht of de geslachtsorganen.
In een ander onderzoek onder jongeren in de derde, zesde en negende klas in één gemeenschap, liepen meisjes uit de negende klas het meeste risico, met een vergelijkbaar letselpatroon van meer snijden en krabben, en drie keer zoveel zelfbeschadiging als jongens .
Mensen die tijdens hun jeugd zijn mishandeld, bijvoorbeeld door seksueel misbruik of verwaarlozing, of die in hun jeugd zijn gescheiden van een verzorger, lopen een groter risico op zelfverminking dan de algemene bevolking.
Behandeling voor zelfverminking
Omdat zelfverminking vaak een poging is om intense gevoelens te beheersen, zijn cognitieve gedragsbehandelingen voor zelfverminking erop gericht de persoon te helpen nieuwe, gezondere manieren te vinden om met emoties en gedachten om te gaan.
Een cognitieve gedragstherapie voor borderline-persoonlijkheidsstoornis, dialectische gedragstherapie, richt zich bijvoorbeeld op ongezonde pogingen om ermee om te gaan door de patiënt te helpen een nieuwe reeks copingvaardigheden te leren en te oefenen.
In sommige gevallen kan een arts medicijnen voorschrijven om emoties en gevoelens te reguleren en de drang tot zelfbeschadiging te verminderen.
Wanneer een vriend of geliefde zichzelf verminkt
Als je met je vriend of geliefde gaat praten over zelfverminking, is het belangrijk om dit op een niet-oordelende manier te doen. Door hen kalm en voorzichtig te benaderen, kan de persoon zich gehoord en begrepen voelen.
Voordat u met een dierbare gaat praten, kan het een goed idee zijn om een therapeut te raadplegen die gespecialiseerd is in de behandeling van borderline en zelfverminking. Hij kan u professioneel advies geven over de beste manier om de situatie aan te pakken zonder uw geliefde bang te maken of van streek te maken.
Middelen
Als jij of iemand die je kent worstelt met zelfverminking, dan zijn er verschillende behandelingsbronnen beschikbaar, waaronder het vinden van een therapeut om mee te praten.
