Bipolaire stoornis niet anders gespecificeerd (NOS) is een van die psychiatrische termen die meer verwarring dan duidelijkheid kan veroorzaken, vooral voor de persoon bij wie de diagnose wordt gesteld. Bipolaire stoornis NOS wordt meestal gediagnosticeerd wanneer een patiënt enkele symptomen van een bipolaire stoornis vertoont, maar niet noodzakelijkerwijs voldoet aan alle criteria zoals uiteengezet in de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen, 5e editie (DSM-5).
Net als schizoaffectieve stoornis, een aandoening die ergens tussen schizofrenie en bipolaire stoornis in valt, kan bipolaire stoornis NOS erop wijzen dat u het risico loopt om uiteindelijk een bipolaire stoornis te ontwikkelen.
Wat niet anders gespecificeerd betekent
Bipolaire stoornis NOS is meer een allesomvattende categorie dan een echt type bipolaire stoornis. Uw arts kan de classificatie gebruiken om symptomen te documenteren die overeenkomen met een bipolaire stoornis, maar niet voldoen aan de criteria die nodig zijn om een definitieve diagnose te stellen.
In het algemeen wordt NOS het meest toegeschreven wanneer een stemmingsstoornis wordt gekenmerkt door depressie afgewisseld met korte episodes van hypomanie (een mildere vorm van manie). Vaak zijn de stemmingswisselingen snel en treden ze binnen enkele dagen na elkaar op. Over het algemeen worden kinderen en adolescenten het vaakst gediagnosticeerd met NOS, omdat ze de minste kans hebben op een voorgeschiedenis van stemmingsstoornissen.
Vanuit psychiatrisch oogpunt wordt bipolaire stoornis NOS net zo serieus genomen als elke andere vorm van stemmingsstoornis. Het veronderstelt dat er een probleem is en dat het in de toekomst waarschijnlijk meer definitief zal worden gediagnosticeerd.
Door nu de NOS-diagnose toe te kennen, zal de persoon minder snel door de kloven glippen als zich een nieuwe stemmingsepisode voordoet.
Toch blijft er onenigheid in de psychiatrische gemeenschap over de vraag of bipolaire stoornis NOS een geldige diagnose is of dat het kan leiden tot de voortijdige behandeling of overbehandeling van een anders vermoedelijke ziekte.
Als zodanig geeft de American Psychiatric Association (APA) de voorkeur aan de term niet-gespecificeerde bipolaire stoornis en niet-gespecificeerde depressieve stoornis om de onzekerheid van de diagnose beter weer te geven.
Diagnostische criteria
Er zijn geen specifieke criteria over wanneer een arts een bipolaire NOS-diagnose moet stellen. Dat gezegd hebbende, geeft de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), uitgegeven door de APA, wel voorbeelden van wanneer het gepast kan zijn:
- De persoon heeft afwisselend manische of depressieve symptomen ervaren, maar de episodes zijn te kort om aan de criteria voor opname te voldoen.
- De persoon heeft zowel hypomanie als depressie ervaren, maar de episodes zijn te kort om te kwalificeren als een cyclothymische stoornis.
- De persoon kan meerdere episodes van hypomanie hebben gehad, maar geen depressieve episode.
- De persoon heeft een manische of gemengde episode gehad nadat eerder de diagnose schizofrenie of een psychotische episode was gesteld.
- De persoon voldoet aan de criteria voor een bipolaire stoornis, maar de arts is bezorgd dat de symptomen kunnen worden veroorzaakt door recreatieve drugs, alcohol of een neurologische aandoening.
Differentiële diagnoses
Elke geïnformeerde diagnose van bipolaire stoornis NOS zou een beoordeling van alle andere mogelijke oorzaken inhouden.
In het geval dat middelenmisbruik of een niet-gediagnosticeerde medische aandoening wordt vermoed, kan verder onderzoek worden bevolen, waaronder bloedonderzoek, een drugsscreening, neurologische beeldvorming of andere diagnostische technieken om een infectie, verwonding of maligniteit te identificeren.
De arts moet ook andere psychiatrische aandoeningen overwegen die sterk lijken op de bipolaire stoornis NOS. Een voorbeeld hiervan is een ernstige stemmingsdysregulatie (SMD), een aandoening die wordt gezien bij kinderen en adolescenten die wordt gekenmerkt door een aanhoudend prikkelbare of boze stemming die gepaard gaat met frequente woede-uitbarstingen die niet in verhouding staan tot de situatie.
In tegenstelling tot de bipolaire stoornis NOS, heeft SMD geen duidelijke manische episodes, maar wordt het eerder bepaald door de persistentie van prikkelbaarheid en humeur. Huidig onderzoek suggereert sterk dat SMD in feite geen vorm van bipolaire stoornis is en dat kinderen met SMD geen hoog risico lopen om een bipolaire stoornis te ontwikkelen naarmate ze ouder worden.
Daarentegen wordt bipolaire NOS algemeen beschouwd als een voorloper van een bipolaire I- of bipolaire II-stoornis.
Behandeling
Er is geen vastgesteld behandelplan voor de bipolaire stoornis NOS. Als zodanig zou de behandeling grotendeels gebaseerd zijn op de klinische ervaring van een arts en het juiste gebruik van medicijnen (inclusief stemmingsstabilisatoren en atypische antipsychotica) en psychotherapie.
Momenteel is er weinig bewijs over hoe de bipolaire stoornis NOS op de juiste manier kan worden behandeld of dat behandeling enig voordeel biedt in vergelijking met een afwachtende houding.
De meeste deskundigen zijn het er nog steeds over eens dat psychotherapie gunstig kan zijn voor iedereen die het risico loopt om volledige symptomen van een bipolaire stoornis te ontwikkelen, idealiter vroeg beginnen. early
Een woord van Verywell
Hoewel de NOS-diagnose frustrerend kan zijn voor iedereen die op zoek is naar een definitieve oorzaak van hun stemmingssymptomen, is het belangrijk om te onthouden dat het vaak beter is om een aandoening te controleren dan overhaast in behandeling te gaan die een persoon zou kunnen blootstellen aan medicijnen die hij of zij misschien niet nodig heeft.
Het is een situatie die vaak wordt gezien wanneer iemand met een bipolaire stoornis een verkeerde diagnose van depressie krijgt. Wanneer dit gebeurt, kan de persoon verkeerd worden behandeld met antidepressiva en een acute manische episode ervaren.
Uiteindelijk, als het gaat om het aanbieden van een bipolaire diagnose, is het altijd beter om een conservatieve benadering te volgen totdat je een duidelijker beeld hebt van waar je mee te maken hebt.
