Zwart zijn in Amerika is een psychologisch trauma met bewezen fysieke, emotionele en gedragsgevolgen
De negatieve effecten van het georganiseerde sociale systeem dat racisme is, leidt tot een mentaal beeld dat veel gemeen heeft met posttraumatische stressstoornis (PTSS).
De COVID-19-pandemie benadrukte raciale ongelijkheid
COVID-19 is een stresstest geweest voor het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem en het sociale kader en bleek te ontbreken. Minderheden en de armen die al aan de rand leefden van wat Amerika beweert te zijn, werden over die rand geduwd door de financiële en gezondheidsgevolgen van de pandemie.
Dit inspireerde een kritisch en achterstallig publiek discours over de relatie tussen ras en gezondheid.
Een gesprek over deze belangrijke kwestie brengt economie en racen samen, waarschijnlijk vanwege de oververtegenwoordiging van minderheden onder de armen. De gezondheidsproblemen die zich opstapelen in gemarginaliseerde gemeenschappen zoals zwarte en inheemse volkeren zijn echter niet alleen economisch van aard.
Ja, het is waar dat een hoger inkomen meestal een grotere toegang tot medische zorg betekent en meestal voorspelt voor een langer leven en een betere gezondheidstoestand. In onderzoeken zijn de raciale gezondheidsverschillen echter nog steeds duidelijk, zelfs na correctie voor inkomen en opleiding
Er bestaat meer dan 30 jaar onderzoek dat aantoont dat racisme op zichzelf, onafhankelijk van andere factoren, schadelijk is voor iemands fysieke en psychologische welzijn.
Kan racisme worden gemeten?
Gezondheidskenmerken, zoals bloeddruk en cortisolspiegels, zijn gebruikt om de biologische en psychologische impact van zwart zijn in een rasbewuste cultuur te meten.
De veranderingen die lijken te worden veroorzaakt door blootstelling aan racisme zijn dezelfde veranderingen die worden gezien bij iemand die is blootgesteld aan chronische emotionele stress, zoals een moeder die voor een chronisch ziek kind zorgt.
De effecten van racisme dragen bij aan een slechte lichamelijke gezondheid
Het patroon dat naar voren komt is consistent met de verweringstheorie van ras, die beschrijft hoe blootstelling aan racisme daadwerkelijke slijtage van het lichaam veroorzaakt.
Tegen de tijd dat een zwarte Amerikaan de leeftijd van 45 jaar bereikt, kan hun lichaam tekenen van slijtage vertonen die gelijk zijn aan hun 60-jarige blanke tegenhanger.
Dit wordt beschouwd als het directe gevolg van de psychologische effecten van het behoren tot een gemarginaliseerde groep.
Racisme en PTSS
Leven met racisme is een chronische stressfactor die biologisch belastend is en leidt tot enkele van de emotionele en gedragsveranderingen die passen bij PTSS.
Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) is PTSS het gevolg van blootstelling aan trauma of het gevoel onder bedreiging te staan. Het kan ook een ongelukkig product zijn van getuige zijn van geweld, vooral als het iemand overkomt met wie je je verbonden voelt.
Herhaalde blootstelling aan video's zoals die van het George Floyd-incident zou een voorbeeld zijn van getuige zijn van geweld.
PTSS is eerder in verband gebracht met catastrofale omstandigheden, zoals oorlogsstrijder zijn of slachtoffer zijn van seksueel geweld. PTSS wordt echter steeds meer erkend als een mogelijk gevolg van andere pijnlijke levensgebeurtenissen zoals echtscheiding of leven met financiële onzekerheid.
De geestelijke gezondheidsgemeenschap accepteert een meer inclusief idee van wat trauma definieert op basis van hoe het de persoon beïnvloedt en niet een vooropgezet idee van hoe groot een incident was.
Lichamelijk symptoom Overlapping van racisme en PTSS
Psychische symptomen waarvan bekend is dat ze het gevolg zijn van blootstelling aan racisme die overlappen met PTSS, zijn depressie, angst en negatieve overtuigingen over de wereld en zichzelf. De overlap in de effecten kan ook andere indicatoren van emotioneel leed omvatten, zoals verminderde tevredenheid over het leven, slaapstoornissen en zelfmoordgedachten.
Discriminatie kan ook leiden tot sociale terugtrekking, concentratieproblemen, evenals woede en prikkelbaarheid, die ook mogelijke symptomen van PTSS zijn.
Er is nu een aanzienlijke hoeveelheid bewijs dat aantoont dat blootstelling aan racisme afbreuk doet aan het psychologische welzijn van een persoon en uiteindelijk gif.webptig wordt op cellulair niveau.
Als je zwart bent, is je zwartheid onontkoombaar en maakt het deel uit van je dagelijkse leven. Leven met deze emotionele last manifesteert zich als slijtage en vroegtijdige veroudering van het lichaam.
Natuurlijk kunnen deze gegevens niet de doorleefde ervaring van het object van discriminatie volledig weergeven. Het valideert en erkent alleen die ervaringen en de negatieve effecten van racisme, zoals sommige kunnen worden gemeten.
Het trauma van het leven in constante angst
De gebeurtenissen van 2020 die racen tot een dringend probleem hebben gemaakt en ruimte hebben gemaakt voor zwarte Amerikanen, met name mannen, om naar voren te komen met beschrijvingen van hoe het is om te leven met niet-aflatende angst om het slachtoffer te worden van politiegeweld.
Ze beschrijven hoe het voelt om te leven zonder de luxe veronderstelling dat ze veilig thuis zullen komen. Ze beschrijven talloze minachtingen, overtredingen en het woord uitputting is onvermijdelijk.
Ze delen ook dat ze de onschuld van hun kinderen moeten verbrijzelen met verontrustende realiteiten omwille van hun veiligheid.
Een constante, dreigende, onontkoombare dreiging zoals deze zou voldoen aan de criteria om PTSS en de gevolgen ervan te versnellen. Deze effecten omvatten hypervigilantie van de omgeving en een verminderd vermogen om gezonde, zinvolle banden met anderen te vormen
De effecten van geïnternaliseerd racisme
Bijzonder slopend is de internalisering van racisme door zwarte mensen zelf. Zwarte mensen zijn consumenten van dezelfde media die niet-minderheden consumeren. Media-inhoud kan bol staan van de negatieve beelden die het stereotype van de minderwaardigheid van zwarte mensen bestendigen.
Dit legt de basis voor een onbewuste aanvaarding als waarheid van het idee van minderheden als onintelligent of vatbaar voor geweld.
Dit kan de perceptie van zichzelf van een zwarte persoon uithollen. Het kan bijdragen aan de ontwikkeling van schaamte, schuldgevoelens, een aangetast gevoel van eigenwaarde en depressieve symptomen.
Racisme en kinderen
Kinderen kunnen bijzonder vatbaar zijn voor schaamte- en schuldgevoelens die verband houden met hun ras, aangezien hun zelfgevoel zich nog aan het ontwikkelen is.
Als je zwart bent en bent opgegroeid vóór de jaren negentig, heb je misschien films gekeken of verhalen gelezen (bijv. Assepoester, Sneeuwwitje, Batman enz.). waarin de heroïsche (d.w.z. goede) karakters allemaal blank waren.
Dit is een verheerlijking van Witheid zelf, met andere woorden, deze beelden kunnen de kiem van vooroordeel leggen bij een kind van welk ras dan ook. Aanvaarding van de ideeën die de basis vormen van racisme bij een zwarte persoon is zelfstigma, wat wordt geassocieerd met een gecompromitteerd vermogen om in het eigen belang te handelen. Dit kan zich voordoen als zelfdestructief gedrag, zoals problematisch alcoholgebruik en slechte voedingskeuzes.
Een woord van Verywell
Het is geweldig dat er concreet, tastbaar bewijs is van racisme dat in cijfers naar voren komt, zoals een verhoogde gemiddelde bloeddruk of levensduur die onderdeel worden van het gesprek over ras in Amerika.
Het gesprek over ras en gezondheid is niet compleet zonder de vermelding van racisme en gezondheid. Meetbaar onderzoek blijven voeren en open gesprekken voeren zijn cruciaal voor vooruitgang en voorwaartse beweging.
Effecten van blanke suprematie en vreemdelingenhaat op Aziatische gemeenschappen
