Blootstellingstherapie is moeilijk voor introverte mensen met angst

Sociale angst en introversie zijn niet dezelfde dingen, hoezeer de publieke perceptie je ook doet denken van wel.

Verschillen tussen introversie en sociale angst

Mensen die sociaal angstig zijn, kunnen dagen of weken voorafgaand aan sociale situaties en prestatiesituaties vrezen, deze situaties vermijden op een zodanige manier dat het het dagelijks leven verstoort (denk-bang om boodschappen te doen, een les bij te wonen of zelfs naar buiten te gaan) thuis), en hebben over het algemeen negatieve cognities (in lekentermen, gedachten) over zichzelf en hun mogelijkheden om door de sociale wereld te navigeren.

Daarentegen heeft de definitie van introversie niets te maken met angstig, angstig of zelfkritiek zijn. Introverte mensen kunnen behoorlijk zelfverzekerd zijn op hun eigen rustige en rustige manier. Ze kunnen gemakkelijk overbelast raken door externe stimulatie, waardoor ze zich kunnen terugtrekken uit sociale situaties, maar het is niet om naar de wc te rennen en zichzelf voor al hun sociale misstappen te slaan. In plaats daarvan kunnen ze ontsnappen om een ​​goed boek te lezen, alleen zijn met hun gedachten of gewoon tevreden zijn met stilte.

Het wordt echter interessant wanneer sociale angst en introversie botsen.

Introversie en sociale angst gecombineerd

Stel je eens voor dat, hoe hard je ook je best doet, je er gewoon niet toe kunt komen om van een bepaald voedsel te houden. Stel je dan ook voor dat je toevallig ook allergisch bent voor dat voedsel. Je hebt er niet echt last van dat je het eten niet kunt eten, want elke keer dat je het hebt gegeten, heb je er toch niet van genoten.

Dat is een beetje hoe het is voor die sociaal angstige introverte mensen.

Ze doen niet in het bijzonder willen om het leven van het feest, de sociale vlinder of de late-night party te zijn. Ze geven misschien ook de voorkeur aan een baan waarbij ze de hele dag rustig kunnen zitten nadenken over de diepe problemen van het leven in plaats van interactie met klanten, presentaties geven of toezicht houden op anderen. De vraag is: maakt het uit?

Een introverte natuurlijke wens om tijd alleen door te brengen, maakt het erg moeilijk om zich bloot te stellen aan situaties die angst veroorzaken.

Motivatie om te veranderen

Maakt het uit of je in een grot woont en nooit weggaat als je meer tevreden bent in de grot dan aan de buitenkant?

Susan Cain, auteur van het baanbrekende boek 'Quiet', zou beweren dat we de introverte mensen moeten koesteren zoals ze zijn en hen een ondersteunende school- en werkomgeving moeten bieden.

In oosterse culturen wordt, vergeleken met westerse culturen, meer waarde gehecht aan terughoudende persoonlijkheden en is gezelligheid niet de norm. Verwachten we dat onze sociaal angstige introverte mensen voldoen aan een cultureel ideaal dat zich niet noodzakelijkerwijs vertaalt in succes voor hen als individu?

Omgaan met introversie/sociale angst

Als we de twee delen van de vergelijking uit elkaar halen, is het misschien makkelijker om een ​​antwoord op dit raadsel te bedenken. Omdat we weten wat nodig is voor introversie en wat nodig is voor sociale angst.

Het lijkt er een beetje op.

De introvert heeft tijd nodig weg van sociale stimulatie om energie te krijgen. We nemen de introverte mensen niet kwalijk dat ze deze downtime nodig hebben, omdat het een fundamenteel onderdeel van hun fysieke samenstelling is. Zoals Cain op basis van haar onderzoek aangeeft, ervaren introverte mensen prikkels sterker en moeten ze daarom een ​​pauze nemen.

De persoon met sociale angststoornis, aan de andere kant, zou sociale situaties niet op dezelfde manier moeten "ontsnappen" als de persoon met introversie, want wanneer de angst afneemt nadat hij de lastige situatie heeft verlaten, gelooft de persoon dat de enige oplossing voor toenemende angst is om te ontsnappen.

Maar zou de overstimulatie van de introverte uiteindelijk afnemen als hij maar lang genoeg in de situatie bleef? Het is waarschijnlijker dat zijn humeur zou verslechteren en zijn functioneren zou achteruitgaan.

Dus als je zowel introvert als sociaal angstig bent, kan het goed zijn om je sociale angst te verbeteren als je lang genoeg in die sociale en prestatiesituaties blijft dat de angst afneemt, maar hoe zit het met die vervelende onderliggende introversie?

Als je op het punt komt dat het geven van een toespraak voor je collega's je handen niet doet trillen, droge mond en hartkloppingen uit je borst laat - maar je voelt je nog steeds mentaal leeg na elke presentatie die je geeft - heb je won? Kun je je ooit op het podium net zo comfortabel voelen als iemand wiens neurologische make-up ervoor zorgt dat hij bij elke beurt sensatie zoekt?

Carrièrepaden en introversie/sociale angst

Veel acteurs beweren zelfs introverte mensen te zijn, zoals Julia Roberts en Robert Deniro; dat betekent niet dat ze ook sociaal angstig zijn, maar eerder dat ze tijd alleen en diep nadenken verkiezen boven een informeel gesprek.

Aan de andere kant zijn er enkele beroemdheden die op onverklaarbare wijze in die categorie van personen vallen die zowel introvert als sociaal angstig zijn. De vraag wordt natuurlijk: waarom kozen ze voor de schijnwerpers als de schijnwerpers pijn doen aan hun ogen?

Zack Greinke is een voorbeeld; een honkbalspeler die weet dat hij te veel denkt en ook is gediagnosticeerd met een sociale angststoornis:

"Honkbal is een sport waarbij dom zijn en dingen vaak heel simpel houden de juiste manier is om dingen te doen… er waren jongens met wie ik speelde die zo dom waren dat ze echt goed zijn omdat hun geest nooit in de weg zit. "

Doelen definiëren om behandeling te definiëren

Het antwoord ligt misschien in het definiëren van je levensdoelen, dromen, ambities, verlangens - en bepalen wat je moet doen om ze te bereiken. Greinke wilde ondanks zijn introversie en sociale angst professioneel honkballer worden.

Wil je iets zo graag dat je tegen je natuurlijke natuur in zou werken om het te bereiken? Als het antwoord ja is, dan heb je misschien je "waarom" om het schijnbare conflict tussen je comfortzone en waar je ervoor kiest om jezelf te plaatsen te verklaren.

Terugkomend op het voorbeeld van ontsnapping/vermijding, is het mogelijk om je sociale angst uit te dagen met respect voor je introverte karakter? En houden de huidige behandelmogelijkheden daar rekening mee? Of is het een "one-size-fits-all" benadering van de behandeling van sociale angst, of je nu van nature (minus de angststoornis) zou zijn om te dansen op feestjes met lampenkappen op je hoofd of rustig in de bibliotheek te zitten terwijl je je kalm voelt.

Misschien wordt dit zelfs weerspiegeld in de angsthiërarchieën die we schrijven?

Angsthiërarchieën opnieuw geëvalueerd

Als je ooit een zelfhulpboek over sociale angststoornis hebt gelezen, weet je dat een angsthiërarchie een lijst is van ongeveer 10 "angstaanjagende" situaties, gaande van de minst angstwekkende tot de meest angstwekkende, die je moet werk door, hetzij in-vivo (in het echte leven) of in uw verbeelding, alleen of met de hulp van een therapeut, totdat u in staat bent elke gebeurtenis te ervaren zonder angst of angst te ervaren.

Moeten de angsthiërarchieën van introverte en extraverte mensen er hetzelfde of anders uitzien? Beklimmen we allemaal dezelfde ladder naar succes? Wat definieer je als succes?

Een huiswerkoefening voor het definiëren van doelen

Als oefening bij het definiëren van uw doelen, beantwoordt u deze vragen voor uzelf om te bepalen wat u echt moet bereiken bij de behandeling van een sociale fobie:

1. Beschouw je jezelf als introvert, extravert of ergens in het midden?
2. Wat zijn je dromen, doelen, ambities en hoop als het gaat om je persoonlijke leven?
3. Wat zijn je dromen, doelen, ambities en hoop als het gaat om je carrière?
4. Komen deze carrière- en levensambities overeen met je natuurlijke niveau van introversie/extraversie?

Wat je aan elk van deze punten zult opvallen, is dat ze niets te maken hebben met sociale angst zelf - dat is een gegeven. Als we uitgaan van de veronderstelling dat iedereen die in behandeling komt een bepaald niveau van verminderd functioneren heeft vanwege sociale angst, dan is de volgende stap gewoon om de behandeling af te stemmen op het niveau van introversie/extraversie. En dit hoeft niet moeilijk te zijn, het kan alleen om een ​​paar tweaks gaan.

Voorbeelden van behandeling op maat

Laten we een paar hypothetische voorbeelden bekijken:

1) Stel je voor dat je jezelf beschouwt als een introvert persoon, die droomt van lange een-op-eengesprekken met goede vrienden, en een baan als museumconservator met detailgericht werk met enige publieke interactie.

2) Stel je voor dat je een extraverte persoon bent die gevangen zit in je sociale angst. Je droomt ervan om stand-upcomedy te doen, maar voelt je misselijk elke keer dat je het podium betreedt. Je krijgt energie van de menigte, maar je sociale angst houdt je tegen.

Zoals u kunt zien, kan het plan voor exposure-therapie heel anders zijn als u introvert of extravert bent. De persoon in voorbeeld één zou waarschijnlijk een angsthiërarchie hebben vol met sociale interacties, terwijl de persoon in voorbeeld twee door angst voor faalangst zou werken.

Met andere woorden, de behandeling van sociale angst kan (en moet) worden afgestemd op uw unieke omstandigheden.

Algemene benaderingen

Deze discussie laat natuurlijk medicamenteuze behandeling en andere benaderingen van cognitieve gedragstherapie, zoals het betwisten van irrationele gedachten, buiten beschouwing, die zowel voor introverte als extraverte personen zouden gelden.

Dus de vraag blijft: als je merkt dat je als introvert in een sociale situatie vervuld bent van sociale angst, ontsnap je dan om je introversie te eren of blijf je om je sociale angst uit te dagen?

Eerlijk gezegd moet je je introversie misschien een tijdje negeren, net lang genoeg om het vertrouwen op te bouwen dat je nodig hebt om je sociale angst te overwinnen. Dan kun je misschien terugkeren naar je kleine hoekje van de wereld en genieten van de rust.

Je strijd is misschien groter dan die extraverte mensen die hun angsten dagelijks zullen uitdagen omdat ze er gewoon veel meer van genieten om bij mensen in de buurt te zijn. Onthoud tegelijkertijd dat ze met hun eigen gevechten worden geconfronteerd, levend met twee zeer verschillende delen van zichzelf die constant in oppositie moeten zijn.

Als je het feest verlaat vanwege je sociale angst, zal je introversie je er tenminste dankbaar voor zijn.