De uitdrukking "manische depressie" vindt zijn oorsprong in het oude Griekenland, waar de term al in de eerste eeuw werd gebruikt om symptomen van psychische aandoeningen te beschrijven.
In haar boek Bipolaire expedities: manie en depressie in de Amerikaanse cultuur, schrijft auteur Emily Martin: "De Grieken geloofden dat mentale stoornis een onbalans tussen de lichaamsvochten kon inhouden, zoals toen melancholie, verwarmd door de stromen van het bloed, het tegenovergestelde werd, manie."
Aan het einde van de 19e eeuw identificeerde Jean-Pierre Falret, een Franse psychiater, "folie circulaire", of circulaire waanzin, manische en melancholische episodes die werden gescheiden door perioden die vrij waren van symptomen. Het is door zijn werk dat de term manisch-depressieve psychose werd de naam van deze psychiatrische stoornis. Het is opmerkelijk dat "psychose" was opgenomen, waardoor alle soorten van wat we kennen als bipolaire stoornis die geen psychotische kenmerken bevatten, werden uitgesloten.
In 1902 organiseerde en classificeerde Emil Kraepelin wat vroeger werd gezien als unitaire psychose in twee categorieën. Manisch-depressie was de term die hij gebruikte om psychische aandoeningen te beschrijven die gecentreerd zijn in emotionele of stemmingsproblemen. Dementia praecox, letterlijk 'voortijdige waanzin', en later omgedoopt tot schizofrenie, was zijn titel voor psychische aandoeningen die voortkwamen uit gedachten of cognitieve problemen. problems
In het begin van de jaren vijftig introduceerde Karl Leonhard de term bipolair om unipolaire depressie (ernstige depressieve stoornis) te onderscheiden van bipolaire depressie. In 1980, met de publicatie van de derde editie van de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM), de term manische depressie werd officieel gewijzigd in het classificatiesysteem om bipolaire stoornis.
Waarom een bipolaire stoornis in plaats van manische depressie?
In de afgelopen decennia heeft de medische wereld, en in het bijzonder de psychiatrie, een gezamenlijke inspanning geleverd om de volkstaal te verschuiven naar de officiële DSM-diagnostische term voor bipolaire stoornis. Er zijn een aantal redenen aangehaald voor deze verschuiving, waaronder:
- Manische depressie is over het algemeen gebruikt om een breed scala aan psychische aandoeningen aan te duiden, en naarmate classificatiesystemen geavanceerder zijn geworden, zorgt de nieuwe term bipolaire stoornis voor meer duidelijkheid in de diagnose.
- De termen "manisch" en "manie" zijn sterk gestigmatiseerd. Overweeg populaire uitdrukkingen zoals 'Manic Monday', Animaniacs, moorddadige maniak en dergelijke. Evenzo wordt de term 'depressie' door het grote publiek luchtig gebruikt voor perioden van verdriet die niet echt kwalificeren als klinische depressie.
- Bipolaire stoornis is meer een klinische term en daarom minder emotioneel geladen.
- Manische depressie benadrukt de overheersende emotionele symptomen, maar lijkt de fysieke en/of cognitieve symptomen die ook aanwezig zijn uit te sluiten.
- De term manische depressie sluit de cyclothymische of hypomanische (bipolaire II-stoornis) versies van de stoornis uit.
Soorten bipolaire stoornis
Er zijn drie soorten bipolaire stoornis erkend in de DSM-5. Deze omvatten:
- Bipolaire I stoornis: Om dit type te diagnosticeren, moet u manische of gemengde episodes hebben die minstens een week duren of manische symptomen die zo ernstig waren dat u in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Ook depressieve episodes zijn vaak aanwezig.
- Bipolaire II-stoornis: Hypomanische of depressieve episodes komen voor bij dit type, maar geen manische episodes
- Cyclothymische stoornis of cyclothymie: Dit type is een mildere vorm van bipolair en wordt gediagnosticeerd wanneer u gedurende ten minste twee jaar zowel hypomane als mildere depressieve episodes heeft gehad.