Als u of een geliefde een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) heeft, vraagt u zich misschien af wat de oorzaak is of dat u de schuldige bent. De ontwikkeling van deze stoornis is complex en er zijn waarschijnlijk verschillende oorzaken van borderline-persoonlijkheidsstoornissen, en u moet er zeker van zijn dat niemand de schuld heeft.
De meeste deskundigen zijn van mening dat BPS ontstaat als gevolg van biologische, genetische en omgevingsfactoren. Het is echter essentieel om in gedachten te houden dat de exacte oorzaken van BPS nog niet bekend zijn. Op dit moment zijn dit theorieën die enige ondersteuning hebben, maar geenszins sluitend zijn. Er is meer onderzoek nodig om te bepalen hoe en waarom de hieronder besproken factoren verband houden met BPS.
Milieu invloeden
Er is sterk bewijs voor een verband tussen verontrustende ervaringen uit de kindertijd, met name met verzorgers, en BPS. De soorten ervaringen die kunnen worden geassocieerd met BPS zijn onder meer:
- Vroege scheiding van zorgverleners
- Emotionele of fysieke verwaarlozing
- Ouderlijke ongevoeligheid
- Lichamelijk en seksueel misbruik
Er wordt gedacht dat interactie tussen biologische factoren (hieronder besproken) en een invaliderende kindertijd samen kunnen werken om iemand vatbaar te maken voor het ontwikkelen van BPS. Een emotioneel invaliderende omgeving is een omgeving waarin niet aan de emotionele behoeften van een kind wordt voldaan.
Een invaliderende omgeving is niet altijd duidelijk voor degenen die het hebben meegemaakt of voor anderen om hen heen. Deze pijnlijke ervaringen kunnen worden verborgen en zelfs vermomd als lof.
Niet iedereen met een borderline-stoornis heeft dit soort ervaringen in de kindertijd gehad (hoewel een groot aantal dat wel heeft). En niet iedereen die dit soort ervaringen heeft, zal borderline hebben. Het is waarschijnlijk dat een combinatie van factoren, in plaats van een enkele oorzaak, verantwoordelijk is voor de meeste gevallen van borderline persoonlijkheidsstoornis.
Genetica
Hoewel vroege onderzoeken aantoonden dat BPS de neiging heeft om in families te voorkomen, was het enige tijd niet bekend of dit kwam door omgevingsinvloeden of door genetica. Er zijn inmiddels aanwijzingen dat naast de omgeving ook genetische factoren een belangrijke rol spelen.
Studies hebben met name aangetoond dat een variatie in een gen dat de manier waarop de hersenen serotonine gebruiken (een natuurlijke chemische stof in de hersenen) bepaalt, verband kan houden met BPS. Het lijkt erop dat personen met deze specifieke variatie van het serotonine-gen een grotere kans hebben om borderline te ontwikkelen als ze ook moeilijke gebeurtenissen in hun kindertijd meemaken (bijvoorbeeld scheiding van ondersteunende verzorgers).
Eén studie toonde aan dat apen met de serotonine-genvariatie symptomen ontwikkelden die op BPS leken, maar alleen wanneer ze van hun moeder werden gehaald en in minder verzorgende omgevingen werden grootgebracht. Apen met de genvariatie die werden grootgebracht door verzorgende moeders hadden veel minder kans om BPS-achtige symptomen te ontwikkelen.
Biologische factoren
Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat mensen met BPS verschillen hebben in zowel de structuur van hun hersenen als in hersenfunctie. BPS is in verband gebracht met overmatige activiteit in delen van de hersenen die de ervaring en expressie van emoties beheersen.
Mensen met BPS hebben bijvoorbeeld meer activering van het limbische systeem, een gebied van de hersenen dat angst, woede en agressie controleert, dan mensen zonder BPS. Dit kan verband houden met de symptomen van emotionele instabiliteit van BPS. Nieuwere studies zijn ook bevindingen associaties met het hormoon oxytocine en de ontwikkeling van BPS.
Een woord van Verywell
Er valt veel te leren over de oorzaken van BPS, en het is waarschijnlijk dat het een combinatie van factoren is in plaats van een specifieke bevinding die tot de stoornis kan leiden. Onderzoek is aan de gang en hopelijk zullen we de komende jaren meer leren.
Het begrijpen van de oorzaken kan het ontstaan van de aandoening helpen voorkomen, vooral bij degenen met een genetische of biologische aanleg voor de aandoening. Zoals het is, is een invaliderende omgeving schadelijk voor een kind, of het nu wel of niet de kans op BPS in de toekomst verhoogt, en het is van cruciaal belang dat therapeuten alert zijn op deze situatie bij kinderen.
Hoewel het een uitdaging kan zijn om optimaal te valideren voor kinderen met de onderliggende biologische kwetsbaarheden die kunnen bijdragen aan BPS. Soms kan een invaliderende omgeving worden verborgen, waarbij veel opmerkingen op het eerste gezicht lovende opmerkingen lijken te zijn, emoties kunnen gemakkelijk worden aangezien als slechts een overgevoeligheid van de kant van het kind.
Het is belangrijk dat volwassenen die als kind emotionele invaliditeit hebben ervaren, het verschil leren herkennen tussen validerende en ongeldige opmerkingen van anderen om zichzelf beter te beschermen tegen verdere pijn en effectiever door deze interpersoonlijke interacties te navigeren.
