De basis van de leerpsychologie

Psychologen definiëren leren vaak als een relatief permanente gedragsverandering als gevolg van ervaring. De psychologie van leren richt zich op een reeks onderwerpen die verband houden met hoe mensen leren en omgaan met hun omgeving.

Een van de eerste denkers die bestudeerde hoe leren gedrag beïnvloedt, was psycholoog John B. Watson die suggereerde dat al het gedrag het resultaat is van het leerproces. De denkrichting die voortkwam uit Watsons werk stond bekend als het behaviorisme. De gedragsschool stelde voor om interne gedachten, herinneringen en andere mentale processen te bestuderen die te subjectief waren.

Psychologie, zo meenden de behavioristen, zou de wetenschappelijke studie van waarneembaar gedrag moeten zijn. Het behaviorisme bloeide in de eerste helft van de twintigste eeuw en droeg in grote mate bij aan ons begrip van enkele belangrijke leerprocessen.

Bereid je je voor op een grote test in je leerpsychologieklas? Of ben je gewoon geïnteresseerd in een overzicht van leer- en gedragspsychologische onderwerpen? Deze studiegids voor leren biedt een kort overzicht van enkele van de belangrijkste leerproblemen, waaronder behaviorisme, klassieke en operante conditionering.

Laten we wat meer leren over de psychologie van leren.

Aan het leren

Leren kan op veel manieren worden gedefinieerd, maar de meeste psychologen zijn het erover eens dat het een relatief permanente gedragsverandering is die het gevolg is van ervaring. Tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw nam de denkrichting die bekend staat als het behaviorisme de psychologie over en probeerde het leerproces te verklaren.

De drie belangrijkste vormen van leren die door de gedragspsychologie worden beschreven, zijn klassieke conditionering, operante conditionering en observationeel leren.

Behaviorisme

Het behaviorisme was de denkrichting in de psychologie die alleen waarneembaar gedrag wilde meten.

Opgericht door John B. Watson en beschreven in zijn baanbrekende artikel uit 1913 Psychologie zoals de gedragstherapeut het bekijkt, hield het behavioristische standpunt in dat psychologie een experimentele en objectieve wetenschap was en dat interne mentale processen niet in overweging moesten worden genomen omdat ze niet direct konden worden waargenomen en gemeten.

Watsons werk omvatte het beroemde Little Albert-experiment waarin hij een klein kind conditioneerde om bang te zijn voor een witte rat. Het behaviorisme domineerde de psychologie voor een groot deel van het begin van de twintigste eeuw. Hoewel gedragsbenaderingen vandaag de dag belangrijk blijven, werd de tweede helft van de eeuw gekenmerkt door de opkomst van de humanistische psychologie, biologische psychologie en cognitieve psychologie.

Klassieke conditionering

Klassieke conditionering is een leerproces waarbij een verband wordt gelegd tussen een voorheen neutrale stimulus en een stimulus die van nature een reactie oproept.

In het klassieke experiment van Pavlov was de geur van voedsel bijvoorbeeld de natuurlijk voorkomende stimulus die gepaard ging met het voorheen neutrale rinkelen van de bel. Zodra er een verband tussen de twee was gemaakt, kon alleen het geluid van de bel tot een reactie leiden.

Operante conditionering

Operante conditionering is een leerproces waarbij de kans op een reactie wordt vergroot of verkleind als gevolg van bekrachtiging of straf. Voor het eerst bestudeerd door Edward Thorndike en later door B.F. Skinner, is het onderliggende idee achter operante conditionering dat de gevolgen van onze acties vormen vrijwillig gedrag.

Skinner beschreef hoe bekrachtiging zou kunnen leiden tot meer gedrag waar straf zou leiden tot afname. Hij ontdekte ook dat de timing van wanneer versterkingen werden geleverd, van invloed was op hoe snel een gedrag werd geleerd en hoe sterk de respons zou zijn. De timing en snelheid van bekrachtiging staan bekend als schema's van bekrachtiging.

Observerend leren

Observationeel leren is een proces waarbij leren plaatsvindt door anderen te observeren en te imiteren. De sociale leertheorie van Albert Bandura suggereert dat mensen niet alleen leren door conditionering, maar ook door het observeren en imiteren van de acties van anderen.

1:42

Basisprincipes van de sociale leertheorie

Zoals aangetoond in zijn klassieke "Bobo Doll"-experimenten, zullen mensen de acties van anderen imiteren zonder directe versterking. Vier belangrijke elementen zijn essentieel voor effectief observerend leren: aandacht, motoriek, motivatie en geheugen.