Volgens de Health Insurance Portability and Accountability Act (HIPAA) van 1996 heeft u het wettelijke recht om de meeste, maar niet alle, van uw medische dossiers in te zien. Volgens het ministerie van Volksgezondheid en Human Services heeft u in feite geen recht op psychotherapienotities (ook bekend als "procesnotities") die tijdens uw sessies of behandeling zijn gemaakt.
Er zijn uitzonderingen, maar deze zijn grotendeels gebaseerd op de vraag of een staatswet voorrang heeft op federale wetgeving.
Medische versus geestelijke gezondheidsdossiers
Volgens de huidige federale wetgeving worden procesnotities beschouwd als gescheiden van uw medische dossiers (de laatste bevat zaken als vaccinatiegeschiedenis en laboratoriumresultaten). In tegenstelling tot diagnostische dossiers, worden procesnotities beschouwd als gedachten en indrukken die therapeuten hebben die niet veel lijken op het bijhouden van aantekeningen in een dagboek. Ze kunnen een therapeut naar een diagnose leiden, maar ze zijn niet de diagnose.
Daarom is het aan uw therapeut of hij of zij ze zal vrijgeven. Onder HIPAA is een therapeut hiertoe niet wettelijk verplicht.
Als de therapeut van mening is dat iets in de procesnotities u op enigerlei wijze schade kan berokkenen, heeft hij of zij het volste recht om ze achter te houden. Wat een therapeut niet kan doen, is ze achterhouden als middel om betaling van een te late rekening af te dwingen. Elke vorm van dwang is strafbaar volgens de wet
Hoewel het ontkennen van procesnotities erg oneerlijk lijkt, is er een reden voor de wet. Tijdens een therapiesessie moet de therapeut gedachten en indrukken in realtime noteren. Als zodanig kunnen de aantekeningen rauw zijn en woorden of uitspraken bevatten die bedoeld zijn om relevant te zijn, maar die uiteindelijk de relatie tussen therapeut en cliënt schaden.
Voor aanhangers van de HIPAA-wetgeving is het vrijgeven van aantekeningen vergelijkbaar met het plaatsen van een dagboek op internet. De betekenis van de noten kan vatbaar zijn voor verkeerde interpretatie en goed uit de context worden gehaald.
Federale wet versus staatswet
Terwijl HIPAA dicteert dat procesnota's wettelijk kunnen worden achtergehouden, kunnen staatswetten vaak de federale wetgeving overschrijven.
De algemene norm is dat als een staatswet de patiënt beter beschermt, deze voorrang heeft boven HIPAA. Met andere woorden, als de staatswet de toegang tot de bankbiljetten niet ontzegt, wordt deze als meer beschermend beschouwd en vervangt ze daarmee de federale wetgeving. Dit geldt zelfs als een psychiater de procesaantekeningen gescheiden houdt van de medische dossiers van de patiënt.
In sommige staten, zoals Utah, moet een therapeut nieuwe patiënten een toestemmingsformulier geven voor het vrijgeven van medische informatie. Na ondertekening krijgt een patiënt toegang tot alle notities. In andere staten, zoals Vermont, is een dergelijke schriftelijke toestemming niet vereist; het wordt eenvoudigweg zonder beperking geboden door de staatswet
Ondertussen kan in staten als New Hampshire een therapeut worden gedwongen om de procesnotities vrij te geven als hij een dagvaarding krijgt waarin staat dat eerdere pogingen om de notities te verkrijgen niet succesvol zijn geweest.
Neem voor meer informatie over de wetten in uw staat contact op met de psychologische raad van uw staat.
Als u uw procesnotities wilt:
Zelfs als uw staatswet voldoet aan de normen van HIPAA, betekent dit niet dat u uw aantekeningen niet kunt opvragen of dat een therapeut deze niet mag vrijgeven.
Als je ze echt wilt, begin dan met jezelf af te vragen waarom. Wil je ze omdat je naar een nieuwe stad of therapeut verhuist? Bent u van mening dat uw therapeut iets verkeerd en bruikbaars heeft gedaan? Zullen de aantekeningen helpen om eventuele verwarring op te helderen of u inzichten te verschaffen die u nog niet heeft? Of wil je ze gewoon, simpel en duidelijk?
Wat de reden ook is, u moet duidelijk zijn in uw uitleg aan uw therapeut. Het heeft geen zin om bedreigingen te uiten als de staats- en federale wetten je de toegang verbieden. Wees volhardend, indien nodig, maar wees redelijk.
In sommige gevallen kan een therapeut bereid zijn om de aantekeningen een-op-een met u door te nemen. Dit stelt de therapeut in ieder geval in staat om context en inzichten te bieden die de aantekeningen alleen misschien niet bieden.
Als een therapeut je echter afwijst, vraag dan om uitleg, maar vermijd ruzie op basis van principes. Als u een goede relatie met de therapeut hebt gehad, moet u misschien accepteren dat hij of zij uw belangen voor ogen heeft.
Blijf gefocust op uw doelen, maar laat principes een verder waardevolle en productieve relatie niet vernietigen.