Oorspronkelijk ontwikkeld in de jaren 1950 als een intraveneus chirurgisch anestheticum, bevindt PCP zich in een klasse die bekend staat als dissociatieve geneesmiddelen. Het medicijn werd gebruikt in de diergeneeskunde, maar werd vanwege de bijwerkingen stopgezet voor gebruik bij mensen.
Het medicijn werd misbruikt in de jaren zestig toen het in pilvorm verscheen en in de jaren zeventig toen het in poedervorm beschikbaar kwam. Een gebruikelijke praktijk was om poedervormige PCP op marihuana-gewrichten te strooien en te roken, maar het kan ook worden gesnoven of in pilvorm worden ingeslikt.
Het begin van de kalmerende en verdovende effecten is snel. Gebruikers melden dat ze een trance-achtige ervaring hebben of het gevoel hebben "uit het lichaam" te zijn of los te staan van hun omgeving. Gebruikers kunnen oppervlakkige ademhaling, verhoogde bloeddruk en hartslag en verhoogde lichaamstemperatuur ervaren.
Effecten van dissociatieve geneesmiddelen, waaronder PCP
Hier is een lijst met effecten van dissociatieve geneesmiddelen in het algemeen:
Lage tot matige doses
- Doof gevoel
- Coördinatieverlies
- desoriëntatie
- Verwarring
- Duizeligheid
- Misselijkheid en overgeven
- Veranderingen in zintuiglijke waarnemingen
- Hallucinaties
- Gevoelens van onthechting van het zelf en de omgeving
- Verhoging van de bloeddruk
- Verhoogde hartslag
- Snelle ademhalingsfrequentie
- Verhoogde lichaamstemperatuur
Hogere Doses
- Hallucinaties
- Geheugenverlies
- Lichamelijk leed
- Duidelijke psychische nood
- Extreme paniek of angst
- Ongerustheid
- Paranoia
- Onkwetsbaarheid
- Overdreven kracht
- Agressie
Naast de hierboven vermelde algemene effecten, kunnen PCP-gebruikers extreem agressief of gewelddadig worden en psychotische symptomen ervaren die vergelijkbaar zijn met schizofrenie.
Wanneer PCP wordt gebruikt met hoge doses alcohol of andere kalmerende middelen, kan dit leiden tot ademnood of arrestatie, met de dood tot gevolg.
De effecten van PCP zijn onvoorspelbaar en kunnen sterk verschillen van gebruiker tot gebruiker. Bij sommige gebruikers kan het spiersamentrekkingen veroorzaken die ongecoördineerde bewegingen en bizarre houdingen kunnen veroorzaken. Deze samentrekkingen kunnen zo extreem worden dat ze kunnen leiden tot spierafbraak, wat kan leiden tot nierbeschadiging.
Zeer hoge doses PCP kunnen convulsies, coma, verhoogde lichaamstemperatuur en overlijden veroorzaken, volgens het onderzoek van het National Institute on Drug Abuse.
De daling van de populariteit van PCP
Deze extreme bijwerkingen zijn de belangrijkste reden dat PCP zelfs bij de meest avontuurlijke drugsgebruikers een slechte reputatie heeft verworven. Bijgevolg is de prevalentie van PCP-gebruik in de VS de afgelopen 20 jaar drastisch gedaald.
Langetermijneffecten van PCP
Helaas is er zeer weinig onderzoek gedaan naar de langetermijneffecten van PCP en andere dissociatieve geneesmiddelen, daarom is de volledige omvang van het gebruik van PCP gedurende een lange periode niet volledig bekend. Sommige onderzoekers hebben de volgende langetermijneffecten gerapporteerd:
- Geheugenverlies
- Spraakproblemen
- Depressie
- Ongerustheid
- Sociale terugtrekking
- Zelfmoordgedachten
Als u zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Er is enig wetenschappelijk bewijs dat sommige van de bovengenoemde langetermijneffecten een jaar of langer kunnen aanhouden nadat gebruikers zijn gestopt met het gebruik van dissociatieve geneesmiddelen. Volgens het National Institute on Drug Abuse ontwikkelen sommige gebruikers een tolerantie voor dissociatieve drugs, wat betekent dat er meer van het medicijn nodig is om dezelfde effecten te produceren.
Langdurige gebruikers van dissociatieve geneesmiddelen hebben ontwenningsverschijnselen gemeld wanneer ze stoppen met het gebruik, waaronder hoofdpijn, zweten en verlangen naar het medicijn. In sommige gevallen kan ontwenning levensbedreigend zijn en medisch toezicht vereisen.