Terugvallen gebeuren en zijn ontmoedigend als ze dat doen. Ze betekenen echter niet dat je hebt gefaald of dat je nooit volledig zult herstellen. Deze tegenslagen zijn eigenlijk een normaal onderdeel van het herstelproces en bieden de mogelijkheid om zowel te leren als het herstel te versterken.
Laten we eerst de termen definiëren: een terugval of uitglijden is het optreden van een klein symptoom, terwijl een terugval verwijst naar een herhaling van frequente eetbuien of purgeren. Omdat een terugval een enkele gebeurtenis is, leidt dit niet noodzakelijk tot een terugval. Bovendien speelt hoe iemand reageert op een terugval een grote rol in de vraag of het een terugval wordt.
Statistieken bekijken
Als je een terugval hebt meegemaakt, bevind je je in goed gezelschap.
Terugvalpercentages voor cliënten die met succes werden behandeld voor boulimia nervosa variëren van 31% tot 44% tijdens de eerste twee jaar van herstel.
Sommige onderzoeken hebben geprobeerd kenmerken van de cliënt te identificeren die een terugval voorspellen (zoals caloriebeperking, symptomen bij ontslag en verstoring van het lichaamsbeeld); in mijn klinische ervaring ben ik echter gaan geloven dat een meer nuttige onderzoekslijn zou kunnen zijn om te kijken naar de bijdrage van stressvolle levensgebeurtenissen aan fysieke en psychologische symptomatologie (en terugvallen).
Een studie door Grilo en collega's (2012) onderzocht de relatie tussen stressvolle levensgebeurtenissen en terugval bij patiënten met boulimia nervosa en eetstoornis niet anders gespecificeerd (AKA EDNOS, de categorie die nu bekend staat als andere gespecificeerde eetstoornis).
In deze studie hebben onderzoekers de Life Events Assessment uitgevoerd, een instrument dat 59 negatieve gebeurtenissen en 23 positieve gebeurtenissen beoordeelt, onderverdeeld in stressdomeinen, waaronder werk, school, sociaal/vriendschap, liefde, familie, gezondheid en financieel. De resultaten toonden:
Negatieve stressvolle levensgebeurtenissen, in het bijzonder hogere werkstress (bijvoorbeeld ernstige problemen op het werk, ontslagen of ontslagen) en hogere sociale stress (bijvoorbeeld uitgemaakt of een vriend verloren), vergroten de kans op terugval.
Stress meten
In mijn klinische werk met cliënten die te maken hebben met terugvallen en terugvallen, vind ik het nuttig om naar een soortgelijk instrument te kijken, De beoordelingsschaal voor sociale heraanpassing, een checklist van 43 stressvolle levensgebeurtenissen. Deze maatregel werd in 1967 gepubliceerd door Holmes en Rahe. Het doel van de inventarisatie was om omgevingsgebeurtenissen te catalogiseren die in de patiëntenkaarten waren geïdentificeerd als frequent voorafgaand aan het begin van een psychiatrische ziekte.
Een jury heeft Life Change Unit (LCU) schalen toegewezen aan deze evenementen. De schaal omvatte gebeurtenissen zoals: overlijden van een echtgenoot (met de hoogste LCU-score van 100), overlijden van een naast familielid (63), zwangerschap (40), verandering in financiële toestand (38) en kind dat het huis verlaat ( 29). Zelfs gebeurtenissen die normaal als positief worden beschouwd, zoals een huwelijk (50), worden opgenomen omdat ze vaak met stress worden geassocieerd.
Toen ze de schaal publiceerden, meldden Holmes en Rahe dat de gebeurtenissen additief waren. Dus als uw echtgenoot zou overlijden en u geen inkomen zou hebben en tegelijkertijd een kind het huis uit zou gaan, zou uw LCU-score 100+40+29 = 169 zijn. De onderzoekers stelden dat een score van meer dan 300 iemand een risico op ziekte geeft. Een score van 150 tot 299 duidt op een matig risico op ziekte (30% minder dan de hogere categorie). Een score onder de 150 wordt geassocieerd met slechts een klein risico op ziekte.
Het Holmes-Rahe-model is vooral bekritiseerd omdat het geen rekening houdt met individuele verschillen. De schaal gaat ervan uit dat elke stressor mensen op dezelfde manier beïnvloedt, wat niet noodzakelijk waar is; voor sommige mensen kan het bijvoorbeeld erg stressvol zijn om te scheiden, terwijl het voor anderen een opluchting kan zijn.
Spreken met een dokter
Hoewel het misschien geen psychometrisch goed instrument is, vind ik het toch klinisch nuttig om cliënten te helpen begrijpen wanneer en waarom terugval kan zijn opgetreden. De kwantificering van levensgebeurtenissen helpt cliënten om stressoren te zien waaraan ze misschien weinig aandacht hebben geschonken.
Het is belangrijk om met uw arts of zorgverlener te praten over de specifieke stressoren in uw leven, zodat u beter kunt bepalen op welke momenten u het meest vatbaar bent voor terugval in boulimiaans gedrag.
Boulimia Discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Download PDF
Als u onlangs een terugval heeft gehad, is het de moeite waard om deze maatregel, die u zelf kunt nemen, te bekijken en te overwegen of u recente stressoren in uw leven kunt identificeren.
Wanneer cliënten terugkeren van symptomen, is dit vaak het gevolg van stressvolle levensgebeurtenissen en/of overgangen, zoals naar de universiteit gaan of een nieuwe baan beginnen. Dit is niet verwonderlijk diepgeworteld onaangepast gedrag komt terug wanneer men zich overbelast voelt of geconfronteerd wordt met een onbekende omgeving en nieuwere gezondere copingvaardigheden zijn nog niet zo ingebakken.
Als u onlangs een terugval heeft gehad, is het belangrijk om te evalueren wat er is gebeurd en een plan te maken om weer op het goede spoor te komen. Hoe je reageert op een terugval of terugval is eigenlijk belangrijker dan dat de terugval heeft plaatsgevonden. Door het vroeg en zorgvuldig aan te pakken, kan worden voorkomen dat een enkele terugval een terugval wordt of uw herstel echt laat ontsporen.
Wat te doen na een terugval?
- Erken en erken dat de terugval of terugval heeft plaatsgevonden
- Versla jezelf niet; oefen zelfcompassie
- Besluit om weer op het goede spoor te komen.
- Neem contact op met uw ondersteuningsnetwerk en/of behandelteam.
- Probeer vast te stellen welke factoren hebben bijgedragen aan de terugval/terugval en hoe u in de toekomst soortgelijke situaties kunt aanpakken.
- Identificeer welke technieken en copingstrategieën die u in het verleden hebben geholpen met herstel, u opnieuw zou kunnen toepassen (bijv. het invullen van voedselrecords, ijverigere maaltijdplanning, enz.).
- Overweeg terug te gaan naar de behandeling, misschien zelfs voor een boostersessie of twee.
In de meeste gevallen is de behandeling na een terugval of terugval korter dan de oorspronkelijke behandeling en bent u waarschijnlijk snel weer goed op het pad van herstel.
Waarom het van cruciaal belang is om prioriteit te geven aan herstel van eetstoornissen
