Binge eating disorder (BED) is de meest voorkomende eetstoornis in de Verenigde Staten. Volgens de National Eating Disorders Association wordt aangenomen dat het 3,5% van de vrouwen, 2% van de mannen en tot 1,6% van de adolescenten treft. Het wordt gekenmerkt door herhaalde episodes van eetaanvallen zonder het compenserende gedrag dat wordt aangetroffen bij boulimia nervosa. De eetbuistoornis was pas recent (in 2013 met de publicatie van de Diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, 5e editie; DSM-5) geclassificeerd als een officiële diagnose. Als zodanig blijft de kennis erover achter bij die van anorexia nervosa en boulimia nervosa.
Het is belangrijk op te merken dat BED niet iets nieuws is. Voorafgaand aan de publicatie van de DSM-5 werd eetbuistoornis vermeld in de bijlage en kon worden gediagnosticeerd als een "eetstoornis, niet anders gespecificeerd" (EDNOS). Wordt geïdentificeerd als een aparte eetstoornis betekent dat personen met deze aandoening meer ondersteuning en behandeling kunnen krijgen. Het kan ook resulteren in verder onderzoek naar de aandoening en mensen helpen gerust te stellen dat anderen dezelfde ervaring delen.
Hoewel algemeen wordt beschouwd als een "minder ernstige" eetstoornis, kan een eetbuistoornis aanzienlijke emotionele en fysieke stress veroorzaken en wordt ze geassocieerd met aanzienlijke medische problemen en een verhoogd sterftecijfer.
CGT voor eetbuistoornis
De eerstelijnsbehandeling voor een eetbuistoornis bij volwassenen is individuele psychologische therapie. Manuele cognitieve gedragstherapie (CGT) is de meest onderzochte psychotherapie voor BED en momenteel de best ondersteunde van alle behandelingsopties.
De meest bestudeerde vorm van CGT voor eetbuistoornis werd beschreven in het boek Cognitieve gedragstherapie voor eetaanvallen en boulimia nervosa: een uitgebreide behandelhandleiding. Het boek werd in 1993 gepubliceerd door Fairburn, Marcus en Wilson en een update van die behandeling, CGT-E, werd in 2008 gepubliceerd door Fairburn.
Volgens een uitgebreide literatuurstudie in 2015 zijn er ook nog te weinig onderzoeken om conclusies te trekken over welke vormen van CGT mogelijk het meest effectief zijn.
In gerandomiseerde controleonderzoeken laat CGT consequent zien dat het veel patiënten kan helpen onthouding van eetbuien te bereiken. In veel gevallen waarin onthouding van eetbuien niet wordt bereikt, kan het helpen om zowel de frequentie van eetbuien als eetgerelateerde psychopathologie (zoals preoccuperende gedachten over vorm en gewicht) te verminderen. Er zijn grotere verbeteringen aangetoond bij door de therapeut geleide CGT dan bij therapieën met minder betrokkenheid van de therapeut, zoals begeleide zelfhulp.
CGT is een in de tijd beperkte benadering die zich richt op de interactie tussen gedachten, gevoelens en gedragingen. Belangrijke componenten van de behandeling zijn onder meer psycho-educatie, mindfulness, zelfcontrole van de belangrijkste gedragingen, cognitieve herstructurering en het vaststellen van regelmatige eetpatronen. CGT voor BED richt zich op dieetbeperkingen en het opnemen van gevreesd voedsel. Het pakt ook gedachten over vorm en gewicht aan en biedt alternatieve vaardigheden voor het omgaan met en tolereren van stress.
Ten slotte leert CGT cliënten strategieën om terugval te voorkomen. Het is belangrijk op te merken dat het doel van CGT gedragsverandering is, niet gewichtsverlies - CGT voor een eetbuistoornis leidt niet noodzakelijk tot gewichtsverlies.
Andere psychotherapieën
Aanvullende psychotherapieën voor eetbuistoornis zijn onderzocht en zijn veelbelovend gebleken, hoewel er op dit moment te weinig onderzoeken zijn om definitief te concluderen of ze effectief zijn.
Interpersoonlijke therapie (IPT), een kortetermijnbehandeling die zich richt op interpersoonlijke problemen, en dialectische gedragstherapie (DBT), een nieuwere vorm van CGT die is ontworpen om impulsief gedrag aan te pakken, zijn twee behandelingen die enige onderzoeksondersteuning bieden voor eetbuistoornis. Mindfulness-based eating awareness training (MB-EAT), die mindful eten combineert met mindfulness-strategieën, is ook veelbelovend gebleken.
medicijnen
Antidepressiva, voornamelijk selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), zijn in klinische onderzoeken nuttig gebleken bij het verminderen van de frequentie van eetbuien en eetgerelateerde obsessies. Antidepressiva verminderden ook (niet verrassend) de comorbide symptomen van depressie
Vyvanse, een ADHD-medicijn dat het eerste medicijn werd dat werd goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van BED, is onderzocht in drie onderzoeken en werd geassocieerd met vermindering van eetbuien per week, verminderde eetgerelateerde obsessies en dwanghandelingen en gewichtsafname. Medicijnen tegen epilepsie, met name topirimaat, zijn ook onderzocht en er is beperkt bewijs dat het nut ervan suggereert.
Hoewel het onderzoek naar Vyvanse en de recente goedkeuring van de FDA voor de behandeling van BED veelbelovend is, hebben alle medicijnen een potentieel risico op nadelige bijwerkingen die niet worden gevonden bij psychotherapie. Een grondige discussie met uw arts kan u helpen de voor- en nadelen te begrijpen en of medicijnen geschikt voor u zijn.
Discussiegids voor eetbuistoornis
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen de juiste vragen te stellen bij uw volgende doktersafspraak.
Download PDF
Zelfhulp en begeleide zelfhulp
Onderzoekers die het overzichtsonderzoek uit 2015, Management and Outcomes of Binge-Eating Disorder, leiden, merken op dat "het aantal therapeuten met expertise in CGT voor BED beperkt is." Gezien een groot aantal getroffen personen vormt deze beperking een uitdaging. Een strategie om de behandelingskloof te overbruggen is de ontwikkeling van zelfhulp en begeleide zelfhulpbehandelingen voor eetbuien, die veelbelovend zijn.
Bezorgdheid over behandelingen voor gewichtsverlies
Omdat een aanzienlijk percentage van de mensen met BED zwaarlijvig is, hebben personen met BED in het verleden een behandeling gezocht voor en zijn ze behandeld voor gewichtsverlies. Hoewel sommige eerdere onderzoeken leken aan te tonen dat gedragsmatig gewichtsverlies effectief zou kunnen zijn voor de behandeling van BED, van deze studies waren klein en slecht opgezet.
Een onderzoek uit 2010 wees uit dat gedragsmatig gewichtsverlies inferieur was aan CGT bij het verminderen van eetaanvallen en ook niet resulteerde in significant gewichtsverlies; ze concludeerden: "effectieve methoden voor het produceren van gewichtsverlies op de langere termijn blijven ongrijpbaar."
Veel professionals op het gebied van eetstoornissen zijn nu van mening dat pogingen om gewicht te verliezen bij patiënten met BED het probleem alleen maar kunnen verergeren en de stoornis verder verankeren, met intense schaamte en gewichtstoename tot gevolg. Hoewel CGT en gedragsverandering vaak leiden tot gewichtsverlies, ligt de belangrijkste focus van deze behandelingen niet op afvallen.
Behandeling zoeken
De Binge Eating Disorder Association (BEDA) houdt een online lijst bij van aangesloten aanbieders. Bovendien hebben sommige specialisten op het gebied van eetstoornissen ervaring met de behandeling van BED. Het kan nuttig zijn om een therapeut te vinden die gespecialiseerd is in cognitieve gedragstherapie. Veel CGT-therapeuten werken met ongeordend eetgedrag, ook al vermelden ze BED mogelijk niet specifiek. Als u geen lokale specialist kunt vinden, kunt u zelfhulp of begeleide zelfhulp overwegen.