In de afgelopen jaren heeft een zeer kleine maar luidruchtige patiëntenpopulatie geklaagd over huidaantasting door parasieten of levenloze materie, samen met gerelateerde lichamelijke klachten. Mensen met overtuigingen van een dergelijke besmetting melden slechte of niet-genezende huidzweren (huidletsels); jeuk (pruritis) en prikkelend, bijtend gevoel en op of onder de huid kruipende insecten (formicatie). Deze mensen beweren ook dat draadachtige vezels uit deze huidlaesies worden uitgescheiden.
Hoewel deze aandoening geen vastgestelde diagnostische criteria en behandeling heeft, noch enige formele institutionele erkenning, wordt deze dermopathie door leden van de lekenpopulatie de ziekte van Morgellons genoemd.
Opkomend onderzoek en controverse over de ziekte van Morgellons
Deze voorwaarde is controversieel. Veel dermatologen en psychiaters zijn van mening dat Morgellons in feite waanparasitose is, een psychiatrische ziekte. Meer specifiek wijzen dergelijke deskundigen erop dat waanparasitose een monosymptomatische psychose is en dat formicatie een veel voorkomende klacht is bij mensen met een psychiatrische aandoening.
Nieuwer onderzoek onderzoekt echter of de ziekte van Morgellons wordt veroorzaakt door de reactie van het lichaam op een infectieus agens, de Borrelia spirocheet die de ziekte van Lyme veroorzaakt. De filamenten kunnen zijn samengesteld uit keratine en collageen, een reactie van de huidcellen, en gekleurd door de aanwezigheid van melanine.
Veel van onze kennis is gebaseerd op casusrapporten, casusseries, anekdotische verslagen en een beperkt aantal retrospectieve analyses die zijn uitgevoerd door zorginstellingen in het verzorgingsgebied, waaronder de Mayo Clinic en Kaiser Permanente. Ongetwijfeld, en zoals het geval is met veel andere ziekten, moet er meer onderzoek worden gedaan naar de ziekte van Morgellons.
Sommige medische experts beschouwen het als een lichamelijke ziekte en kunnen het diagnosticeren als 'onverklaarde dermopathie'. Dit kan voor sommige mensen nuttig zijn, omdat het hebben van een diagnose of label voor hun symptomen en ervaring hen kan helpen zich gehoord en begrepen te voelen.
Er zijn medische zorgverleners die helemaal niet geloven dat dit een waanstoornis is en uitleggen dat "rigoureuze experimentele onderzoeken aantonen dat deze huidaandoening het gevolg is van een fysiologische reactie op de aanwezigheid van een infectieus agens."
Kenmerken van mensen met Morgellons
Typische kenmerken van mensen die klagen over de ziekte van Morgellons zijn de volgende:
- Middelbare leeftijd
- Symptomen die langer dan drie jaar aanhouden
- Handicap veroorzaakt door deze aandoening
- Comorbide psychiatrische ziekte
- Illegaal drugsgebruik
- Dokterhoppen in de hoop een behandeling te vinden
- Een standvastige overtuiging dat de ziekte medisch van aard is
Uit één onderzoek bleek dat de aandoening het meest voorkwam bij blanke vrouwen van middelbare leeftijd en geassocieerd was met een verhoogde prevalentie van roken en middelengebruik.
Merk op dat maar weinig mensen met klachten van de ziekte van Morgellons in eerste instantie bij psychiaters komen en in plaats daarvan pas naar de psychiatrie worden verwezen nadat ze door een dermatoloog of spoedeisende hulp zijn gezien.
De ziekte van Morgellons kreeg in het begin van de jaren 2000 meer aandacht onder gezondheidswerkers. Omdat de klachten over de ziekte van Morgellons toenamen kort nadat internetgebruik alomtegenwoordig was geworden, noemen veel mensen het een ziekte die via internet wordt verspreid - een ziekte die patiënten pas toeschrijven na het lezen van andere persoonlijke verhalen.
Een veelgehoorde klacht bij mensen met de ziekte van Morgellons is dat er vezels uit huidlaesies kunnen worden getrokken. In een 2012 PLoS ONE artikel getiteld "Klinische, epidemiologische, histopathologische en moleculaire kenmerken van een onverklaarde dermopathie", onderzochten onderzoekers van Kaiser Permanente 115 mensen met klachten die overeenkomen met de ziekte van Morgellons en ontdekten dat op huidbiopsie laesies geen parasieten of mycobacteriën bevatten. In plaats daarvan werden materialen verkregen van de huid bestond meestal uit katoenachtig materiaal vermengd met pus, en huidveranderingen werden hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door ontvelling (krabben) of geleedpotige (insecten)beten. Deze bevindingen lijken erop te wijzen dat deze vezels uit kleding komen.
Uit ander onderzoek is echter gebleken dat vezels die nauwkeuriger zijn verzameld uit dieper in de huid, zijn samengesteld uit collageen en keratine en mogelijk gekleurd zijn door melatonine. Ze kunnen door het lichaam worden geproduceerd als gevolg van een reactie op de Borrelia-spirocheten. Het is ook opmerkelijk dat mensen met een spirocheet-infectie vaak hersenbetrokkenheid ontwikkelen, wat psychiatrische symptomen kan veroorzaken.
Laatste gedachten over de ziekte van Morgellons
Zonder twijfel lijden mensen die klagen over de ziekte van Morgellons. Meer specifiek klaagt een meerderheid van de mensen met deze aandoening over chronische vermoeidheid en tal van comorbide aandoeningen, waaronder depressie en middelenmisbruik.
We weten nog steeds niet hoe we mensen met de ziekte van Morgellons moeten behandelen. Een zeer beperkte hoeveelheid onderzoek heeft aangetoond dat mensen met de ziekte van Morgellons baat kunnen hebben bij antipsychotica. Omdat veel mensen met de ziekte van Morgellons (en sommige onderzoekers) echter echt geloven dat de etiologie besmettelijk is, is het vaak moeilijk om deze patiënten ervan te overtuigen dat psychiatrische behandeling een goed idee is.
Sommige deskundigen zijn zelfs zo ver gegaan om te suggereren dat clinici patiënten met de ziekte van Morgellons in wezen misleiden om psychiatrische medicijnen te nemen onder auspiciën van therapeutische privileges of therapeutische uitzonderingen. Een betere oplossing houdt waarschijnlijk in dat psychiaters samenwerken met dermatologen als een therapeutisch team om begeleiding en behandeling te bieden .
Slechts 200 jaar geleden, vóór de komst van modern medisch onderzoek en evidence-based praktijk, geloofden artsen dat vier lichaamsvochten - gele gal, zwarte gal, slijm en bloed - de balans van de gezondheid troffen. Zonder twijfel zijn we ver verwijderd van deze vroege opvattingen over fysiologische homeostase; niettemin hebben we nog veel meer te leren over ziekte en het menselijk lichaam. In het licht van ons nog steeds beperkte begrip van de onuitsprekelijke complexiteit van gezondheid, moeten we ervoor waken om mogelijke pathologie, hoe onwaarschijnlijk ook, niet ronduit af te wijzen.
