Eetstoornissen treffen mensen van alle leeftijden, geslachten, etniciteiten en seksuele geaardheden. Ze kunnen echter onevenredig grote gevolgen hebben voor leden van bepaalde groepen, zoals leden van een seksuele minderheid. Deze groepen omvatten iedereen die zich niet als volledig heteroseksueel identificeert, inclusief mensen die zich identificeren als homoseksueel, lesbisch of biseksueel; degenen die attracties melden aan mensen van hetzelfde of meerdere geslachten; en personen die melden dat ze seksueel contact hebben gehad met mensen van hetzelfde of meerdere geslachten.
Helaas is het grootste deel van het onderzoek naar eetstoornissen tot nu toe gericht op heteroseksuele cisgender blanke vrouwen. Er is minder bekend over eetstoornissen bij mensen met diverse seksuele geaardheden. Bovendien wordt deze gemeenschap geconfronteerd met unieke en extra stressoren, zoals stigma en discriminatie, die de gezondheid kunnen beïnvloeden.
Een andere verwarrende factor is dat veel studies en artikelen genderdiverse en seksueel diverse mensen samenbrengen onder de paraplu LGBTQ-lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en queers. Genderidentiteit en seksuele geaardheid beschrijven echter verschillende fenomenen. Onderzoeksresultaten van studies van seksueel diverse groepen zijn niet noodzakelijkerwijs van toepassing op genderidentiteit diverse groepen en vice versa. Transgenders kunnen elke seksuele geaardheid hebben, ook heteroseksueel.
Dit artikel zal zich alleen richten op diverse seksuele geaardheid. Voor genderdiversiteit bij eetstoornissen, zie Eetstoornissen in:
Transgenders.
Zelfs als we deze beperking accepteren, vertegenwoordigen homo's, lesbiennes en biseksuelen een zeer diverse groep. Onderzoek slaagt er vaak niet in om kruisende identiteiten vast te leggen die onderdrukking en stigmatisering kunnen vergroten - mensen die lid zijn van meerdere gemarginaliseerde groepen kunnen hierdoor verschillende ervaringen hebben.
Het generaliseren van bevindingen van een groep mensen die zich identificeren als homo, lesbienne of biseksueel naar alle mensen die zich identificeren als homo, lesbienne of biseksueel is niet altijd geldig.
Prevalentie van eetstoornissen bij holebi's
Slechts enkele studies hebben seksuele geaardheid en eetstoornissen bij adolescenten onderzocht. Sommige op school gebaseerde onderzoeken hebben aangetoond dat homoseksuele jongens en jongens met partners van hetzelfde geslacht meer ongeordend eetgedrag en meer ontevredenheid over het lichaam hadden dan hun heteroseksuele leeftijdsgenoten. Uit een onderzoek bleek dat homo- en biseksuele jongens en meisjes op de middelbare school vaker melding maakten van purgeren en dieetpillen dan hun heteroseksuele leeftijdsgenoten.
Onder mannen
Onderzoek heeft consequent aangetoond dat homo- en biseksuele mannen onevenredig worden getroffen door eetstoornissen. Hoewel slechts ongeveer 3% van de mannelijke bevolking in de VS homo- of biseksueel is, lopen schattingen van het percentage mannen met eetstoornissen dat homo- of biseksueel is, uiteen van 14 tot 42%. Een veel voorkomende mythe en soms stigmatiserende factor voor mannen met
eetstoornissen is dat ze vaak worden verondersteld homo te zijn. Het is belangrijk op te merken dat de meerderheid van de mannen met een eetstoornis nog steeds heteroseksueel is.
Hetzelfde geldt voor subklinische eetstoornissen. Vergeleken met heteroseksuele mannen vertonen homo- en biseksuele mannen ook meer symptomen van eetstoornissen. Een studie toonde aan dat het aantal homo- en biseksuele mannen met symptomen van eetstoornis tien keer hoger was dan onder heteroseksuele mannen.
Onder Vrouwen
Bij lesbische en biseksuele vrouwen zijn de bevindingen met betrekking tot eetstoornissen meer gemengd. Sommige onderzoeken rapporteren verhoogde niveaus van ongeordend eten bij lesbische en biseksuele vrouwen, maar andere laten geen significant verschil zien met de percentages bij heteroseksuele vrouwen. Een verklaring voor deze tegenstrijdige bevindingen kan het gebrek aan inspanningen zijn om onderscheid te maken tussen de verschillende groepen homoseksuele vrouwen of tussen homoseksuele vrouwen van verschillende etnische groepen. Een veelgehoorde opvatting is dat lesbische en biseksuele meisjes en vrouwen een lager risico lopen op eetstoornissen in vergelijking met heteroseksuele vrouwen. Helaas kan dit leiden tot een kleinere kans dat lesbische en biseksuele vrouwen met een eetstoornis de diagnose krijgen en toegang krijgen tot behandeling.
Theorieën over mechanismen van eetstoornissen bij holebi's
Sommige verschillen tussen de prevalentiecijfers tussen holebi's en hun heteroseksuele leeftijdsgenoten kunnen worden verklaard door het minderheidsstressmodel. Mensen van gemarginaliseerde groepen worden vaak geconfronteerd met slachtofferschap, discriminatie en tegenspoed als gevolg van hun gestigmatiseerde identiteit. Ze krijgen mogelijk ook minder sociale steun van familie. Deze stressoren kunnen leiden tot een verhoogd risico op een aantal gezondheids- en psychische problemen.
Wat eetstoornissen betreft, kunnen mensen die zich identificeren als holebi proberen om met stress en angst om te gaan door gedragingen zoals een dieet of eetbuien, die op hun beurt veelvoorkomende symptomen van eetstoornissen zijn.
Verdere theorieën stellen dat de homocultuur en de homogemeenschap een verhoogde nadruk leggen op fysieke verschijning, waardoor homomannen onder druk en eisen worden gesteld die vergelijkbaar zijn met die van heteroseksuele vrouwen. Door dezelfde lens toe te passen op lesbische en biseksuele vrouwen, is voorgesteld dat ze minder vatbaar zijn voor eetstoornissen omdat ze niet de normen delen van vrouwelijke schoonheid en de druk die door de westerse cultuur op heteroseksuele vrouwen wordt uitgeoefend.
Hoewel provocerend, zijn deze theorieën over de rol van fysieke verschijning niet getest en bestaat er een groot risico bij het terugbrengen van eetstoornissen bij een grote groep van diverse mensen tot één enkel mechanisme. Er is veel meer bij eetstoornissen dan alleen het lichaamsbeeld. Eetstoornissen worden veroorzaakt door een complex samenspel van genetische en omgevingsfactoren.
Behandeling van holebi's met een eetstoornis
Er zijn geen behandelingen specifiek voor holebi's met een eetstoornis. Behandelingen die zijn ontwikkeld voor heteroseksuele patiënten kunnen effectief zijn wanneer ze worden toegepast met culturele gevoeligheid. Het is belangrijk dat zorgverleners aandacht besteden aan vraagstukken over seksuele identiteit. Therapeuten kunnen patiënten helpen om geïnternaliseerde homofobie en coming-out aan te pakken en te werken aan zelfacceptatie en het vergroten van het gevoel van eigenwaarde. Omdat holebi's mogelijk geen sociale steun hebben, kan het vergroten ervan ook een belangrijk aandachtspunt van de behandeling zijn.
Helaas kunnen holebi's te maken krijgen met verhoogde drempels voor behandeling. Bijna al het materiaal over eetstoornissen is geschreven voor cisgender heteroseksuele vrouwen, dus diverse mensen voelen zich misschien niet welkom bij behandelcentra voor eetstoornissen. LHB'ers kunnen te maken krijgen met een gebrek aan cultureel competente hulpverleners die zowel ervaring hebben met eetstoornissen als gevoelig zijn voor de complexiteit van hun seksuele identiteit. Of ze voelen zich misschien ongemakkelijk om over hun ervaringen te praten in behandelomgevingen waar de meerderheid van de mensen heteroseksueel is. Zij hebben mogelijk extra ondersteuning en verbinding met andere holebi's nodig. Als dat niet te vinden is in hun behandelomgeving, kunnen ze het misschien vinden in online ondersteuningsgemeenschappen.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.
