Tricyclische antidepressiva (TCA's) zijn geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van depressie, bipolaire stoornis en andere aandoeningen zoals chronische pijn en slapeloosheid. Hoewel nieuwere klassen van antidepressiva veel minder bijwerkingen hebben, hebben TCA's nog steeds hun plaats bij de behandeling van deze en andere aandoeningen. Tricyclische antidepressiva, voor het eerst geïntroduceerd in de jaren vijftig, worden zo genoemd omdat hun moleculaire structuur is samengesteld uit drie ringen van atomen.
Hoe tricyclische antidepressiva werken?
In het algemeen wordt depressie veroorzaakt door een chemische onbalans in de hersenen die resulteert in abnormale communicatie tussen zenuwcellen (neuronen). De chemicaliën die deze berichten afleveren, worden neurotransmitters genoemd.
Deze chemische boodschappen worden van het ene neuron naar het andere doorgegeven en kunnen, afhankelijk van het type neurotransmitter dat erbij betrokken is, van invloed zijn op hoe u zich voelt en reageert.
Tricyclische antidepressiva werken door de reabsorptie van neurotransmitters, serotonine en noradrenaline genaamd, te voorkomen. Het lichaam heeft beide nodig om normaal te kunnen functioneren. Als er te veel van een van beide is, kun je uiteindelijk angst ervaren. Als er niet genoeg is, kan depressie ontstaan.
Omdat TCA's de routinematige reabsorptie (heropname) van deze neurotransmitters voorkomen, zal er meer vrij circuleren in de synaptische spleet tussen neuronen in de hersenen. Als u een depressie heeft, kan het herstel van de serotonine- en noradrenalinespiegels leiden tot een verbetering van uw symptomen
Behandelde aandoeningen
Tricyclische antidepressiva worden voornamelijk gebruikt om stemmingsstoornissen te behandelen, maar hebben ook hun plaats bij de behandeling van angststoornissen, persoonlijkheidsstoornissen en neurologische aandoeningen. Ze worden vaak gebruikt wanneer andere medicijnen geen verlichting kunnen bieden.
Stemmingsstoornissen die vaak met TCA's worden behandeld, zijn onder meer:
- Bipolaire stoornis
- Dysthymie (aanhoudende milde depressie)
- Depressieve stoornis (MDD)
Angststoornissen die soms met TCA's worden behandeld, zijn onder meer:
- Body dysmorphic disorder (BDD), inclusief eetstoornissen zoals anorexia nervosa en boulimia nervosa
- Gegeneraliseerde angststoornis (GAD)
- Obsessief-compulsieve stoornis (OCS)
- Paniekstoornis (PD)
- Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
Neurologische aandoeningen die soms worden behandeld met tricyclische TCA's zijn onder meer:
- Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD)
- Chronische pijn
- Fibromyalgie
- ziekte van Parkinson
- Migraine
- Neuropatische pijn
TCA's kunnen ook worden gebruikt voor de behandeling van slapeloosheid, prikkelbare darmsyndroom (IBS), interstitiële cystitis, nachtelijke enuresis (bedplassen), narcolepsie en chronische hik.
Goedgekeurde medicijnen
Bij tricyclische antidepressiva duurt het, net als bij andere antidepressiva, gewoonlijk zes tot acht weken voordat u enige substantiële verbetering van uw depressiesymptomen voelt. Enkele van de meer algemeen voorgeschreven TCA's zijn:
- Anafranil (clomipramine)
- Ascendine (amoxapine)
- Elavil (amitriptyline)
- Norpramine (desipramine)
- Pamelor (nortriptyline)
- Sinequan (doxepin)
- Surmontil (trimipramine)
- Tofranil (imipramine)
- Vivactil (protriptyline)
Vaak voorkomende bijwerkingen
Hoewel verschillende TCA's enigszins verschillende werkingsmechanismen hebben, hebben ze vergelijkbare bijwerkingen. Veel hiervan houden verband met het effect dat de medicijnen hebben op de gladde spieren van de inwendige organen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn:
- Ongerustheid
- Wazig zien
- Constipatie
- Duizeligheid
- Slaperigheid
- Verhoogde eetlust
- Spiertrekkingen
- Misselijkheid en overgeven
- Snelle of onregelmatige hartslag
- seksuele disfunctie
- Zweten
- Zwakheid
- Gewichtstoename
Deze bijwerkingen kunnen worden verminderd als de behandeling wordt gestart met lagere doseringen en vervolgens geleidelijk wordt verhoogd. Hoewel het op zich niet strikt verslavend is, kan langdurig gebruik van TCA's leiden tot drugsverslaving.
TCA's zijn ook een belangrijke oorzaak van fatale overdosis drugs in de Verenigde Staten. De eerste symptomen kunnen een droge mond, wazig zien, urineretentie, constipatie, duizeligheid, braken en hallucinaties zijn. Indien onbehandeld, kan een overdosis leiden tot delirium, toevallen, coma, hartstilstand en overlijden.
Geneesmiddelinteracties
Sommige bijwerkingen van tricyclische antidepressiva kunnen verergeren als ze samen met andere geneesmiddelen worden ingenomen. In andere gevallen kan het de biologische beschikbaarheid (concentratie) van het geneesmiddel in de bloedbaan beïnvloeden.
Als zodanig moet u uw arts altijd informeren over alle stoffen die u gebruikt, inclusief vrij verkrijgbare medicijnen, kruidenremedies en recreatieve drugs. Bepaalde geneesmiddelen zijn gecontra-indiceerd voor gebruik met tricyclische antidepressiva, waaronder:
- Alcohol blokkeert de werking van TCA's en moet worden vermeden.
- Anticholinergica die worden gebruikt om urine-incontinentie en COPD te behandelen, kunnen darmverlamming veroorzaken als ze gelijktijdig worden toegediend met een TCA.
- Clonidine, dat wordt gebruikt om hypertensie te behandelen, kan een gevaarlijke stijging van de bloeddruk veroorzaken bij gebruik in combinatie met een TCA.
- Epinefrine dat wordt gebruikt om ernstige allergische reacties te behandelen, kan ook ernstige hoge bloeddruk veroorzaken als het wordt gebruikt met een TCA.
- Monoamineoxidase (MAO)-remmers, ook gebruikt als antidepressiva, kunnen hoge koorts, convulsies veroorzaken en zelfs de dood wordt gelijktijdig toegediend met een TCA.
- Tagamet (cimetidine), gebruikt om maagzuur te verminderen, kan de concentratie van de TCA in uw bloed verhogen, waardoor de bijwerkingen van het geneesmiddel verder toenemen.
Een woord van Verywell
Tricyclische antidepressiva kunnen effectief zijn bij de behandeling van depressie, maar werken bij sommige mensen mogelijk niet zo goed als bij anderen. In sommige gevallen kunnen de bijwerkingen van het medicijn ondraaglijk worden en uw kwaliteit van leven verstoren. Als u ernstige bijwerkingen krijgt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts, maar stop niet met de behandeling totdat uw arts u dat zegt.
Plotseling stoppen kan ontwenningsverschijnselen veroorzaken, waaronder misselijkheid, koorts, koude rillingen, hoofdpijn, duizeligheid, lethargie en braken. Uw arts kan uw dosering mogelijk verlagen tot waar de behandeling aanvaardbaar is. Zo niet, dan moet hij of zij de dosis geleidelijk afbouwen totdat u veilig kunt stoppen.
