Gegeneraliseerde angststoornis (GAD) kan een uitdaging zijn om te diagnosticeren. Mensen beschouwen paniekaanvallen als een kenmerk van alle angststoornissen, maar GAS is anders omdat er over het algemeen geen paniekaanvallen zijn die verband houden met de aandoening.
Als gevolg van deze misvatting kan een persoon, zonder de ervaring van paniekaanvallen, denken dat hij zich "gewoon te veel zorgen maakt". Hun worsteling met constante zorgen kan worden geminimaliseerd of afgewezen en op zijn beurt niet goed worden gediagnosticeerd of behandeld
De meesten van ons ervaren zorgen en situaties die ons angstig kunnen maken, dus waar zoeken professionals naar om te bepalen of iemands zorgen en angst verband houden met GAS?
Een evaluatie van symptoomcriteria, zoals beschreven in "The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders", 5e editie (ook bekend als de DSM-5), is de eerste stap. Beroepsbeoefenaren in de geestelijke gezondheidszorg zoeken naar factoren zoals buitensporige, belemmerende zorgen in combinatie met een verscheidenheid aan fysieke symptomen, en gebruiken vervolgens bewezen diagnostische beoordelingen om een diagnose te stellen en andere mogelijkheden uit te sluiten.
Symptomen
De DSM-5 schetst specifieke criteria om professionals te helpen bij het diagnosticeren van gegeneraliseerde angststoornis. Het hebben van een standaard set symptomen om naar te verwijzen bij het beoordelen van cliënten helpt hen om de geestelijke gezondheidsproblemen nauwkeuriger te diagnosticeren en op hun beurt een effectiever zorgplan op te stellen.
Criteria voor het diagnosticeren van GAD
Bij het beoordelen van GAD zijn klinische professionals op zoek naar het volgende:
- De aanwezigheid van overmatige angst en zorgen over een verscheidenheid aan onderwerpen, gebeurtenissen of activiteiten. Zorgen komen vaker wel dan niet voor gedurende ten minste zes maanden en zijn duidelijk overdreven.
- De zorg wordt als zeer uitdagend ervaren om te beheersen. De zorgen bij zowel volwassenen als kinderen kunnen gemakkelijk van het ene onderwerp naar het andere verschuiven.
- De angst en zorgen gaan gepaard met ten minste drie van de volgende fysieke of cognitieve symptomen (bij kinderen is slechts één van deze symptomen nodig voor de diagnose GAS):
- Opgewonden of rusteloosheid
- gemakkelijk vermoeiend; meer vermoeid dan normaal
- Verminderde concentratie of het gevoel alsof de geest leeg wordt
- Prikkelbaarheid (al dan niet waarneembaar voor anderen)
- Verhoogde spierpijn of -pijn
- Moeite met slapen (vanwege moeite met inslapen of doorslapen, rusteloosheid 's nachts of onbevredigende slaap)
Overmatige piekeren betekent piekeren, zelfs als er geen specifieke dreiging aanwezig is of op een manier die niet in verhouding staat tot het daadwerkelijke risico. Iemand die worstelt met GAS ervaart een hoog percentage van de tijd dat hij wakker is zich ergens zorgen over te maken. De zorg kan gepaard gaan met het zoeken naar geruststelling van anderen
Bij volwassenen kan de zorg gaan over verantwoordelijkheden of prestaties op het werk, de eigen gezondheid of de gezondheid van familieleden, financiële zaken en andere alledaagse, typische levensomstandigheden. Bij kinderen is de kans groter dat ze zich zorgen maken over hun capaciteiten of de kwaliteit van hun prestaties (bijvoorbeeld op school). Veel mensen met GAS ervaren ook symptomen zoals zweten, misselijkheid of diarree.
De angst, zorgen en andere bijbehorende symptomen maken het moeilijk om dagelijkse activiteiten en verantwoordelijkheden uit te voeren. Ze kunnen problemen veroorzaken in relaties, op het werk of op andere belangrijke levensgebieden
Om een diagnose van GAS te stellen, moeten deze symptomen ook geen verband houden met andere medische aandoeningen en mogen ze niet worden verklaard door een andere psychische stoornis of door het effect van middelengebruik, inclusief voorgeschreven medicatie, alcohol of recreatieve drugs.
1:20Kijk nu: 7 manieren om uw angst te verminderen
Beoordeling
Tijdens een beoordeling zal uw arts de diagnostische criteria, gestandaardiseerde beoordelingen en hun klinische oordeel gebruiken om een diagnose te stellen.
Over het algemeen zullen ze op een open manier naar uw symptomen vragen, maar het kan ook zijn dat u gevraagd wordt om zelfrapportagevragenlijsten in te vullen. Deze doorgaans korte maatregelen kunnen helpen bij het bepalen van de diagnose (zoals de schaal van gegeneraliseerde angststoornis 7 doet) of de ernst van de symptomen.
In gespecialiseerde zorginstellingen, zoals een kliniek voor angststoornissen, worden soms gestandaardiseerde beoordelingsinstrumenten gebruikt om symptomen te evalueren. In dit geval voert uw arts een semigestructureerd interview. Het interview zal waarschijnlijk een gestandaardiseerde reeks vragen bevatten, en uw antwoorden zullen uw arts helpen om een nauwkeurige diagnose te stellen.
Veelgebruikte en goed gevalideerde diagnostische interviews voor volwassenen zijn het Structured Clinical Interview for DSM Disorders (SCID) en het Anxiety and Related Disorders Interview Schedule voor DSM-5 (ADIS-5). Er is een kindversie van de ADIS, waarin zowel aan de ouder als aan het kind wordt gevraagd naar de symptomen van het kind. Deze interviews evalueren ook de aanwezigheid van andere geassocieerde aandoeningen zoals depressie.
Discussiegids gegeneraliseerde angststoornis
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen de juiste vragen te stellen bij uw volgende doktersafspraak.
Download PDF
Jouw bezoek
Vergeet niet om bij het eerste bezoek eerlijk te zijn tegen uw zorgverlener, zowel bij het invullen van formulieren als bij het persoonlijk bespreken van uw symptomen. Door openhartig en eerlijk te zijn, kunt u bepalen wat er aan de hand is en een zorgplan opstellen dat specifiek is afgestemd op uw behoeften.
Zelfbeoordeling
Als u zich afvraagt of u of uw kind mogelijk GAD heeft, kunt u overwegen een korte online zelfscreeningtool voor volwassenen of voor kinderen in te vullen die wordt aangeboden door de Anxiety and Depression Association of America (ADAA). Als u dit doet, u moet nog steeds met een professional in de geestelijke gezondheidszorg of uw arts spreken voor een juiste diagnose en behandeling.
Wanneer hulp zoeken?
Veel mensen die met GAS worstelen, hebben lange tijd symptomen voordat ze hulp zoeken. Een diagnose stellen kan een uitdaging zijn, vooral wanneer angst zo constant en wijdverbreid aanvoelt.
Slechts ongeveer 20% van de mensen met angstsymptomen zoekt behandeling. In 2020 adviseerde een nationale coalitie van gezondheidswerkers voor vrouwen om alle vrouwen van 13 jaar en ouder te screenen op angst. De prevalentie van angststoornissen is ongeveer twee keer hoger bij vrouwen dan bij mannen, dus preventieve screenings kunnen nuttig zijn bij ervoor te zorgen dat vrouwen en meisjes passende interventies krijgen om de gezondheid en het welzijn te verbeteren.
Contact opnemen met een geestelijke gezondheidszorg of een andere klinische zorgverlener is een moedige stap die kan helpen verduidelijken wat er aan de hand is en die op zijn beurt kan leiden tot het opstellen van een zorgplan dat u kan helpen verlichting te vinden en een gevoel van welzijn terug te krijgen.
Wanneer u besluit om hulp te zoeken, moet u er rekening mee houden hoe moeilijk het is om enig gevoel van kalmte, troost en geruststelling rond uw zorgen te voelen.
Als je merkt dat je constant op zoek bent naar geruststelling van anderen, of herhaaldelijk verschillende methoden van stressbeheersing en ontspanning probeert, zonder resultaat, kan het de moeite waard zijn om contact op te nemen met een professional.
Weet ook dat het niet ervaren van paniekaanvallen een andere belangrijke reden is waarom mensen geen hulp zoeken voor hun angst. Hun zorgen kunnen chronisch en zorgwekkend zijn, maar omdat er geen perioden van acute paniekaanvallen zijn, schrijven ze de uitdagingen eenvoudigweg af als een 'zorgwart'.
Dit wordt hun misschien zelfs door anderen verteld wanneer ze geruststelling zoeken of troost proberen te vinden. Onthoud echter dat GAD anders is omdat paniekaanvallen meestal niet aanwezig zijn, dus laat deze factor je er niet van weerhouden om hulp te zoeken.
Let daarnaast op de fysieke symptomen die gepaard gaan met uw zorgen. Naarmate de angst voortduurt, kunt u steeds meer problemen ondervinden met zaken als hoofdpijn, spijsvertering, rusteloosheid en vermoeidheid. Als u merkt dat uw zorgen overdreven aanvoelen en andere lichamelijke symptomen veroorzaken, kunt u er baat bij hebben om met een geestelijke gezondheids- of andere zorgverleners.
Een clinicus vinden
Neem de tijd om onderzoek te doen en aanbieders te zoeken die gespecialiseerd zijn in de behandeling van angst. Omdat angst aanwezig is in zoveel psychische aandoeningen, wil je praten met iemand die de specifieke criteria begrijpt die nodig zijn, zodat je nauwkeurig kunt worden gediagnosticeerd en behandeld.
Huisartsen kunnen vaak doorverwijzen naar vertrouwde en gespecialiseerde GGZ-aanbieders. Om een psychotherapeut bij u in de buurt te vinden, raadpleegt u anders verwijzingsbronnen zoals:
- Angst en depressie Association of America
- Vereniging voor Gedrags- en Cognitieve Therapieën
- Vereniging voor Contextuele Gedragswetenschappen
De American Psychiatric Association (APA) is een nationale organisatie van psychiaters die ook aanbevelingen kan doen voor lokale zorgverleners die psychiatrische evaluatie kunnen geven en medicijnen kunnen voorschrijven.
Een andere optie is om een online therapieprogramma te proberen.
Differentiële diagnose
Angstsymptomen zijn te vinden in veel categorieën van psychische aandoeningen die worden vermeld in de DSM-5, zoals stemmingsstoornissen, eetstoornissen en cognitieve stoornissen. Binnen de categorie angststoornissen zijn er veel symptomen die elkaar overlappen en angststoornissen kunnen soms met elkaar verward worden.
Terwijl ze bij een zorgverlener zitten, zullen ze informatie zoeken die hen zal helpen om uw aandoening het beste te diagnosticeren. Het geven van een differentiële diagnose betekent het onderscheiden van de ene aandoening van de andere wanneer er symptomen zijn die elkaar overlappen.
Enkele voorwaarden die mogelijk moeten worden uitgesloten, zijn onder meer:
- Obsessief-compulsieve stoornis (OCS)
- Angststoornis
- Sociale angststoornis
Hoewel sommige van deze aandoeningen meer terloops door het grote publiek worden besproken, zijn er specifieke criteria waaraan moet worden voldaan om een van deze (of andere aandoeningen) correct te kunnen diagnosticeren.
Er kunnen andere gedragingen en symptomen zijn die bij angst aanwezig kunnen zijn. Wanneer iemand zich bijvoorbeeld bezighoudt met zelfsaboterend gedrag, zoals uitstelgedrag, kan hij of zij worden gezien als worstelend met zelfregulering en gedragsproblemen. Het over het hoofd zien van angstelementen die verband houden met dit gedrag kan uiteindelijk een obstakel vormen voor iemand om een effectieve behandeling te krijgen.
Zitten met een gekwalificeerde professional om een nauwkeurige diagnose te stellen is de sleutel. De bereidheid hebben om hulp te zoeken, eerlijk zijn tegen uw zorgverlener en actief deelnemen aan de behandeling kan u helpen een gevoel van welzijn terug te krijgen.
Een woord van Verywell
Onthoud: GAS is een behandelbare aandoening. U (of uw kind) hoeft zich geen zorgen te maken in stilte. Behandeling, met name psychotherapie, zelfhulpbenaderingen of andere therapieën, zal u verschillende manieren leren om met uw angst om te gaan. Er zijn ook medicijnen die kunnen helpen.
Wat kan een gegeneraliseerde angststoornis veroorzaken?