Een eerder artikel presenteerde een fictief first-person account van iemand met een sociale angststoornis (SAD). Het doel van dat artikel was om een persoonlijk tintje te geven aan de informatieve artikelen op deze site. Misschien beschreef het artikel iemand die je kent. Misschien heb je zelf ook wel eens last gehad van een aantal van die symptomen.
Als nieuwe toevoeging aan deze serie is hier een dag uit het leven van een tiener met SAD.
Hoewel SAD-symptomen bij tieners niet altijd verschillen van die van volwassenen, kunnen tieners hun angst enigszins anders uiten dan volwassenen.
In veel opzichten kunnen de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd zelfs nog moeilijker zijn; sociale en academische druk kan de symptomen van sociale angst vaak verergeren
Misschien ben je een tiener met sociale angst en lijkt dit verhaal veel op jou.
Of misschien ben je een ouder, leraar of andere volwassene die een tiener kent die overdreven angstig, angstig en verlegen lijkt. Zal vandaag de dag zijn dat je hulp zoekt of aan iemand anders aanbiedt?
Een tienerdag met SAD
Deze beschrijving is gebaseerd op verhalen verteld door lezers van deze website, evenals verschillende waargebeurde verhalen over sociale angst bij tieners, waaronder 'Kirstin's Story: No Place to Stand', 'Rae: My True Story of Fear, Anxiety and Social Phobia', en "Wat je van me moet denken: een verslag uit de eerste hand van de ervaring van een tiener met een sociale angststoornis."
Dit is een fictief verslag en niet gebaseerd op de ervaringen van een persoon.
Ik beklim met tegenzin de trappen van mijn middelbare school, wetend wat er in het verschiet ligt.
Ik heb geen vrienden op deze school, dus het is een lange dag van eenzaamheid. Ik kom altijd vroeg aan omdat ik bang ben om te laat voor de les te komen. Ik kon de gedachte niet verdragen dat ik te laat zou komen en dat iedereen naar me zou kijken.
Omdat ik vroeg arriveer, lopen de leraren vaak langs me. Ik houd mijn hoofd naar beneden zodat we elkaar niet gedag hoeven te zeggen en de onhandigheid die dat met zich mee zou brengen.
Ik weet wat ze denken.
Wat is er mis met haar?
Waarom heeft ze niemand om mee te praten?
Ik kom aan bij mijn eerste menstruatieles en luister naar het gebabbel om me heen. Iedereen heeft het over zijn weekend. Ik houd mijn hoofd naar beneden en probeer niemands blik te vangen.
Ik doe hetzelfde met de leraar in de hoop dat hij me geen vraag stelt. Soms werkt het, soms niet. Als ik een vraag krijg, mompel ik snel een antwoord, en wens ik dat de vloer zich gewoon zou openen en me heel zou opslokken.
Tijdens de lunch zit ik meestal alleen of met een groep kinderen die ik vroeger kende, maar waarmee ik niets meer gemeen heb. Ik weet dat ze zich afvragen waarom ik bij hen zit als ik nooit praat. Soms stelt een van hen mij een vraag. Ik houd meestal mijn ogen op mijn eten gericht en doe alsof ik ze niet hoor.
Ik weet zeker dat iedereen zich afvraagt wat er met mij aan de hand is.
Ik heb geprobeerd om lessen te plannen die mijn lessen gepland hadden om spreken in het openbaar te vermijden. Helaas is het niet helemaal te voorkomen.
Als ik een presentatie of toespraak moet houden, maak ik me daar maanden van tevoren zorgen over.
Als het in mijn laatste menstruatieles is, kan ik me de hele dag niet concentreren. Als ik eindelijk opsta om te spreken, klopt mijn hart zo hard dat ik zeker weet dat iedereen het kan horen. Mijn handen trillen en mijn stem ook. Ik heb moeite om op adem te komen. Ik weet zeker dat iedereen denkt dat ik gek ben of dat er echt iets mis met me is.
Buiten school ben ik niet echt betrokken bij activiteiten. Ik heb geen parttime baan zoals de meeste andere kinderen, omdat ik te bang ben om te solliciteren of op gesprek te gaan. Ik breng de meeste nachten en weekenden thuis door met lezen of huiswerk maken.
Ik heb met niemand gepraat over hoe ik me voel omdat ik dat ben
1) te beschaamd, en
2) bang dat ze zullen denken dat ik van een molshoop een berg maak.
Ik zou deze dingen moeten kunnen, toch? Het is gewoon een karakterfout dat ik zo'n moeite heb met sociale situaties. Als ik heel hard mijn best doe, zou ik in staat moeten zijn om extravert te worden en ermee om te gaan.
Mijn muziekleraar heeft wel eens geprobeerd met me te praten over mijn angst. Ze kon zien hoe angstig ik werd en vroeg me wat er aan de hand was, maar ik wuifde het gewoon weg.
Ik was te beschaamd om te praten over hoe ik me voelde; alsof ze zou denken dat ik gek was of zoiets. Het is nogal ironisch dat de reden dat ik met niemand kan praten over bang zijn voor mensen, is omdat ik bang ben voor mensen!
Soms word ik echt down over de gang van zaken; Ik denk dat ik soms zelfs een beetje depressief ben. Het verslijt je gewoon wanneer angst constant bij je is.
Ik ben zowel bezorgd als hoopvol over de toekomst. Ik hoop dat als ik klaar ben met de middelbare school alles makkelijker zal worden.
Hopelijk kan ik ergens opnieuw beginnen waar niemand mij kent en aan mijn angsten werken. Misschien zal ik op een gegeven moment de moed opbrengen om de hulp te krijgen die ik waarschijnlijk echt nodig heb.
Een woord van Verywell
Zowel medicatie als therapie (zoals cognitieve gedragstherapie) zijn effectief bij de behandeling van sociale angststoornis (SAD). Er is nu veel meer bekend over angststoornissen dan 20 jaar geleden. Als je met sociale angst leeft en ervoor kiest om hulp te zoeken, zijn er veel opties om beter te worden.
Als u of een geliefde worstelt met een sociale angststoornis, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Blijf in de tussentijd elke dag doorkomen. Lees verhalen over andere tieners met dezelfde problemen als jij en neem deel aan online forums over sociale angst.
Misschien zou je willen dat iemand de tijd neemt om je te vragen wat er aan de hand is. Misschien, als je met één persoon zou kunnen praten over hoe je je voelt, zou je misschien in staat zijn om voorbij dit probleem te komen dat elk moment van je leven in beslag neemt. Wie zal die persoon zijn? Kies iemand, en maak vandaag de dag dat je deelt hoe je je voelt.
