Mamie Phipps Clark is een bekende vrouwelijke psycholoog, vooral bekend om haar onderzoek naar ras, zelfrespect en de ontwikkeling van kinderen. Haar werk samen met haar man, Kenneth Clark, was van cruciaal belang in de Brown vs Board of Education-zaak in 1954, en ze was de eerste zwarte vrouw die een doctoraat in psychologie behaalde aan de Columbia University.
Het vroege leven van Mamie Phipps Clark
Mamie Phipps Clark werd geboren in Hot Springs, Arkansas. Haar vader, Harold, was een arts en haar moeder, Katie, was actief in het helpen van haar man met zijn praktijk. Aangemoedigd door haar ouders om haar opleiding voort te zetten, begon ze aan de universiteit als hoofdvak natuurkunde en wiskunde.
Ze ontmoette haar man, Kenneth Clark, in Howard, en hij overtuigde haar al snel om over te stappen naar psychologie. Ze is geslaagd magna cum laude in 1938 en werkte toen enige tijd op een advocatenkantoor waar ze uit de eerste hand de schadelijke effecten van segregatie kon zien, een rechtsstaat die zwarten en blanken gescheiden hield.
Ze begon al snel aan de graduate school en kreeg twee kinderen tijdens haar studie. Haar masterscriptie was gericht op de vorming van raciale identiteit en zelfrespect. Haar werk maakte de weg vrij voor verder onderzoek naar zelfconcept onder minderheden.
In 1943 behaalde ze haar Ph.D. van Columbia University. Ze was niet alleen de enige zwarte vrouw in het hele programma, maar ze werd ook de tweede Afro-Amerikaanse die een doctoraat behaalde aan Columbia, de eerste was haar man.
Haar carrière vestigen
Na zijn afstuderen ontdekte Clark dat het moeilijk was om goede banen te vinden. "Hoewel mijn man eerder een baan als docent had gekregen aan het City College van New York, werd me na mijn afstuderen al snel duidelijk dat een zwarte vrouw met een doctoraat in de psychologie een ongewenste anomalie was in New York City in het begin jaren '40', legde ze later uit
Na een korte analyse van gegevens voor de American Public Health Association, stapte ze over naar een functie als onderzoekspsycholoog voor het United States Armed Forces Institute. Terwijl hij werkte als testpsycholoog bij een organisatie voor dakloze zwarte meisjes, merkte Clark op hoe beperkt de geestelijke gezondheidszorg was voor minderheidskinderen.
In 1946 richtten Clark en haar man het Northside Center for Child Development op, het eerste bureau dat psychologische diensten aanbood aan kinderen en gezinnen die in het Harlem-gebied van New York City woonden. Clark was directeur van het Northside Center tot haar pensionering in 1979.
De Clark Doll-test
In een klassiek experiment lieten de Clarks zwarte kinderen twee poppen zien die in alle opzichten identiek waren, behalve dat één pop wit was en één zwart. De kinderen werden vervolgens een reeks vragen gesteld, waaronder met welke pop ze het liefst speelden, welke pop een "leuke" pop was, welke een "slechte pop" was en welke het meest op het kind leek.
De onderzoekers ontdekten dat niet alleen 59% van de kinderen de zwarte pop zou identificeren als de "slechte" pop, bijna 33% selecteerde de witte pop als degene waar ze het meest op leken.
Het experiment speelde een belangrijke rol in de Brown vs. the Board of Education-zaak door de schadelijke effecten van segregatie op kinderen aan te tonen. Het Hooggerechtshof oordeelde vervolgens dat rassenscheiding op Amerikaanse scholen ongrondwettelijk was.
Bijdragen aan psychologie
Mamie Phipps Clark speelde een belangrijke rol in de burgerrechtenbeweging, aangezien haar werk met haar man aantoonde dat het concept van "gescheiden maar gelijk" een verre van gelijke opleiding voor zwarte jongeren opleverde. Haar onderzoek naar zelfconcept onder minderheden inspireerde verder onderzoek over het onderwerp en opende nieuwe onderzoeksgebieden op het gebied van ontwikkelingspsychologie.
Helaas zijn haar belangrijke bijdragen in het verleden vaak over het hoofd gezien, met cursussen psychologiegeschiedenis en studieboeken waarin haar slechts terloops wordt genoemd. In zijn boek Geschiedenis van de psychologie, merkt auteur David Hothersall op dat minderheden, waaronder zwarte en vrouwelijke psychologen, lange tijd zijn verwaarloosd in de geschiedenis van de psychologie.
Haar publicaties zijn onder meer:
- Clark, M. (1944). Veranderingen in primaire mentale vermogens met de leeftijd. Archieven van de psychologie, 291. New York: Columbia University.
- Clark, MP & Karp, J. (1960). Een verslag over een herstelprogramma voor de zomer. Basisschoolblad, 61, 137-142.
- Clark, MP (1970). Veranderende concepten in de geestelijke gezondheidszorg, een overzicht van dertig jaar. Conference Proceedings, Dertigjarig jubileumconferentie, 7 mei. New York: Northside Center for Child Development.
- Clark, KB, & Clark, MP (1939). De ontwikkeling van het zelfbewustzijn en de opkomst van raciale identificatie bij negroïde kleuters. Tijdschrift voor sociale psychologie, 10(4), 591-599.
- Clark, KB, & Clark, MP (1939). Segregatie als een factor in de raciale identificatie van negroïde kleuters: een voorlopig rapport. Tijdschrift voor experimenteel onderwijs, 8(2), 161-165.