Lewis Terman was een invloedrijke psycholoog die bekend staat om zijn versie van de Stanford-Binet intelligentietest en om zijn longitudinaal onderzoek naar hoogbegaafdheid. Zijn onderzoek is het langstlopende longitudinale onderzoek dat ooit is uitgevoerd. Zijn werk heeft belangrijke bijdragen geleverd aan het begrip van hoe intelligentie levenssucces, gezondheid en resultaten beïnvloedt.
Lewis Terman's invloed op psychologie
Terman is vooral bekend om:
- Genetische studies van genialiteit
- Pionier in de onderwijspsychologie
- Eugenetica
- Verdere ontwikkeling en verfijning van de Binet-Simon IQ-test
- mentale testen
Vroege leven
Lewis Madison Terman was de 12e van 14 kinderen geboren op 15 januari 1877 in een boerenfamilie in Indiana. Hoewel maar weinig van zijn leeftijdsgenoten verder studeerden dan groep 8, was Terman zowel schools als ambitieus. Zijn vroege ervaringen waren misschien wat zijn latere passie voor het bestuderen van intelligentie en begaafdheid aanwakkerde.
Geholpen door leningen van zijn familie voltooide Terman zijn BS-, BP- en BA-diploma's aan Central Normal College van 1892 en 1898. Daarna behaalde hij in 1903 een BA en MA aan de Indiana University in Bloomington. In 1905 behaalde hij zijn Ph. .D. in psychologie aan de Clark University.
Carrière en onderzoek
Terman's Ph.D. proefschrift gericht op mentale tests die kunnen worden gebruikt om hoogbegaafde studenten te onderscheiden van degenen die cognitief gehandicapt waren. Hij ontwikkelde tests die complexe cognitieve vaardigheden meten en omvatten metingen van creativiteit, wiskundige vaardigheden, geheugen, motorische vaardigheden, logica en taalbeheersing.
Na zijn afstuderen werkte hij aanvankelijk als schoolhoofd in Californië en twee jaar later werd hij professor aan de Los Angeles State Normal School. In 1910 werd hij professor aan de Stanford University, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1956.
Nadat hij professor aan Stanford was geworden, werkte hij aan de herziening van de originele Binet-Simon-schalen voor gebruik bij Amerikaanse bevolkingsgroepen. Zijn bijgewerkte versie van de test werd bekend als de Stanford-Binet en werd de meest gebruikte IQ-test. Naast het herzien van de oorspronkelijke test, begon hij ook een formule te gebruiken waarbij de mentale leeftijd werd genomen, deze werd gedeeld door de chronologische leeftijd en vermenigvuldigd met 100 om te komen tot wat bekend staat als het intelligentiequotiënt of IQ.
Het eerste grootschalige gebruik van de test van Terman vond plaats tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar de test werd aangepast en gecombineerd met andere beoordelingen om de alfa- (op tekst gebaseerde) en alfa-bèta-tests (op afbeeldingen gebaseerde) van het leger te vormen. Miljoenen soldaten kregen deze beoordelingen, en degenen die een "A" of "B" score kregen, werden gepromoveerd tot officiersopleiding, terwijl degenen die een "D" of "E" kregen zo'n training niet kregen.
Terman was ook een bekende eugeneticus, die ooit Galton als een belangrijke invloed noemde. Op een gegeven moment deed hij Engelse tests aan zowel Spaanssprekende als ongeschoolde zwarte studenten en concludeerde hij dat de daaruit voortvloeiende lage scores het resultaat waren van erfelijkheid en een raciale basis hadden. Terman was ook lid van de Human Betterment Foundation, een groep die onder meer pleitte voor gedwongen sterilisatie van mensen die geestelijk ongeschikt werden geacht.
Terman's geniale studie
In 1921 begon Terman met zijn 'Genetic Studies of Genius', een longitudinaal onderzoek waarin werd onderzocht of studenten met een hoog IQ succesvoller waren in het leven. Wat hij ontdekte was dat zijn proefpersonen met een hoog IQ (die hij 'termieten' noemde) over het algemeen gezonder, groter en meer sociaal aangepast waren dan andere kinderen.
Op basis van zijn resultaten suggereerde Terman dat hoogbegaafde kinderen vroeg moeten worden geïdentificeerd, onderwijs op maat moeten krijgen en toegang moeten hebben tot speciaal opgeleide leraren. Terman ontdekte dat, hoewel veel van zijn proefpersonen met een hoog IQ zeer succesvol waren, niet alle proefpersonen het even goed deden en de meeste zelfs niet beter bleken dan het gemiddelde. Hij ontdekte wel dat degenen die uiteindelijk het meest succesvol waren, als kind hoger scoorden op zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en doelgerichtheid.
Het onderzoek loopt nog steeds, uitgevoerd door andere psychologen, en is het langstlopende onderzoek in de geschiedenis geworden.
Selecteer Publicaties
Terman publiceerde een aantal boeken en artikelen waarin het onderzoek dat hij deed naar intelligentie en IQ-tests gedetailleerd werd beschreven. Enkele hiervan zijn:
Terman, LM (1916). De meting van intelligentie: een uitleg van en een complete gids voor het gebruik van de Stanford-revisie en uitbreiding van de Binet-Simon Intelligence Scale. Boston. Houghton Mifflin Co.
Terman, LM (1917). De Stanford-revisie en uitbreiding van de Binet-Simon-schaal voor het meten van intelligentie. Baltimore. Warwick & York, Inc.
Terman, LM (1925). Genetische studies van genialiteit. Stanford: Stanford University Press.
Terman, LM (1930). Autobiografie van Lewis Terman. In Carl A. Murchison en Edwin G. Boring. Een geschiedenis van psychologie in autobiografie. Worcester, MA: Clark University Press.
Terman, L.M., en Merrill, M.A. (1937). Intelligentie meten: een gids voor de toediening van de nieuwe herziene Stanford-Binet-tests voor intelligentie. Boston: Houghton Mifflin-bedrijf.
Terman, L.M., Oden. M.H., en Bayley, N. (1947). Het hoogbegaafde kind wordt volwassen: vijfentwintig jaar follow-up van een superieure groep. Genetische studies van genialiteit. v. 4. Stanford: Stanford University Press.
Bijdragen aan psychologie
Lewis Terman speelde een belangrijke rol in de vroege ontwikkeling van de onderwijspsychologie en zijn intelligentietest werd een van de meest gebruikte psychologische beoordelingen ter wereld. Hij pleitte voor ondersteuning en begeleiding van kinderen die als hoogbegaafd werden geïdentificeerd om hun talenten en capaciteiten te koesteren.
Toch is de erfenis van Terman aangetast door een van de motivaties die ten grondslag liggen aan veel van zijn vroege onderzoek - een geloof in het selectief elimineren van bepaalde "ongewenste" eigenschappen door het gebruik van eugenetica en verplichte sterilisaties van zogenaamde "zwakzinnige" individuen. Hoewel hij zich later in zijn latere leven terugtrok uit deze standvastige positie, deed hij nooit formeel afstand van de overtuigingen waar hij zo lang voor had gepleit.
Worstelen met de moeilijke erfenis van Terman houdt in dat hij zijn vele bijdragen aan het veld en de invloed die zijn IQ-test op de wereld had afwegen tegen de koelbloedige houding die zoveel van zijn werk motiveerde.
"Aan de ene kant inspireerde zijn werk bijna alle innovaties die we tegenwoordig gebruiken om slimme kinderen uit te dagen en hun opleiding te verrijken", schreef Mitchell Leslie voor Stanford Magazine. "Aan de andere kant, zoals biograaf Minton opmerkt, maakten juist de kwaliteiten die Terman tot een baanbrekende wetenschapper maakten - zijn ijver, zijn zelfvertrouwen - hem ook dogmatisch, onwillig om kritiek te accepteren of zijn erfelijke opvattingen te onderzoeken."
In één onderzoek dat de meest invloedrijke psychologen van de 20e eeuw rangschikte, stond Terman op nummer 72 samen met G. Stanley Hall.
Terman stierf op 21 december 1956.