✅ Sociaal psycholoog en filosoof Erich Fromm

Inhoudsopgave

Fromm's carrière
Bijdragen aan psychologie
Geselecteerde publicaties

Erich Fromm was een Duitse sociaal psycholoog en psychoanalyticus die werd geassocieerd met de Frankfurter Schule van de kritische theorie. Hij stond bekend om het ontwikkelen van het concept dat vrijheid een fundamenteel onderdeel van de menselijke natuur was en voor het uitdagen van de theorieën van Sigmund Freud.

Fromm was een enig kind dat op 23 maart 1900 in Frankfurt werd geboren uit orthodox-joodse ouders. Hij zou zijn familie later omschrijven als 'zeer neurotisch'. Op 14-jarige leeftijd werd Fromm sterk beïnvloed door het begin van de Eerste Wereldoorlog en ontwikkelde hij een sterke interesse in het gedrag van groepen.

Hij ging op zoek naar antwoorden op zijn vragen in de geschriften van denkers als Sigmund Freud en Karl Marx.

Hij ging sociologie studeren aan de Universiteit van Heidelberg en promoveerde in 1922 onder toezicht van Alfred Weber. In 1924 begon hij psychoanalyse te studeren aan de Universiteit van Frankfurt voordat hij naar het Berlijnse Instituut voor Psychoanalyse verhuisde.

In 1926 trouwde hij met Freida Reichmann, een vrouw die 10 jaar ouder was dan hij en die ooit Fromms eigen psychoanalyticus was geweest. Het huwelijk ontbonden na vier jaar.

Fromm's carrière

Gedurende zijn hele leven had Fromm een drukke carrière met tal van onderwijsfuncties, naast het publiceren van een aantal boeken en het runnen van zijn eigen klinische praktijk. Fromm hielp bij de oprichting van het Frankfurt Psychoanalytic Institute, waar hij doceerde van 1929 tot 1932. Nadat de nazi's aan de macht kwamen, werd het Instituut verplaatst naar Genève, Zwitserland en later naar Columbia University in New York.

Nadat hij naar de Verenigde Staten was verhuisd, gaf Fromm les op een aantal scholen, waaronder de New School for Social Research, Columbia en Yale.

Fromm's kritiek op de theorieën van Sigmund Freud begon hem op gespannen voet te zetten met andere psychoanalytici, en in 1944 schorste het New York Psychoanalytic Institute hem van het begeleiden van studenten.

Fromm hertrouwde in 1944, werd Amerikaans staatsburger en verhuisde naar Mexico in de hoop de ziekte van zijn tweede vrouw te verlichten. Hij begon in 1949 les te geven aan de Nationale Autonome Universiteit van Mexico en bleef daar werken tot hij in 1965 met pensioen ging. Na de dood van zijn vrouw in 1952 richtte Fromm het Mexicaanse Instituut voor Psychoanalyse op waarvan hij de directeur bleef tot 1976.

Hij hertrouwde opnieuw in 1953 en bleef lesgeven in Mexico. Hij gaf ook les op andere scholen, waaronder Michigan State University en New York University. Fromm verhuisde in 1974 van Mexico-Stad naar Muralto, Zwitserland, waar hij tot aan zijn dood in 1980 woonde.

Bijdragen aan psychologie

Tegenwoordig wordt Erich Fromm algemeen beschouwd als een van de belangrijkste psychoanalytici van de 20e eeuw. Hoewel Freud een vroege invloed op hem had, werd Fromm later onderdeel van een groep die bekend staat als de neofreudianen, waaronder Karen Horney en Carl Jung.

Fromm was kritisch over veel van Freuds ideeën, waaronder het Oedipuscomplex, de levens- en doodsinstincten en de libidotheorie.

Fromm geloofde dat samenleving en cultuur ook een belangrijke rol speelden in de individuele menselijke ontwikkeling.

"De belangrijkste taak van de mens in het leven is om zichzelf te baren, om te worden wat hij potentieel is. Het belangrijkste product van zijn inspanning is zijn eigen persoonlijkheid." - De mens voor zichzelf, 1947.

Fromm had een grote invloed op de humanistische psychologie. Hij geloofde dat het leven een contradictie was, omdat de mens zowel deel uitmaakt van de natuur als er los van staat.

Uit dit conflict komen existentiële basisbehoeften voort, waaronder verbondenheid, creativiteit, geworteldheid, identiteit en een oriëntatiekader, aldus Fromm.

Van zijn eigen werk zou Fromm later uitleggen: "Ik wilde de wetten begrijpen die het leven van de individuele mens beheersen, en de wetten van de samenleving - dat wil zeggen, van mensen in hun sociale bestaan. Ik probeerde de blijvende waarheid te zien in Freuds concepten tegenover die veronderstellingen die aan herziening toe waren. Ik probeerde hetzelfde te doen met de theorie van Marx en ten slotte probeerde ik tot een synthese te komen die volgde op het begrip en de kritiek van beide denkers.' - Voorbij de ketens van illusie, 1962.