De American Psychiatric Association erkende paniekstoornis voor het eerst als een psychische aandoening in 1980. Het was toen dat paniekstoornis werd gecategoriseerd in de Diagnostic & Statistical Manual of Mental Disorders, het handboek dat door professionals in de geestelijke gezondheidszorg wordt gebruikt om psychische aandoeningen te diagnosticeren.
Onderzoekers, psychiaters en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg die paniekstoornis behandelen, hebben lang gedebatteerd over welke criteria moeten worden opgenomen in de diagnose van paniekstoornis.
Gezien het feit dat paniekstoornis en agorafobie relatief nieuw geclassificeerde stoornissen zijn, dat er veel publieke misvattingen zijn over paniekstoornis, en de moeilijkheid die professionals in de geestelijke gezondheidszorg hebben om het eens te worden over de diagnostische criteria, is het niet verwonderlijk dat paniekstoornis het potentieel heeft om een verkeerde diagnose te stellen. .
Na het zoeken naar hulp voor paniekstoornis, is het mogelijk om een verkeerde diagnose te stellen of helemaal niet te worden gediagnosticeerd. Hier worden enkele mogelijke redenen genoemd waarom een verkeerde diagnose kan optreden.
Verwante en gelijktijdig voorkomende aandoeningen
Er zijn verschillende psychische aandoeningen die enkele vergelijkbare kenmerken en symptomen van paniekstoornis hebben. Volgens de DSM is paniekstoornis gecategoriseerd als een angststoornis. Angststoornissen hebben allemaal enkele overeenkomsten, met name onderliggende angst en zorgen.
Sociale angststoornis, obsessief-compulsieve stoornis, algemene angststoornis en PTSS zijn allemaal angstgerelateerde aandoeningen die overeenkomsten vertonen met paniekstoornis. Omdat deze aandoeningen zo nauw verwant zijn, is het niet verwonderlijk dat er een verkeerde diagnose kan worden gesteld.
Het is ook niet ongebruikelijk dat een persoon met een paniekstoornis ook een andere psychische aandoening heeft.
Een verkeerde diagnose kan optreden wanneer een aandoening niet wordt herkend. Depressie is bijvoorbeeld een stemmingsstoornis die vaak gepaard gaat met paniekstoornis. Als een persoon worstelt met zowel symptomen van depressie als paniek, kan het zijn dat de symptomen van depressie duidelijker zijn dan de symptomen van de paniekstoornis.
Miscommunicatie met professionals in de geestelijke gezondheidszorg
Bij het zoeken naar hulp voor uw paniekstoornis en angst, is het belangrijk om professionals te vinden die goed geïnformeerd zijn over het diagnosticeren van psychische aandoeningen. Huisartsen, psychiaters, psychologen en psychologen in de geestelijke gezondheidszorg zijn allemaal professionals die paniekstoornissen behandelen.
Om de juiste diagnose te krijgen, moet u open en eerlijk zijn over uw symptomen. Een verkeerde diagnose kan optreden als uw arts geen duidelijke en nauwkeurige informatie heeft over wat u heeft meegemaakt. Een goede communicatie met uw arts zal u helpen de diagnose en behandeling te krijgen die u nodig heeft.
Paniekstoornis Discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen de juiste vragen te stellen bij uw volgende doktersafspraak.
Download PDF
Zorg ervoor dat u eventuele zorgen over uw diagnose met uw arts bespreekt en wees niet bang om een second opinion te krijgen.
Paniekstoornis niet begrijpen
Er zijn veel misverstanden en mythes over paniekstoornis. De media gebruiken bijvoorbeeld vaak de term 'paniekaanval' om algemene nervositeit te beschrijven. Vaak worden de woorden paniekaanval en angst door elkaar gebruikt, ook al zijn er duidelijke verschillen.
Als bij u een psychische aandoening is vastgesteld, vraag dan uw zorgverlener om de diagnostische criteria aan u uit te leggen en de redenen voor het stellen van die diagnose. U denkt misschien dat u een verkeerde diagnose heeft gekregen, maar het is mogelijk dat u niet voldeed aan de diagnostische criteria voor paniekstoornis.
Een verkeerde diagnose is een serieus probleem. Als u een verkeerde of niet-gediagnosticeerde diagnose heeft gekregen, krijgt u mogelijk niet de juiste behandeling voor paniekstoornis. Als u denkt dat er een verkeerde diagnose bij u is gesteld, neem dan contact op met uw arts of zorgverlener.
Het kan handig zijn om een lijst met uw symptomen bij de hand te hebben en u kunt overwegen een ondersteunende geliefde in te schakelen om mee te nemen naar uw afspraak. Hoogstwaarschijnlijk zal uw arts uw zorgen wegnemen en een behandelplan bepalen waarmee u uw symptomen kunt beheersen.
