Wat de wetenschap ons vertelt over zoomvermoeidheid

Belangrijkste leerpunten

• Zoomuitputting komt veel voor als gevolg van de COVID-10-pandemie en de wereldwijde verschuiving naar virtuele communicatie-instellingen.
• Er zijn zowel fysieke als mentale bijdragen aan deze uitputting, en het is belangrijk om stappen te ondernemen om deze effecten te verminderen.

Velen van ons, vooral de jongere generaties, zijn al jaren aangesloten op nieuwere technologie voor sociale verbinding, werk en onderwijs. Met het begin van de COVID-19-pandemie en de wijdverbreide thuisbestellingen die daarmee gepaard gingen, is er echter een enorme verschuiving geweest naar virtuele connectiviteit tussen mensen van alle leeftijden, waarbij Zoom een ​​van de grootste begunstigden is .

Hoewel er een aantal voordelen zijn aan videoconferentietechnologie zoals Zoom, is er ook een zware tol die het van een persoon kan eisen, wat leidt tot wat nu algemeen bekend staat als Zoom-vermoeidheid. Volgens onderzoeker en docent Jeremy Bailenson, PhD, zijn er een aantal redenen waarom veel mensen door dit soort communicatie uitgeput raken door hun dagelijkse Zoom-oproepen.

Wat is zoomvermoeidheid?

Zoomvermoeidheid kan sterk lijken op traditionele burn-out - een veelvoorkomend verschijnsel in 'normale' tijden - maar is een specifiek type uitputting dat optreedt als reactie op de toegenomen behoefte aan videoconferenties gedurende de dag voor mensen die op afstand werken.

Hoewel een deel van deze soort zeker een algemeen antwoord is op wat een wereldwijde crisis in de geestelijke gezondheid is geworden, bespreekt Bailenson vier primaire oorzaken van de uitputting die vaak wordt gevoeld na Zoom-oproepen, waaronder gedwongen nabijheid en simulatie van oogcontact, overdreven gebaren, beperkte mobiliteit , en zelffocus.

Gedwongen nabijheid en simulatie van oogcontact

In de meeste relaties is gedrag zoals dicht bij iemand anders staan, direct oogcontact maken en vervolgens dat oogcontact volhouden, voorbehouden aan bepaalde mensen en intieme situaties. Het deelnemen aan Zoom-vergaderingen dwingt deelnemers echter om precies het tegenovergestelde te doen, door langdurig contact met collega's en soms zelfs vreemden te veinzen.

Bailenson's onderzoek omvatte het gebruik van "speaker" -weergave, waarbij het gezicht van de spreker kleiner is en bovenop het grote beeld van de andere gebruikers. Bailenson mat de afstand tussen zichzelf en anderen met wie hij sprak, verwijzend naar Edward T. Hall's definitie van intimiteit om te meten.

De grootte van het gezicht van de spreker op het scherm simuleert eigenlijk gewoon het directe oogcontact, wat vermoeiend is voor de hersenen om bij te houden. Bailenson zegt: "Mijn beste advies is om het zoomscherm te verkleinen. In plaats van dat het het hele scherm in beslag neemt, minimaliseer je het tot ongeveer een derde van het scherm. Dan zijn de gezichten niet langer groot als ze je aanstaren.”

Overdreven gebaren

Non-verbale communicatie is een zeer belangrijk aspect van relaties en verbinding, maar via Zoom worden we gedwongen om niet alleen een overvloed aan van deze non-verbale signalen te verzenden en te ontvangen, maar ook om te ontcijferen waarop we eigenlijk zouden moeten reageren.

In een face-to-face gesprek kun je afleiden wat een zijdelingse blik of een grijns betekent. Tijdens een videoconferentie hebben de non-verbale gebaren van een persoon vaak niets te maken met het gesprek in kwestie, of komen de gebaren niet overeen.

"Een van de dingen waar ik me zorgen over maak, is dat het medium de manier waarop we communiceren verandert. Denk aan de overdreven knikken en het ophouden van de duim. Hoe lang duurt het voordat dat hulpmiddelen worden die we gebruiken in dagelijkse, persoonlijke interactie?" zegt Bailenson.

Vastzitten op één plek

Om gezien te worden, moeten Zoom-deelnemers de hele vergadering op één plek blijven. Onder normale omstandigheden is er meer bewegingsvrijheid - u mag lopen, door de gang lopen, naar de badkamer gaan zonder uzelf te verontschuldigen, ronddraaien in uw stoel - verschillende dingen die we waarschijnlijk als vanzelfsprekend beschouwden voorafgaand aan deze virtuele conferenties.

Omdat er een goede Zoom-etiquette wordt verwacht, wordt van personen die hun camera's aan hebben, verwacht dat ze tijdens een vergadering effectief statig zijn.

"Een spiegel voor de hele dag"

Een andere factor die tot uitputting kan leiden, is het idee jezelf de hele dag te kunnen zien, mogelijk bezig te zijn met of je zorgen te maken over je uiterlijk. Hoewel er momenteel geen gegevens zijn om de effecten van de hele dag naar jezelf kijken op Zoom te bespreken, zijn er eerdere onderzoeken geweest die het effect hebben onderzocht dat zelffocus op een persoon heeft. In één onderzoek reageerden vrouwen bijvoorbeeld negatief op het zien van foto's en video's van zichzelf.

Katie Moffitt, MSW

Als je niet verplicht bent om op de camera te staan, doe dat dan niet! Je kunt zeker een actieve deelnemer zijn, zelfs als je video is uitgeschakeld.

- Katie Moffitt, MSW

Zoomvermoeidheid bestrijden?

Katie Moffitt, MSW, geeft enkele suggesties voor degenen die zich moeten bezighouden met langdurige Zoom-vergaderingen:

Als u een deelnemer bent

Doe mee op uw eigen voorwaarden. Als je niet verplicht bent om op de camera te staan, doe dat dan niet! Je kunt zeker een actieve deelnemer zijn, zelfs als je video is uitgeschakeld.

Als je controle hebt over je schema, oefen het dan. Stel indien mogelijk uw wekelijkse kalender in op een manier die voor u goed voelt. Beperk het aantal vergaderingen en ingebouwde pauzes tussen uw vergaderingen. Overlaad je dagen niet als dat niet nodig is!

Neem de tijd weg van uw bureau. Thuiswerken heeft deze pauzes weggenomen die we normaal gesproken als een onderdeel van het werk zouden beschouwen. Eet, wandel, luister naar iets ontspannends of vrolijks. Het belangrijkste is om afstand te nemen van de computer als het gaat om werk. Als we vanuit ons kantoor zouden werken, zouden we opstaan ​​om water te halen, in de "lunchroom" te eten, door de gang te lopen om een ​​vraag te stellen of een praatje te maken met een collega.

Als u een zoomruimte faciliteert

• Bouw pauzes in voor je deelnemers en gebruik verschillende methoden om met mensen in te checken en de groep te vragen of ze een pauze nodig hebben.
• Eindig vroeg als je kunt.
• Maak gebruik van brainstormruimten (dit zal zowel de deelnemers als de begeleider helpen).
• Erken uw eigen niveau van vermoeidheid.

De meeste mensen worstelen op de een of andere manier, dus als je uitdrukt waar je bent en mensen laat weten dat je allemaal op dezelfde pagina zit, kan dat een heel eind bijdragen aan het verlichten van een deel van die vermoeidheid, zegt Moffitt.

Wat dit voor u betekent?

We leven in ongekende tijden en we leren allemaal hoe we door deze nieuwe manier van leven moeten navigeren. Als je merkt dat je een burn-out voelt door de extra schermtijd, geef jezelf dan toestemming om pauzes te nemen en grenzen te creëren.

Uiteindelijk zal het nemen van deze stappen u niet alleen helpen om u beter te voelen, maar u op de lange termijn ook productiever maken.

Hoe om te gaan met zoomvermoeidheid