In psychologie-experimenten beschrijft selectief verloop de neiging van sommige mensen om eerder uit een studie te stappen dan anderen. Deze neiging kan de geldigheid van een psychologisch experiment in gevaar brengen.
Wanneer tijdens een experiment op twee of meer tijdstippen gegevens worden verzameld, zullen er natuurlijk mensen zijn die aan een onderzoek beginnen, maar dan ontdekken dat ze niet verder kunnen. Stoppen met een onderzoek kan om verschillende redenen plaatsvinden en kan zowel in experimentele als longitudinale ontwerpen voorkomen.
Het is belangrijk op te merken dat selectief verloop niet betekent dat bepaalde mensen eerder stoppen met een studie. In plaats daarvan houdt het simpelweg in dat mensen de neiging hebben om om verschillende redenen te stoppen met een experiment.
Oorzaken
De belangrijkste redenen waarom mensen stoppen met onderzoek worden soms de vier M's genoemd:
- Motivatie: Soms verliezen mensen gewoon de motivatie om door te gaan met een experiment. Ze raken verveeld en verliezen hun interesse of vinden andere dingen waar ze de voorkeur aan geven.
- Mobiliteit: In andere gevallen verhuizen mensen uit het gebied en kunnen ze om geografische redenen simpelweg niet meer verder in het onderzoek. Dit is vooral het geval tijdens longitudinaal onderzoek. Wanneer onderzoekers proberen de oorspronkelijke deelnemers te lokaliseren, kunnen ze ontdekken dat velen zijn verhuisd en niet kunnen worden gevonden.
- Ziektecijfers: Ziekte kan ook mensen beletten deel te nemen aan onderzoek en kan ertoe leiden dat ze stoppen met studeren. Deelnemers kunnen korte perioden van ziekte ervaren die hen ervan weerhouden deel te nemen op kritieke punten van het onderzoek, terwijl anderen ernstige ziekten of verslavingsrecidieven kunnen ontwikkelen die verdere deelname verhinderen.
- Sterfte: Ten slotte overlijden deelnemers soms voordat onderzoeksstudies zijn voltooid. Dit geldt met name voor longitudinale studies gericht op ouder wordende volwassenen.
Uitputtingsbias
Hoewel selectieve uitputting niet betekent dat bepaalde soorten deelnemers meer kans hebben om uit een studie te stappen, kan uitputting resulteren in een onderzoeksbias wanneer de mensen die voortijdig een studie verlaten fundamenteel anders zijn dan degenen die in de studie blijven.
Wanneer dit gebeurt, eindigen onderzoekers met een laatste onderzoeksgroep die heel anders is dan de oorspronkelijke steekproef.
Vanwege de verschillen tussen de oorspronkelijke steekproef en de uiteindelijke groep deelnemers aan een onderzoek, kan iets dat bekend staat als uitputtingsbias de resultaten van het onderzoek beïnvloeden.
Het is echter belangrijk op te merken dat als er geen systematische verschillen zijn tussen degenen die een studie voltooien en degenen die afhaken, de resultaten niet worden beïnvloed door de uitputtingsbias.
Bedreigingen voor de geldigheid
Wanneer bepaalde groepen individuen uit een studie vallen, kan uitputting ook de validiteit van de resultaten beïnvloeden. Aangezien de uiteindelijke groep deelnemers niet langer de oorspronkelijke representatieve steekproef nauwkeurig weergeeft, kunnen de resultaten niet worden gegeneraliseerd naar een grotere populatie.
Stel je voor dat onderzoekers een longitudinaal onderzoek doen naar de invloed van cardio-oefeningen op het cognitief functioneren naarmate mensen ouder worden. De onderzoekers beginnen hun studie met het verzamelen van gegevens van een representatieve steekproef van volwassenen van middelbare leeftijd tussen de 40 en 45 jaar. In de komende decennia blijven de onderzoekers periodiek gegevens verzamelen over de aerobe conditie en het cognitief functioneren van hun oorspronkelijke steekproef.
Selectief verloop zal natuurlijk gebeuren bij een onderzoek dat over zo'n lange periode plaatsvindt. Sommige deelnemers zullen verhuizen, sommigen zullen hun interesse verliezen, sommigen lijden aan ziekte en sommigen zullen zelfs overlijden.
Maar wat als bepaalde groepen individuen vatbaarder worden voor selectief verloop? Stel dat weduwnaars vaker uit de studie vallen dan weduwnaars die een langstlevende echtgenoot hebben. Omdat de uiteindelijke steekproef gegevens van deze groep mist, weerspiegelt deze mogelijk niet langer de tendensen die in de algemene populatie bestaan, waardoor de externe validiteit van het onderzoek wordt bedreigd en het moeilijk wordt om de resultaten naar de hele bevolking te generaliseren.
Interne validiteit kan ook een probleem zijn omdat er verschillende uitvalpercentages zijn tussen de controlegroepen en de experimentele groepen. Als onderzoekers bijvoorbeeld een experiment zouden uitvoeren met de behandeling van angst, zouden de resultaten van het onderzoek vertekend kunnen zijn als mensen in de experimentele groep vaker zouden afhaken dan die in de controlegroep.
Overweeg bijvoorbeeld of dit uitvalpercentage te wijten is aan angst die deelnemers verhindert het onderzoek af te ronden. Aangezien de experimentele groep een groter deel van de individuen omvat die baat hadden bij de behandeling, zullen de resultaten vertekend zijn en suggereren dat de behandeling misschien effectiever was dan ze in werkelijkheid was.
Een woord van Verywell
Enige uitputtingsslag is alleen natuurlijk in psychologiestudies. Zeer hoge uitputtingsniveaus kunnen echter de validiteit van de resultaten schaden. Onderzoek heeft ook aangetoond dat selectief verloop ook van invloed kan zijn op onderzoeksresultaten. In één onderzoek ontdekten onderzoekers bijvoorbeeld dat uitputting leidde tot overschatting van de effecten van behandeling