Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) kan niet worden gediagnosticeerd met een fysieke test, zoals een bloedtest of een röntgenfoto. In plaats daarvan gebruikt een gezondheidswerker een evaluatieproces om ADHD te diagnosticeren.
Tijdens de evaluatie verzamelt een professional informatie over u of uw kind om te bepalen of aan de criteria voor ADHD wordt voldaan. De criteria komen uit de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), de officiële diagnostische gids die in de Verenigde Staten wordt gebruikt.
Diagnostische criteria
Ongeacht de specifieke presentatie van ADHD-onoplettend, hyperactief-impulsief of gecombineerd, moet aan verschillende voorwaarden worden voldaan om tot een officiële diagnose te komen:
- Verschillende symptomen aanwezig vóór de leeftijd van 12 jaar
- Symptomen zijn aanwezig in meerdere settings (thuis, school, werk)
- Symptomen interfereren met of verminderen het dagelijks functioneren
- Symptomen kunnen niet beter worden verklaard door een andere psychische aandoening
onoplettend type
Voor kinderen tot 16 jaar moeten zes of meer symptomen van onoplettendheid aanwezig zijn, terwijl mensen van 17 jaar en ouder vijf of meer symptomen moeten vertonen. Deze symptomen moeten minstens zes maanden aanwezig zijn om een diagnose van ADHD te suggereren:
- Maakt vaak slordige fouten of negeert details
- Heeft moeite om afgestemd te blijven op specifieke taken of activiteiten
- Lijkt niet te luisteren als er tegen wordt gesproken
- Kan taken niet afmaken of instructies niet opvolgen
- Moeite met organiseren
- Vermijdt of heeft een hekel aan langdurige taken
- Verliest vaak belangrijke items uit het oog (portefeuilles, schoolmaterialen, enz.)
- Gemakkelijk afgeleid
- vaak vergeetachtig
Hyperactief/impulsief type
Dezelfde op leeftijd en tijd gebaseerde criteria als hierboven zijn nodig voor een ADHD-diagnose op basis van symptomen van hyperactiviteit-impulsiviteit:
- Regelmatig friemelen of kronkelen
- Negeert instructies om te blijven zitten of op één plek te blijven
- Beweegt zich of voelt zich rusteloos in situaties waarin dergelijke bewegingen ongepast zijn
- Kan niet rustig deelnemen aan vrijetijdsactiviteiten
- Overmatig praten
- Vervaagt antwoorden voordat een vraag is afgelopen
- Moeite met wachten op hun beurt
- Onderbreekt of dringt zich vaak op in een gesprek
Tijdens het diagnosticeren van iemand met ADHD, zal een arts ook de ernst aangeven:
- Mild: U of uw kind vertoont een lichte beperking in het functioneren terwijl u voldoende symptomen heeft om aan de criteria voor diagnose te voldoen.
- Matig: Bijzondere waardevermindering is belangrijker
- Erge, ernstige: Er zijn veel meer symptomen aanwezig dan minimaal nodig zou zijn voor een ADHD-diagnose, samen met significante beperkingen als gevolg van symptomen
Het belang van een nauwkeurige diagnose
U kunt in de verleiding komen om een officiële diagnose voor uzelf of uw kind te vermijden. Wat heeft het tenslotte voor zin als u niet van plan bent medicijnen te nemen? Of misschien ben je bang dat het label ADHD meer pijn doet dan helpt.
Maar er zijn veel voordelen aan het krijgen van een ADHD-diagnose.
De diagnose krijgen kan de sleutel zijn tot het krijgen van hulp, zelfs als u niet van plan bent medicijnen te gebruiken als onderdeel van uw behandeling.
Er is ook een emotioneel voordeel. De symptomen die gepaard gaan met ADHD kunnen leiden tot schuldgevoelens, schaamte of schaamte over onderpresteren. Of het kan tot veel frustratie leiden over de hoeveelheid tijd die nodig is om taken uit te voeren. Een diagnose kan helpen om die emoties te verminderen.
Huisvesting op school of op de werkplek kan worden verleend als u schriftelijk bewijs van een diagnose laat zien. Kleine veranderingen, zoals het verplaatsen van uw werkruimte naar een rustige omgeving of meer tijd krijgen voor tests, kunnen een groot verschil maken.
Als je eenmaal op ADHD bent getest, kun je beginnen met een behandelingskuur die je leven beter beheersbaar maakt.
Professionals die ADHD diagnosticeren
Er zijn verschillende professionals die gekwalificeerd zijn om ADHD te diagnosticeren. Een psychiater, psycholoog, psychotherapeut, neuroloog en sommige artsen kunnen de diagnose ADHD stellen. Vraag voor het maken van een afspraak specifiek of de hulpverlener ervaring heeft met het stellen van de diagnose ADHD.
Als u geïnteresseerd bent om te worden beoordeeld op ADHD, kunt u beginnen met uw arts te raadplegen. Uw huisarts voert de uitgebreide evaluatie mogelijk niet uit, maar kan u doorverwijzen naar een professional die u adequaat kan beoordelen.
Sommige kinderartsen en huisartsen stellen ADHD vast. Als uw arts vermoedt dat u of uw kind ADHD heeft, kunt u vragen om een verwijzing naar een specialist voor verdere beoordeling.
ADHD kan niet online worden gediagnosticeerd. Er zijn echter veel ADHD-quizzen en vragenlijsten online beschikbaar die fungeren als een nuttig zelfscreeningproces. Het doen van een quiz kan u het vertrouwen geven om contact op te nemen met een gezondheidsprofessional voor een formele diagnose.
Wat u moet delen met uw behandelaar?
Neem indien mogelijk kopieën van alle relevante gegevens, zoals medische, psychologische, school-/werkgegevens mee naar de afspraak. Wees bereid om een gedetailleerde sociale en familiegeschiedenis te geven.
Veel zorgverleners sturen u een vragenlijst om de afspraak in te vullen. Breng zeker de ingevulde formulieren mee naar de afspraak.
Zij kunnen de vragenlijst met uw toestemming ook naar andere mensen sturen, zoals de leerkracht van uw kind of de kinderopvang.
ADHD-discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Download PDF
Het beoordelingsproces
Hoewel het varieert, kan een typische beoordeling voor volwassen ADHD ongeveer drie uur duren. Elke behandelaar voert de beoordeling op zijn eigen manier uit, maar u kunt een persoonlijk interview verwachten over onderwerpen als ontwikkeling, gezondheid, familie en levensstijlgeschiedenis.
De arts kan vragen om andere mensen te interviewen, zoals een partner of familielid. In het geval van kinderen wil de clinicus misschien praten met een leraar, coach of kinderdagverblijf.
Vragenlijsten, beoordelingsschalen, intellectuele screenings en metingen van aanhoudende aandacht en afleidbaarheid kunnen allemaal deel uitmaken van de beoordeling. Mogelijk wordt u gevraagd om uit te wijden over zaken als:
- Hoe vaak stop je met een taak voordat je klaar bent?
- Hoe vaak mis je dingen?
- Hoe vaak vergeet u afspraken of andere belangrijke zaken?
- Heb je moeite om stil te zitten?
- Heb je moeite om te ontspannen?
- Hoe vaak word je afgeleid door dingen om je heen?
Uw medische geschiedenis is een belangrijk onderdeel van de evaluatie. Als u onlangs geen medisch onderzoek heeft ondergaan, kan het worden aanbevolen om medische oorzaken voor uw symptomen uit te sluiten.
Hoewel psychologische tests niet worden gebruikt als de enige basis voor de diagnose van ADHD, kan het worden aanbevolen om conclusies te ondersteunen en een uitgebreidere beoordeling te geven. U kunt ook worden gescreend op leerproblemen
Een woord van Verywell
Een ADHD-diagnose kan ervoor zorgen dat u een stroom van emoties voelt. Misschien voelt u zich opgelucht als u een verklaring voor uw symptomen heeft. Of je voelt je misschien overweldigd door wat je nu moet doen.
Voel je niet gehaast om beslissingen te nemen over de behandeling; gun uzelf wat tijd om de nieuwe informatie te verwerken voordat u doorgaat naar de volgende stappen.
Als u klaar bent, kunt u uw arts ontmoeten om te bepalen welke behandelingskuur het beste voor u is, waaronder mogelijk therapie, medicatie en/of veranderingen in levensstijl.
Hoe wordt ADHD behandeld?
