Trouwen betekent meestal dat je iemand hebt om de ups en downs van het leven mee te delen. Deze persoon wordt je partner in het huishouden en eventueel het ouderschap, en je geeft elkaar emotionele steun.
Als uw partner ADHD heeft, kan uw relatie scheef worden als u merkt dat u zowel voor de verantwoordelijkheden van uw partner als voor die van uzelf zorgt. Soms heb je misschien het gevoel dat je partner iemand is die je moet bijeenbrengen, organiseren en leiden als een kind in plaats van als een partner.
In deze situaties kunnen niet-ADHD-echtgenoten zich geïsoleerd, afstandelijk, overweldigd, haatdragend, boos, kritisch en beschuldigend voelen, terwijl partners met ADHD zich gezeurd, afgewezen en gestrest voelen. Een relatie kan gemakkelijk ontrafelen als deze frustraties niet worden erkend en aangepakt.
Volwassen symptomen van ADHD
Dr. David W. Goodman, MD, assistent-professor psychiatrie en gedragswetenschappen aan de Johns Hopkins University School of Medicine en directeur van het Adult Attention Deficit Disorder Center of Maryland, zegt: "Veel volwassenen nemen ten onrechte aan of hebben onnauwkeurig te horen gekregen dat een persoon kan als volwassene geen ADHD hebben. Dit is gewoon niet waar.”
In een huwelijk waarin één partner ADHD heeft, is het niet ongebruikelijk dat beide echtgenoten zich er niet van bewust zijn dat de aandoening bijdraagt aan problemen in de relatie.
Goodman zegt dat ADHD zeer genetisch is. Sommige volwassenen worden pas gediagnosticeerd nadat hun eigen kinderen zijn geëvalueerd en gediagnosticeerd met ADHD. Wanneer ouders meer over de aandoening beginnen te leren omdat hun kind de diagnose heeft, kunnen ze ADHD-kenmerken bij zichzelf herkennen. Het kan een opluchting zijn om eindelijk te begrijpen en te benoemen wat ze hebben meegemaakt.
De symptomen van ADHD bij volwassenen zijn vergelijkbaar met symptomen uit de kindertijd en omvatten onoplettendheid, afleidbaarheid, angst, meer tijd nodig hebben om dingen voor elkaar te krijgen, problemen met tijdbeheer, "verstrooid zijn", vergeetachtigheid en uitstelgedrag.
ADHD-symptomen ontwikkelen zich niet op volwassen leeftijd, maar blijven bestaan tot in de volwassenheid. Symptomen hebben de neiging om te escaleren naarmate de omgeving van een persoon stressvoller wordt en naarmate de eisen van hun leven toenemen.
Behandeling
"Als de ADHD-echtgenoot ontvankelijk is voor diagnose en behandeling, verbetert de functionaliteit meestal vrij dramatisch", zegt Goodman. Behandeling kan een eye-opener zijn en kan iemand helpen om de aandoening effectiever te leren beheersen, maar niet alle volwassenen met ADHD staan open voor behandeling. Dit kan frustrerend zijn voor een echtgenoot die ADHD-behandeling ziet als een middel om de relatie te verbeteren.
“De grotere uitdaging voor de niet-adhd-echtgenoot is wanneer zijn of haar partner nooit een evaluatie of behandeling heeft gekregen, een vooroordeel heeft tegen de psychiatrie, of geen blootstelling heeft gehad aan de psychiatrie en terughoudend is of bang is om een label te krijgen, of bang is om medicijnen te moeten nemen, ' zegt Goedman.
Als een ADHD-ouder een ADHD-kind heeft dat wordt behandeld, kunnen de dramatische verbeteringen die bij hun kind worden waargenomen een effect hebben op de perceptie van de volwassene. Wanneer ze hun kind zien bloeien, kan een ouder zich afvragen of ook zij baat zouden hebben bij het leren omgaan met hun ADHD-symptomen.
David W. Goodman, MD
Veel volwassenen nemen ten onrechte aan of hebben onnauwkeurig te horen gekregen dat een persoon als volwassene geen ADHD kan hebben. Dit is gewoon niet waar.
- David W. Goodman, MDWanneer Goodman onwillige patiënten tegenkomt, kiest hij voor een "laten we gewoon gaan zitten en praten"-benadering. Als een medicijn geïndiceerd is, moedigt Goodman patiënten aan om het een maand of twee te proberen. Als het individu geen verbetering ziet of het niet leuk vindt hoe ze met medicatie functioneren, kunnen ze ervoor kiezen om die behandeling te staken.
Deze aanpak geeft de patiënt een gevoel van controle. Voor sommige mensen is er angst of bezorgdheid over het verliezen van de controle. Ze kunnen zich tegen behandeling verzetten om het gevoel te behouden dat ze de controle hebben.
"Mensen willen controle hebben over hun psychiatrische behandeling, vooral met betrekking tot hoe het hun mentale functioneren beïnvloedt", zegt Goodman. Hij werkt hard om een in-road te maken en onwillige patiënten te betrekken en begint meestal met het verstrekken van voorlichting en nauwkeurige informatie over volwassen ADHD.
Behandeling is een samenwerking met een zorgverlener, maar de uiteindelijke controle ligt bij de patiënt. "De meeste mensen begrijpen dat wanneer ze in behandeling komen, ze 'minder dan' functioneren", zegt Goodman.
Als mensen een verbeterde kwaliteit van leven ervaren na het starten van de behandeling, zullen de meesten over het algemeen investeren in voortzetting. "Weinig mensen kozen ervoor om op een lager niveau te functioneren als ze de voordelen ervaren."
Advies voor Partners
Goodman zegt dat het nuttig kan zijn voor een niet-ADHD-echtgenoot om te begrijpen hoe ADHD het dagelijkse functioneren van hun partner kan beïnvloeden.
David W. Goodman, MD
Het kan lijken alsof de ADHD-partner niet gemotiveerd is om te veranderen of probeert te ergeren, terwijl de ADHD-persoon in feite gehandicapt is en niet in staat is om op het vereiste niveau te presteren.
- David W. Goodman, MD"De niet-ADHD-echtgenoot kan ervan uitgaan dat zijn ADHD-partner passief-agressief is als ze te laat zijn, uitstellen of vergeetachtig zijn", zegt Goodman. "Het kan lijken alsof de ADHD-partner niet gemotiveerd is om te veranderen of probeert te irriteren, terwijl de ADHD-persoon in feite een handicap heeft en niet in staat is om op het vereiste niveau te presteren."
Het problematische gedrag van de ADHD-partner kan eerder een functie zijn van onvermogen en beperkingen dan van een gebrek aan motivatie. De niet-adhd-echtgenoot is vaak minder gefrustreerd als hij dit inzicht eenmaal heeft.
Een woord van Verywell
Zelfs als uw partner met ADHD nog niet klaar is om een behandeling te zoeken, kunt u toch zelf hulp krijgen. Een opgeleide professional in de geestelijke gezondheidszorg kan u helpen de ADHD-symptomen van uw partner beter te begrijpen en u de hulpmiddelen geven die u nodig hebt om op een gezonde manier om te gaan.
