Kan anorexia nervosa mensen met een hoger gewicht beïnvloeden?

Historisch werd aangenomen dat personen met anorexia nervosa er uitgemergeld uitzien en een zeer laag gewicht hebben. Sterker nog, tot de meest recente editie van de diagnostische handleiding die werd gebruikt om de ziekte te diagnosticeren, was een noodzakelijk criterium "gewicht minder dan 85 procent van het verwachte gewicht". beperking of gewichtsverlies, kan zich manifesteren bij personen met een hoger gewicht.

Wat is atypische anorexia?

Atypische anorexia (AAN) werd toegevoegd aan de Diagnostische en statistische handleiding-5 als een type andere gespecificeerde voedings- en eetstoornis (OSFED) in 2013. Het wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon voldoet aan alle criteria voor anorexia nervosa, "behalve dat ondanks aanzienlijk gewichtsverlies, het gewicht van het individu binnen of boven het normale bereik.”

Een persoon met AAN voldoet nog steeds aan de andere criteria voor anorexia nervosa (AN): angst om aan te komen of dik te worden, verstoring van het lichaamsbeeld en presenteren met "aanzienlijk gewichtsverlies". Dit kan gebeuren omdat deze patiënten beginnen in hogere gewichtsklassen. Op basis van hun traject van gewichtsverlies en beperkend gedrag verkeren ze echter in een staat van ondervoeding, ongeveer hetzelfde als patiënten met AN.

"Aanzienlijk gewichtsverlies" mist een algemeen aanvaarde definitie.

Onderzoek suggereert dat in combinatie met de intense angst voor gewichtstoename of vet en significante ervaringen met lichaamsbeeldverstoringen, slechts 5 procent gewichtsverlies kan wijzen op klinisch betekenisvolle eetpathologie, waardoor de patiënt wordt gekwalificeerd als een diagnose van atypische anorexia nervosa.

Spreken met een dokter

Eetstoornistherapeuten zien vaak personen met een gewicht dat normaal gesproken als 'normaal' wordt beschouwd, maar die beperkende eetstoornissen hebben gehad, compleet met amenorroe (gemiste menstruatie), wat een vaak voorkomende bijwerking kan zijn van een verlaging van het ideale lichaamsgewicht.

Amenorroe en botgezondheid

Veel artsen denken echter nooit dat amenorroe bij een persoon met een hoger gewicht te wijten kan zijn aan dieetbeperkingen. Als u of een geliefde worstelt met anorexia of bijwerkingen van een eetstoornis, neem dan contact op met een arts of een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. Vaak kunnen bijwerkingen zich vanzelf ontwikkelen tot ernstige medische aandoeningen.

Anorexia Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Onderzoek naar atypische anorexia

Lebow en collega's beoordeelden 179 intake-evaluaties voor adolescenten die zich presenteerden voor evaluaties van eetstoornissen in de Mayo Clinic. Alle adolescenten zochten hulp voor een beperkende eetstoornis, gekenmerkt door gewichtsverlies en/of dieetbeperking. Uit de bevindingen bleek dat mensen met een voorgeschiedenis van overgewicht, vergeleken met personen zonder deze voorgeschiedenis:

• Gepresenteerd met een gewichtsstatus in een bereik dat traditioneel als "gezond" wordt beschouwd (BMI tussen 18,5 en 24,9) op het moment dat behandeling wordt aangevraagd
• Had een grotere daling in BMI ervaren
• Was al zo'n 10 maanden langer ziek
• Had eetstoornissen die net zo ernstig waren in termen van algemene symptomen, percentages van amenorroe en het aantal gemelde lichamelijke symptomen.

Hoewel sommige adolescenten en kinderen (en waarschijnlijk ook volwassenen) een gezond of normaal gewicht lijken te hebben, kunnen ze, als ze een eetstoornis of eetstoornis hebben, aanzienlijk fysiek of emotioneel gehandicapt zijn.

Onderzoek heeft aangetoond dat patiënten die een groter percentage van hun baseline-BMI verloren, medische problemen hadden die net zo ernstig waren als die van patiënten die zich presenteerden met een lagere BMI, maar die in het algemeen minder waren afgevallen.

Deze bevindingen hebben belangrijke implicaties:

• Veel ernstige eetstoornissen kunnen onopgemerkt blijven omdat we te veel gefocust zijn op absolute gewichten als barometers voor gezondheid.
• Lichamelijke complicaties van semi-uithongering en gewichtsverlies - rode vlaggen bij een persoon met een laag gewicht - worden vaak over het hoofd gezien bij patiënten met een hoger gewicht.
• Een BMI die in de hogere gewichtscategorieën valt, is voor sommige personen normaal. Deze mensen hebben mogelijk ondersteuning nodig van professionals bij het leren accepteren van een lichaamsgewicht dat hoger is dan de cultuur in het algemeen wenselijk acht
• Zelfs als er geen laag gewicht is, moeten beoefenaars afgestemd blijven op de fysieke gevolgen van ondervoeding of eetstoornissen in gedachten en gedrag.
• Bij het beoordelen van een persoon met eetsymptomen en/of gewichtsverlies, moeten zorgverleners rekening houden met de gewichtsgeschiedenis van een volwassene (of in het geval van een adolescent, de volledige ontwikkelingsgroeicurve) in plaats van een enkel gegevenspunt.
• Personen met een voorgeschiedenis van overgewicht kunnen langer aan een eetstoornis lijden voordat deze wordt vastgesteld. Aangezien vroege identificatie de beste voorspeller is van volledig herstel van een eetstoornis, moet er meer aandacht worden besteed aan deze populatie.

Zowel in de gezondheidszorg als in de samenleving als geheel wordt het gewichtsverlies van een groter individu vaak als positief gezien. Het kan echter de persoon met een hoger gewicht in gevaar brengen voor het ontwikkelen van een beperkende eetstoornis. Over het algemeen ondersteunt de wetenschap dat extreme diëten moeten worden ontmoedigd. Bovendien, en het meest fundamentele, is het belangrijk om te onthouden dat eetstoornissen een persoon van elk gewicht kunnen overkomen.

Wat is CRT voor anorexia?