Dysthymia, ook bekend als dysthyme stoornis of DD, is een mildere maar chronische depressieve stoornis die soms bij kinderen wordt gezien.
Het verloop van dysthymie
Net als bij andere depressieve stoornissen varieert het verloop van dysthymie bij kinderen. Terwijl de DSM-IV-criteria vereisen dat een kind symptomen ervaart gedurende ten minste een jaar om de diagnose dysthymie te krijgen, is de mediane dysthyme episode voor kinderen 3,9 jaar.
Ongeveer 3 procent van de kinderen voldoet aan de criteria voor dysthymie. Sommige onderzoekers beweren echter dat een nog hoger percentage kinderen DD heeft.
De chronische aard van dysthymie maakt het gemakkelijk voor ouders om de symptomen ten onrechte toe te schrijven aan de persoonlijkheid van een kind.
Kinderen met DD mogen niet klagen dat ze zich depressief of verdrietig voelen omdat ze hun stemming niet herkennen als anders dan ze normaal voelen.
Symptomen
Symptomen van DD zijn vergelijkbaar met die van depressieve stoornis, maar zijn minder ernstig en hebben minder kans om het dagelijks functioneren te schaden.
Symptomen van dysthyme stoornis bij kinderen
- Depressieve bui
- Droefheid
- Gevoelens van hopeloosheid en/of waardeloosheid
- Terugtrekking van vrienden en familie
- Een laag zelfbeeld
- Veranderingen in eet- of slaappatroon
- Onverklaarbare lichamelijke aandoeningen
- Gebrek aan concentratie
- Gedachten of acties van zelfbeschadiging of zelfmoord
- Onvermogen om plezier of vreugde te ervaren
- Prikkelbaarheid
- Rusteloosheid of vermoeidheid
Ondanks de mildere symptomen van dysthymie, wordt nog steeds gedacht dat de chronische aard ervan de ontwikkeling van interpersoonlijke relaties, een positief zelfbeeld en probleemoplossend vermogen van een kind kan belemmeren.
Herstel en dubbele depressie
Herstel voor kinderen met dysthymie is waarschijnlijk. De meerderheid van de kinderen zal in de toekomst echter nog een dysthyme episode hebben. Ongeveer 75 procent van de kinderen die een dysthymische episode doormaken, zal ook een depressieve episode doormaken, een kortere maar ernstigere depressieve stoornis.
Wanneer een kind met dysthymie een depressieve episode doormaakt, wordt de combinatie dubbele depressie genoemd.
Factoren die de kans op het ontwikkelen van een dubbele depressie van een kind kunnen vergroten, werden geïdentificeerd door Dr. Daniel Klein en collega's in een 10-jarige follow-up van kinderen met dysthymie. Geïdentificeerde risicofactoren waren:
- Eerste dysthyme episode op jonge leeftijd
- Naast elkaar bestaande angststoornis
- Sterke familiegeschiedenis van depressieve stoornis
- Slechte vroege relatie met moeder
- Geschiedenis van seksueel misbruik
- Onderliggende persoonlijkheidsstoornis
Er is opgemerkt dat kinderen met een dubbele depressie kortere episodes van depressieve stoornis kunnen hebben. Volgens Dr. Kovacs en collega's is dit omdat het voor een kind gemakkelijker is om terug te keren naar een basisstemming van dysthymie of milde depressieve symptomen dan een basislijn zonder aanwezigheid van depressieve symptomen. Niettemin vereisen alle depressieve stoornissen behandeling bij kinderen.
Hulp zoeken
Net als andere depressieve stoornissen, wordt dysthyme stoornis geassocieerd met ernstige gevolgen op korte en lange termijn, zoals slechte academische en sociale prestaties, middelenmisbruik en een verhoogd risico op zelfmoord.
Als u of uw kind zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Natuurlijk zullen niet alle kinderen met dysthymie negatieve uitkomsten ervaren, maar gezien de associatie wordt behandeling aanbevolen.
Behandelingsopties voor kinderen met dysthymie zijn meestal psychotherapie, medicatie of een combinatiebenadering.
Zorg ervoor dat u met de kinderarts van uw kind of andere zorgverleners praat als zij symptomen heeft van dysthymie of een andere depressieve stoornis. Depressieve stoornissen mogen bij kinderen nooit onbehandeld blijven.
