Belangrijkste leerpunten
- Het ervaren van pleegzorg of dakloosheid als jongere kan het betalen en voltooien van hoger onderwijs moeilijker maken.
- Uit een recent onderzoek bleek dat studenten onder meer tijdens pauzes lange dagen moesten werken en in hun auto moesten leven.
- Experts geven aan dat er behoefte is aan medewerkers op de campus die zich specifiek richten op het helpen van studenten bij het oplossen van deze problemen.
Het niveau van familiale en financiële stabiliteit die een persoon ervaart, kan een rimpeleffect hebben dat tot ver in de volwassenheid doorgaat. Een gebied van impact, in het bijzonder, is het vermogen om met succes vervolgonderwijs te volgen. Een recente studie van de Journal of Adolescent Research (POT) ontdekte dat het ervaren van pleegzorg of dakloosheid als jongere enorme barrières opwerpt voor het betalen en voltooien van hoger onderwijs
In de loop van een academisch jaar voerden onderzoekers drie diepte-interviews uit met 27 studenten van 18 tot 29 jaar aan vierjarige hogescholen die pleegzorg, dakloosheid of beide hadden meegemaakt.
Van degenen die deelnamen, had 88,9% minstens één keer dakloosheid ervaren sinds de leeftijd van 14, en 40,7% had in pleegzorg gezeten.
De meerderheid van de mensen was vrouw (66%) en zwart (77,8%). Onder de gemelde problemen waren de noodzaak om lange dagen te werken en een gebrek aan huisvesting tijdens schoolpauzes.
Pleegzorg en dakloosheid zijn het resultaat van toenemende kwetsbaarheid en marginalisering waardoor kinderen waarschijnlijk geen hoger onderwijs zullen volgen. Ze stuiten op aanzienlijke barrières die worden veroorzaakt door een reeks sociale determinanten en structurele problemen”, zegt Lisa Chung Bender, onderwijsspecialist bij UNICEF.
"Kritische mentoring, advisering en aanmoediging die meestal door volwassen familieleden wordt gegeven, ontbreekt vaak."
Belemmeringen voor hoger onderwijs
Er zijn veel steile barrières die mensen die dakloosheid of pleegzorg hebben meegemaakt, geconfronteerd worden met het hoger onderwijs. In 2019 brachten ongeveer 673.000 jongeren tijd door in pleeggezinnen in de Verenigde Staten.
Vanaf 2014 ging 20% van de pleegjongeren die de middelbare school afstudeerden naar de universiteit, maar minder dan 10% voltooide hun bachelor. Bovendien worden elk jaar naar schatting 4,2 miljoen jongeren en jongvolwassenen dakloos, en ongeveer 700.000 van hen zijn niet-begeleide minderjarigen.
Hier zijn enkele van de belemmeringen voor het hoger onderwijs waarmee ze te maken kunnen krijgen.
Schokkerige voorafgaande scholing en voorbereiding
Mensen in pleeggezinnen worden regelmatig geconfronteerd met onderbrekingen in hun onderwijs voordat ze zelfs maar de leeftijd van hoger onderwijs hebben bereikt. "Thuisplaatsingen voor pleegjongeren kunnen vaak en abrupt veranderen, wat betekent dat een pleegjeugd doorgaans vier verschillende scholen bezoekt tussen de negende en twaalfde klas, terwijl ze jongleren met inspanningen voor gezinshereniging, geestelijke gezondheidszorg en andere diensten die door de provincie worden opgelegd", zegt Marie -Christine Busque, LCSW, Vice-President of Programming bij Pivotal, een organisatie die coaching, verrijkingsprogramma's, toegang tot beurzen en andere essentiële bronnen biedt aan studenten in en uit pleegzorg.
Lisa Chung Bender
Pleegzorg en dakloosheid zijn het resultaat van toenemende kwetsbaarheid en marginalisering waardoor kinderen waarschijnlijk geen hoger onderwijs zullen volgen.
- Lisa Chung BenderMensen in deze situatie hebben mogelijk ook minder kennis over het proces voor het aanvragen van scholen en financiële hulp of beurzen. Zelfs nadat ze hulp hebben aangevraagd, wordt aan niet-begeleide dakloze jongeren vaak financiële hulp geweigerd omdat bestuurders hen niet als onafhankelijk beschouwen, zegt Barbara Duffield, uitvoerend directeur van SchoolHouse Connection, een organisatie die zich inzet om dakloosheid te bestrijden door middel van onderwijs. Het National Center for Homeless Education stelt echter duidelijk dat ze "de financiële en andere informatie van hun ouders over de FAFSA niet hoeven te melden."
Emotionele nood
Het ervaren van dakloosheid of pleegzorg kan enorme gevolgen hebben voor iemands geestelijke gezondheid. Een recensie uit 2019 meldde dat tot 80% van de mensen in pleeggezinnen ernstige psychische problemen heeft. Het aantal gerelateerde aandoeningen is ook veel hoger voor volwassenen die eerder in een pleeggezin zaten. Zo heeft 21,5% van de mensen die eerder in een pleeggezin zaten PTSS, vergeleken met 4,5% van de algemene bevolking, en 11,4% heeft een paniekstoornis, vergeleken met 3,6% van de algemene bevolking.
Wat dakloze jongeren betreft, geeft 69% ook aan psychische problemen te hebben.
Zestien van de POT de deelnemers aan de studie meldden dat ze geen formele verzorgers op de middelbare school hadden vanwege problemen zoals misbruik, verlating en de dood van een ouder.
“Het is van cruciaal belang om in gedachten te houden dat pleegzorg het resultaat is van misbruik en/of verwaarlozing, en daarom nemen we aan dat, ondanks ongelooflijke veerkracht onder jongeren, velen nog steeds te maken zullen krijgen met aanhoudende sociaal-emotionele problemen of gezondheidsproblemen, wat een extra ontbering kan zijn. tot succes in het hoger onderwijs”, zegt Bender.
Moet werken
In het eerste onderzoeksinterview waren 14 mensen in dienst, die gemiddeld 22 uur per week werkten, hoewel sommigen tot 40 uur per week rapporteerden. "Ik denk niet dat het zo goed wordt begrepen als het zou moeten zijn, hoe moeilijk het is voor studenten om fulltime naar school te gaan en fulltime te werken", zei een deelnemer. “Ik kom om één uur 's nachts uit mijn werk, draai me om en heb om acht uur les. Als ik uit mijn werk kom, moet ik huiswerk maken. Ja, we komen heel moe naar school en ik denk dat ze moeten begrijpen waarom.”
Barbara Duffield
Instellingen moeten plannen hebben om tijdens het schooljaar en tijdens academische pauzes tegemoet te komen aan de behoeften op het gebied van huisvesting, voedsel, gezondheid en geestelijke gezondheidszorg.
- Barbara DuffieldfNaast de begrijpelijke vermoeidheid, kan werken om te betalen voor school extra stress creëren en de mogelijkheden om uit te blinken of te genieten beperken, en mensen ervan weerhouden om werkuren te besteden aan het behalen van een diploma. "Deze jongeren hebben te maken met hogere alternatieve kosten om te studeren, omdat het de beschikbaarheid om te werken vermindert", zegt Bender. "Werken kan ook de mogelijkheden beperken om samen te werken met collega's, toegang te krijgen tot academische ondersteunende diensten of deel te nemen aan verrijkingsactiviteiten."
Gebrek aan huisvesting wanneer de school uit de sessie is
Niet iedereen heeft een plek om naartoe te gaan als de slaapzalen sluiten. "Er zijn ook een aantal praktische beperkingen die aanzienlijke belemmeringen vormen voor het hoger onderwijs, zoals het ontbreken van een woning tijdens de zomer en academische pauzes - voor studenten die op de campus wonen - (en) het onvermogen om bezittingen op te slaan", zegt Bender.
Elf deelnemers hebben sinds het begin van het hoger onderwijs minstens één keer dakloosheid ervaren, en vier hebben enkele weken tot maanden in hun auto gewoond.
Een rapport uit 2019 van 167.000 studenten op 227 twee- en vierjarige scholen meldde dat 46% van de deelnemers het afgelopen jaar onzeker was en 17% dakloos was.
In sommige gevallen waren deze gevallen van dakloosheid het gevolg van schoolonderbrekingen. Een student woonde twee maanden in zijn auto omdat hij geen zomergeld kreeg, en zijn familie raakte van elkaar vervreemd nadat hij uit de kast kwam als homo. “Ik wilde echt niet dat iemand me zag. Ik moest dingen doen zoals pissen in een Gatorade-fles, "zegt hij
Beleid en sociale veranderingen
Bender benadrukt de noodzaak van wijzigingen voordat het aanvraagproces zelfs maar begint. "Terwijl jongeren op de middelbare school zitten, kan er veel meer worden gedaan om deze studenten te adviseren, te coachen en te begeleiden", zegt ze.
Eenmaal op de universiteit, "moeten gerichte programma's toegankelijk zijn om het succes van studenten te ondersteunen, met name degenen die openbare middelen ontvangen. Jongeren zouden ook toegang moeten kunnen krijgen tot meer financiering voor levensonderhoud en academische uitgaven dan collegegeld, kost en inwoning”, voegt ze eraan toe.
Duffield benadrukt hoe belangrijk het is dat elke instelling een toegewijde positie heeft om studenten te ondersteunen die uit dakloosheid of pleegzorg komen. “Instellingen moeten plannen hebben om tijdens het schooljaar en tijdens academische pauzes tegemoet te komen aan de behoeften op het gebied van huisvesting, voedsel, gezondheid en geestelijke gezondheid; herzien en herzien van elk beleid dat daklozen onevenredig zou kunnen bestraffen en jongeren zou kunnen bevorderen - inclusief bevredigend beleid voor academische vooruitgang - en aanvullende academische hulp te bieden, "zegt ze.
Op grotere schaal kunnen federale beleidswijzigingen en verhoogde financiering ertoe bijdragen dat studenten gemakkelijker hoger onderwijs kunnen betalen en voltooien. De huidige wetgeving omvat bijvoorbeeld de Wet bevorderen van postsecundair succes voor pleeg- en thuisloze jongeren van 2021.
Wat dit voor u betekent?
Verandering op een jonger en universitair niveau is nodig om niet alleen van de universiteit een optie te maken, maar ook om dakloosheid en gevallen van pleegzorg te verminderen. "Er is het idee dat 'huisvesting een einde maakt aan dakloosheid'. Maar dit is een lege slogan als jongeren niet de mogelijkheid hebben om huisvesting te onderhouden en in stand te houden, en de steun hebben die ze nodig hebben om financiële stabiliteit te bereiken", zegt Duffield.
"In de huidige economie betekent dat een vorm van onderwijs buiten de middelbare school. Tegelijkertijd kunnen de unieke behoeften van daklozen en pleegjongeren over het hoofd worden gezien in de 'basisbehoeftenbeweging' in het hoger onderwijs. Deze jongeren hebben alle sectoren nodig om te komen samen om hun dromen en ambities te ondersteunen, inclusief hun dromen over hoger onderwijs.”
