Eetstoornissen: definitie, symptomen, eigenschappen, oorzaken, behandeling

Wat zijn eetstoornissen?

Formeel geclassificeerd als "voedings- en eetstoornissen" in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), vertegenwoordigt de term "eetstoornissen" een groep complexe psychische aandoeningen die de gezondheid en het sociaal functioneren ernstig kunnen schaden

Vanwege de fysieke aard van hun bepalende symptomen, kunnen eetstoornissen zowel emotioneel leed als aanzienlijke medische complicaties veroorzaken. Ze hebben ook het hoogste sterftecijfer van alle psychische stoornissen

1:28

Kijk nu: veelvoorkomende tekenen van een eetstoornis

Types

Er zijn veel soorten voedings- en eetstoornissen, en ze hebben allemaal hun eigen bepalende kenmerken en diagnostische criteria. De eetstoornissen die formeel zijn erkend in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), de officiële gids voor de diagnose van psychiatrische stoornissen die wordt gebruikt door zorgverleners in de geestelijke gezondheidszorg, omvatten de volgende.

Eetbuistoornis (BED)

Binge eating disorder, de meest recent erkende eetstoornis, is eigenlijk de meest voorkomende. Het wordt gekenmerkt door herhaalde episodes van eetbuien, gedefinieerd als de consumptie van een grote hoeveelheid voedsel, vergezeld van een gevoel van controleverlies. Het wordt vaker aangetroffen bij mensen met een grotere lichaamslengte. Gewichtsstigma is vaak een verstorend element in de ontwikkeling en behandeling van BED.

Boulimia Nervosa (BN)

Boulimia nervosa omvat terugkerende episodes van eetaanvallen gevolgd door compenserend gedrag - gedrag dat is ontworpen om de verbruikte calorieën te compenseren. Deze gedragingen kunnen braken, vasten, overmatige lichaamsbeweging en laxerend gebruik omvatten.

Anorexia Nervosa (AN)

Anorexia nervosa wordt gekenmerkt door een beperkte inname van voedsel, wat leidt tot een lager dan verwacht lichaamsgewicht, angst voor gewichtstoename en verstoring van het lichaamsbeeld. Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat anorexia nervosa ook kan worden gediagnosticeerd bij personen met grotere lichamen. Ondanks dat anorexia de eetstoornis is die de meeste aandacht krijgt, komt het eigenlijk het minst voor.

Andere gespecificeerde voedings- en eetstoornis (OSFED)

Andere gespecificeerde voedings- en eetstoornissen zijn een verzamelcategorie die een breed scala aan eetproblemen omvat die aanzienlijke stress en beperkingen veroorzaken, maar die niet voldoen aan de specifieke criteria voor anorexia nervosa, boulimia nervosa of eetbuistoornis. OSFED, samen met niet-gespecificeerde voedings- of eetstoornis (UFED), verving de categorie eetstoornis niet anders gespecificeerd (EDNOS) in eerdere versies van de DSM.

Mensen bij wie de diagnose OSFED is gesteld, voelen zich vaak ongeldig en hulp niet waard, wat niet waar is. OSFED kan ook zo ernstig zijn als andere eetstoornissen en kan subklinische eetstoornissen omvatten.

Onderzoek toont aan dat veel mensen met subklinische eetstoornissen volledige eetstoornissen zullen ontwikkelen. Subklinische eetstoornissen kunnen ook een fase beschrijven die veel mensen in herstel doormaken op weg naar volledig herstel.

Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis (ARFID)

Voorheen selectieve eetstoornis genoemd, is vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis (ARFID) een eetstoornis die een beperkte voedselinname met zich meebrengt in afwezigheid van de lichaamsbeeldverstoring die vaak wordt gezien bij anorexia nervosa. Het manifesteert zich door aanhoudend falen om aan de juiste voedings- en/of energiebehoeften te voldoen.

Orthorexia Nervosa

Orthorexia nervosa is geen officiële eetstoornis in de DSM-5, hoewel het de laatste tijd veel aandacht heeft gekregen als voorgestelde diagnose voor toekomstige edities. Het verschilt van andere eetstoornissen omdat de ongezonde obsessie meestal niet voortkomt uit een verlangen om af te vallen. Verder ligt de focus niet op voedselkwantiteit, maar eerder op voedselkwaliteit. Orthorexia nervosa is een ongezonde obsessie met gezond eten en houdt in dat men zich houdt aan een theorie van gezond eten tot het punt dat men gezondheids-, sociale en beroepsmatige gevolgen ervaart.

Andere eetstoornissen

Naast de hierboven genoemde, omvatten andere eetstoornissen:

• Nachtelijk eetsyndroom
• Pica
• Zuiveringsstoornis
• Ruminatiestoornis

Symptomen

Hoewel de symptomen van verschillende eetstoornissen sterk variëren, zijn er enkele die een reden kunnen zijn om verder te onderzoeken. Wat meer is, als uw gedachten en/of gedragingen rond voedsel, gewicht of lichaamsbeeld stress veroorzaken en hun dagelijks functioneren beïnvloeden, is het tijd om hulp te zoeken.

• Dieetbeperking
• Frequente gewichtsveranderingen of aanzienlijk ondergewicht
• Negatief lichaamsbeeld
• Aanwezigheid van eetbuien
• Aanwezigheid van overmatige lichaamsbeweging
• Aanwezigheid van zuiverend, laxerend of diuretisch gebruik
• Overmatige gedachten over eten, lichaamsbeeld en gewicht

Het komt vaak voor dat mensen met een eetstoornis, vooral mensen met anorexia nervosa, niet geloven dat ze ziek zijn. Dit wordt anosognosie genoemd.

Mentale effecten

Eetstoornissen komen vaak voor samen met andere psychische stoornissen, meestal angststoornissen, waaronder:

• Body dysmorphic disorder (BDD)
• Gegeneraliseerde angststoornis (GAD)
• Obsessief-compulsieve stoornis (OCS)
• Sociale angststoornis (GAD)

Angststoornissen gaan meestal vooraf aan het begin van een eetstoornis. Vaak ervaren mensen met eetstoornissen ook depressies en scoren ze hoog op metingen van perfectionisme.

Fysieke effecten

Omdat voldoende inname van uitgebalanceerde voedingsmiddelen essentieel is voor een regelmatig functioneren, kunnen eetstoornissen fysieke en mentale operaties aanzienlijk beïnvloeden. Een persoon hoeft geen ondergewicht te hebben om de medische gevolgen van een eetstoornis te ervaren. Eetstoornissen beïnvloeden elk systeem van het lichaam en kunnen leiden tot lichamelijke gezondheidsproblemen zoals:

• Hersenmassa verlies
• Cardiovasculaire problemen
• Gastro-intestinale problemen (bijv. chronische constipatie, gastro-oesofageale reflux)
• gebitsproblemen
• Verstoorde slaappatronen
• Flauwvallen
• Haaruitval of donzig haar over het hele lichaam (lanugo genoemd)
• Verlies van menstruatie na de puberteit (of vertraagde de eerste menstruatie)
• Musculoskeletale verwondingen en pijn
• Verzwakte botten

Diagnose

Eetstoornissen kunnen worden gediagnosticeerd door artsen of professionals in de geestelijke gezondheidszorg, waaronder psychiaters en psychologen. Vaak zal een kinderarts of huisarts een eetstoornis diagnosticeren na het opmerken van symptomen tijdens een regelmatige controle of nadat een ouder of familielid zich zorgen maakt over het gedrag van hun geliefde.

Hoewel er niet één laboratoriumtest is om te screenen op eetstoornissen, kan uw arts verschillende fysieke en psychologische evaluaties gebruiken, evenals laboratoriumtests om uw diagnose te bepalen, waaronder:

• Een lichamelijk onderzoek, waarbij uw zorgverlener uw lengte, gewicht en vitale functies zal controleren
• Laboratoriumtests, waaronder een volledig bloedbeeld, lever-, nier- en schildklierfunctietests, urineonderzoek, röntgenfoto's en een elektrocardiogram
• Psychologische evaluatie, inclusief persoonlijke vragen over uw eetgedrag, eetbuien, purgeergedrag, bewegingsgewoonten en lichaamsbeeld

Er zijn ook meerdere vragenlijsten en beoordelingsinstrumenten die worden gebruikt om de symptomen van een persoon te beoordelen, waaronder:

• Inventarisatie van eetstoornissen
• SCOFF-vragenlijst
• Eethoudingstest
• Onderzoeksvragenlijst eetstoornis (EDE-Q)

Wie wordt gediagnosticeerd?

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, treffen eetstoornissen niet alleen tienermeisjes. Ze komen voor bij mensen van alle geslachten, leeftijden, rassen, etniciteiten en sociaaleconomische statussen. Ze worden echter vaker gediagnosticeerd bij vrouwen.

Mannen zijn ondervertegenwoordigd in de statistieken over eetstoornissen - het stigma van het hebben van een aandoening die voornamelijk met vrouwen wordt geassocieerd, weerhoudt hen er vaak van om hulp te zoeken en de diagnose te krijgen. Bovendien kunnen eetstoornissen zich bij mannen ook anders voordoen.

Eetstoornissen zijn gediagnosticeerd bij kinderen vanaf 6 jaar, evenals bij oudere volwassenen en senioren. De verschillende manieren waarop eetstoornissen zich in deze populaties manifesteren, kunnen bijdragen aan hun onherkenbaarheid, zelfs door professionals.

Hoewel eetstoornissen mensen van alle etnische achtergronden treffen, worden ze bij niet-blanke bevolkingsgroepen vaak over het hoofd gezien als gevolg van stereotypering. De verkeerde overtuiging dat eetstoornissen alleen welvarende blanke vrouwen treffen, heeft bijgedragen aan het gebrek aan volksgezondheidsbehandeling voor anderen - de enige optie die beschikbaar is voor veel achtergestelde en gemarginaliseerde bevolkingsgroepen.

En, hoewel niet goed bestudeerd, wordt gepostuleerd dat de ervaring van discriminatie en onderdrukking onder transgenderpopulaties bijdraagt ​​aan hogere percentages eet- en andere stoornissen bij transgenders.

Oorzaken

Eetstoornissen zijn complexe ziekten. Hoewel we niet definitief weten waardoor ze worden veroorzaakt, bestaan ​​​​er enkele theorieën.

Het blijkt dat 50% tot 80% van het risico op het ontwikkelen van een eetstoornis genetisch bepaald is, maar genen alleen voorspellen niet wie een eetstoornis krijgt. Er wordt vaak gezegd dat "genen het pistool laden, maar de omgeving de trekker overhaalt".

Bepaalde situaties en gebeurtenissen - vaak "precipiterende factoren" genoemd - dragen bij aan of veroorzaken de ontwikkeling van eetstoornissen bij mensen die genetisch kwetsbaar zijn.

Sommige omgevingsfactoren die betrokken zijn als neerslagmiddelen zijn onder meer:

• Misbruik
• Pesten
• Op dieet zijn
• Levensovergangen
• geestesziekte
• Puberteit
• Spanning
• Gewichtsstigma

Het is ook gebruikelijk geworden om eetstoornissen de schuld te geven van de media. Hoewel media-invloed wordt erkend als een complicerende factor, wordt het niet beschouwd als een onderliggende oorzaak van de ontwikkeling van eetstoornissen bij individuen. Uiteindelijk moet een persoon ook een genetische kwetsbaarheid hebben om eetstoornissen te ontwikkelen.

Behandeling

Vroegtijdige interventie wordt geassocieerd met een beter resultaat, dus wacht niet langer met het zoeken van hulp. Het leven moet misschien zelfs even worden opgeschort terwijl u zich concentreert op beter worden. En als je eenmaal gezond bent, zul je in een veel betere positie zijn om te waarderen wat het leven te bieden heeft. Hulp is beschikbaar in verschillende vormen, hoewel het gebruikelijk is om de behandeling te starten met het laagste zorgniveau en indien nodig door te gaan naar een hoger niveau.

Zelfhulp

Sommige mensen met boulimia nervosa en een eetbuistoornis kunnen geholpen worden door zelfhulp of begeleide zelfhulp op basis van de principes van cognitieve gedragstherapie (CGT). De persoon kan een werkboek, handleiding of webplatform doornemen om meer te weten te komen over de stoornis en vaardigheden te ontwikkelen om deze te overwinnen en te beheersen. Zelfhulp is gecontra-indiceerd voor anorexia nervosa.

Cognitieve gedragstherapie (CGT)

CGT is de best bestudeerde poliklinische therapie voor eetstoornissen bij volwassenen en omvat de volgende elementen:

• Cognitieve herstructurering
• Blootstelling aan lichaamsbeeld
• Vertragingen en alternatieven
• Blootstelling aan voedsel
• Lichaamscontrole beperken
• Maaltijdplanning
• Regelmatig eten
• Terugval preventie
• Zelfcontrole via papier of applicaties

Gezinsgerichte behandeling (FBT)

Family-based treatment (FBT) is de best bestudeerde behandeling voor kinderen en adolescenten met eetstoornissen. In wezen is het gezin een essentieel onderdeel van het behandelteam. Ouders bieden vaak maaltijdondersteuning, waardoor de jongere kan herstellen in zijn thuisomgeving. Een ander belangrijk element van FBT is het externaliseren van de eetstoornis.

Voedingstherapie

Een geregistreerde diëtist kan u helpen de componenten van een gezond dieet te leren (of opnieuw te leren) en u motiveren om de nodige veranderingen aan te brengen.

Wekelijkse poliklinische behandeling

Wekelijkse poliklinische behandeling is het gebruikelijke startpunt voor degenen die toegang hebben tot behandeling en omvat doorgaans behandeling door een team van professionals, waaronder een therapeut, een diëtist en een arts. Andere succesvolle poliklinische therapieën voor eetstoornissen bij volwassenen zijn onder meer:

• Dialectische gedragstherapie
• Cognitieve remediëringstherapie
• Interpersoonlijke psychotherapie

Intensieve behandeling

Voor mensen die een hoger zorgniveau nodig hebben, is behandeling beschikbaar op meerdere niveaus, waaronder intensieve poliklinische, gedeeltelijke ziekenhuisopname, residentiële en ziekenhuiszorg. In deze settings wordt de behandeling bijna altijd uitgevoerd door een multidisciplinair team.

De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.

Omgaan met

Zorgen voor je fysieke en mentale gezondheid zal je een heel eind helpen om met een eetstoornis om te gaan. Zoek niet alleen met een therapeut praten of lid worden van een steungroep (zoals Anonieme Eetstoornissen), maar zoek ook ondersteuning van een vertrouwde vriend of familielid die er voor u kan zijn op uw pad naar herstel.

Naast zelfzorg is het ook belangrijk om een ​​paar gezonde afleidingen te identificeren waar je je op kunt richten als je merkt dat je geobsedeerd bent door eten en gewicht of de drang ervaart om je over te geven aan ongeordend eten of gedrag. Hier zijn er een paar om te overwegen:

• Ontdek een nieuwe hobby, zoals fotografie, schilderen of breien
• Investeer in een kleurboek voor volwassenen
• Oefen mindfulness-meditatie
• Maak een rustige wandeling
• Probeer een yogales of dvd
• Schrijf in een dagboek

Een woord van Verywell

Herstel van een eetstoornis is niet gemakkelijk en vereist moed, maar het is mogelijk met het juiste ondersteuningssysteem.

Bent u de ouder van een minderjarige met een eetstoornis, dan doet u er verstandig aan om namens hen hulp te zoeken. Het ondersteunen van een kind met een eetstoornis is hard werken, maar er zijn middelen voor jou. Als uw geliefde met een eetstoornis een volwassene is, kunt u nog steeds een belangrijke rol spelen in het helpen van hen.

Omdat mensen met een eetstoornis vaak niet denken dat ze een probleem hebben, spelen familieleden en belangrijke anderen een cruciale rol bij het krijgen van hulp. Hoewel herstel van een eetstoornis uitdagend en soms lang kan zijn, is het zeker mogelijk.

Als u of een geliefde kampt met een eetstoornis, neem dan contact op met de hulplijn van de National Eating Disorders Association (NEDA) voor ondersteuning op 1-800-931-2237.

Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.